‘Je schrijft of je hebt vrienden…’

Er zijn journalisten met slechtere curricula vitae. Paul van Riessen (1972) werd na zijn studie aan de School voor Journalistiek verslaggever bij de Zwolse krant. Als freelancer werkte hij daarna onder meer een jaar vanuit Parijs. Terug in Nederland ging hij als redacteur van het tv-programma Breekijzer (van Pieter Storms) de strijd aan tegen bureaucratie en ander onrecht. “Na voor de zoveelste keer door de politie uit een glimmende kantoorkolos te zijn gezet, verkaste ik naar BNR Nieuwsradio.” Hij werkte voor BNR in Den Haag tot 2004 toen hij voor het businessmagazine Quote (dat schrijft over bedrijven, rijke ondernemers en het liefst ook over de rafelranden van het bedrijfsleven) ging werken, tegenwoordig als adjunct-hoofdredacteur.

We plagen hem dat Quote toch wel het roddelblad onder de businessmagazines is. “Ik vind zelf de mooiste verhalen hoe de ondernemers hun geld verdiend hebben, dat zijn natuurlijk verhalen waar je heel veel respect voor moet hebben. Het zijn allemaal jongensboeken, we hebben de Quote 500 voor ons liggen. Daar staan zo’n 800 rijken in en pakweg twee derde is met niks begonnen. Dus die zaten op een gegeven moment aan de keukentafel te denken: ‘hoe zal ik mijn geld eens gaan verdienen’. Heeft in dat plan vervolgens alle energie gestoken en er een succesvol bedrijf van gemaakt.” De Quote 500 is inmiddels een fenomeen. Er zijn mensen die er niet in staan en teleurgesteld bellen, sommigen mopperen dat ze te laag zijn ingeschat en slechts een enkeling blijft voor de jongens van Quote onder de radar…

Ik weet van een mailtje via de zogenaamde anonieme wijzer van iemand die naar zijn buurman wees: die heeft alweer verbouwd en er staan alweer een paar sportauto’s voor de deur. Toen we onderzoek uitgingen bleek dat dat mailtje toch afkomstig was van de man zelf. Iets wat we natuurlijk vrolijk hebben opgeschreven…” “We bellen iedereen altijd vooraf, dus het zal voor niemand een verrassing zijn met welk bedrag ze in de Quote 500 staan. Er zijn een hoop mensen die ons niet te woord willen staan, maar ik denk dat er niemand in die lijst staat die het echt, als je diep in zijn hart kijkt, vervelend vindt. Het is namelijk een bewijs van succes en iedereen wil toch succesvol zijn. Wij willen inzicht geven in hoe het geld in Nederland verdeeld is en ja, wie het geld heeft, heeft toch ook de macht, dit is eigenlijk de lijst van machtigste mensen in Nederland. En daarnaast zit er ook een voyeuristisch aspect aan dit lijstje. Iedereen vindt het toch ook leuk om te weten hoe rijk de buurman is.”

De Quote500 is de winstmaker van het bedrijf, vorig jaar werden er 130.000 exemplaren gedrukt. De eerste acht pagina’s worden gebruikt voor ‘spreadadvertenties’ van Porsche tot Tommy Hilfiger en andere bedrijven. Van de neergang of groei van de economie merkt Quote niet veel. “Het voordeel van de Quote is dat wij over het algemeen een vrij rijk lezerspubliek hebben. Als je dertig miljoen euro bezit en je verliest als gevolg van de crisis tien procent, dan ben je nog steeds in de markt voor een mooi horloge of een goede auto. Dus wij zijn eigenlijk relatief weinig geraakt op de adverteerdersmarkt.” Dus Cartier en Ferrari weten dat hun doelgroep nog steeds niet op een paar centen hoeft te kijken.

Auto’s, drank, mooie vrouwen, hoe lastig is het voor Van Riessen de verleidingen te weerstaan? “Zet mij een goed glas wijn voor en ik drink hem leeg. Daar heb ik helemaal niet zoveel bezwaar tegen. Ik moet denken aan de commotie bij RTL Nieuws onlangs omdat de adjunct het had gewaagd in te gaan op een uitnodiging van het hoofd voorlichting van een ministerie om een hapje te eten. De rekening bedroeg 190 euro en daar viel heel Nederland over: die heeft zich laten laten fêteren…. Dat vind ik flauwekul. Ik zit ook vaak gezellig met mensen te dineren, maar als die man over de schreef gaat, zal ik de eerste zijn om het op te schrijven. Een van de motto’s die wij hier hanteren is: ‘je schrijft of je hebt vrienden’. Ik heb de vrienden, maar over hen schrijf ik niet, niet zo zeer dat ik ze bescherm, maar omdat ze voor het blad niet interessant zijn.”

De nette reporter belandde na Zwolle en Parijs uitgerekend bij Pieter Storms’ Breekijzer dat soms letterlijk ging vechten voor gedupeerde burgers. “Ik haat autoriteit, dus ik zoek altijd naar een plek waar ik daar een beetje tegenaan kan schoppen. Nou, dan zit je bij Pieter Storms goed. Het was een ontzettend interessant programma omdat het aantoont hoe de grote bedrijven werken. We bestudeerden die enorme dossiers nauwgezet, want als je Pieter loslaat in zo’n kantoor, dan is hij niet mee te houden. Dus je moet wel zorgen dat het verhaal klopt. Verzekeraars bijvoorbeeld. Die hebben gewoon de neiging om claims af te wijzen en heb je daar bezwaar tegen, dan procedeer je maar.” Er werd verhaal gehaald met draaiende camera waar voorlichters, bewakers of soms de directeur zelf zijn hand voorhield. “Ja, alle domme dingen hebben we meegemaakt, je wilt niet weten hoe vaak ik door de politie uit een kantoorgebouw ben gezet. We hebben de meest bizarre situaties meegemaakt: achtervolgd door beveiligers de trap op in het hoofdkantoor van ABN AMRO totdat we bij de Raad van Bestuur waren.”

Willen we nog maar één ding weten: waar komt die wrevel voor autoriteiten vandaan? “Waarschijnlijk zit het in de genen, mijn broers en zussen hebben dat ook…” Dan zit hij bij Quote goed: “Quote is natuurlijk een heel brutaal blad dat zich niets aantrekt van de conventies en volstrekt zijn eigen koers vaart…”