Edwin Mulder houdt van zijn vrijheid

Het Financieele Dagblad meldde eind November dat Jeroen de Bruijn benoemd was tot nieuwe voorzitter van DTZ Zadelhoff. Heeft Edwin Mulder (43) dat met pijn in zijn buik gelezen? Of niet? Mulder is in 2008 (na vijftien dienstjaren) weggegaan bij Zadelhoff om voor zichzelf te beginnen. Hij was (uitgesproken door Cor van Zadelhoff ‘himself’ in een uitzending van Memphis) voorbestemd tot die baan.

Investeren met 100 procent geleend geld, dat moet je nooit doen. Nooit

“Toen ik 29 jaar was, werd ik aandeelhouder bij Zadelhoff. Daar heb ik hard voor gewerkt, ik wilde het graag. De meeste mensen, als ze het al worden, worden het als ze 45 zijn, werken dan nog tien jaar en dan houden ze er mee op. Ik heb altijd de afspraak met mezelf gehad dat ik wat anders ga doen als de dag aanbreekt dat ik het niet meer leuk vind. Ik wil 200 procent plezier in mijn werk hebben, maar het bedrijf heeft ook recht op mensen die 200 procent gemotiveerd zijn. Er zijn veel mensen die ervan dromen en graag wat anders willen, maar dat niet durven. Ik wel.” Toen Mulder opstapte, was hij directeur van Zadelhoff in Utrecht, Enschede en Arnhem. “In een grote organisatie werken houdt ook in dat je managementtaken op je moet nemen. Dat kreeg de overhand. Ik vind het altijd leuk om onderweg te zijn, handel te doen, contacten te leggen met mensen…” Maar snipperdagen aftekenen en functioneringsgesprekken voeren was hij beu. Eigen geld. Natuurlijk gaat het niet goed in de bouw, in de vastgoedmarkt en nog een heleboel sectoren, maar toch kan hij zijn brood verdienen, laat hij weten: “Er zijn juist nu veel kansen op de vastgoedmarkt. Natuurlijk zitten er ontwikkelaars, beleggers in de problemen en die daarom van panden af moeten. Gelukkig zijn er ook nog mensen die in de dure tijd niet meegedaan hebben en het geld op de bank hebben staan; die kunnen vandaag de dag hun slag slaan.” “Ik heb er heel bewust voor gekozen om alleen te werken dus zonder personeel, geen portefeuille. Ik wil leuke dingen doen met leuke mensen.” En dus zorgt Mulder dat hij contacten heeft die flink ‘in de slappe was’ zitten. “De hoofdmoot van mijn activiteiten is voor vermogende particulieren, pensioenfondsen en (buitenlandse) bedrijven vastgoed te zoeken en proberen te kopen of verkopen.” De markt is volgens Mulder aan het “uitbodemen. Dus dit is het moment om in te kopen. Alleen, ik gaf het al aan, je moet wel toegang tot de middelen hebben; als je naar de bank moet, dan gaat het niet goedkomen.”

Ik verkeer in de prettige wetenschap dat ik een paar tandjes terug kan schakelen als het minder moet

Chinezen. Buitenlandse investeerders kopen daarom nu graag in Nederland, de lokale kopers staan grotendeels buiten spel en de markt is laaggeprijsd. Mulder werkt bijvoorbeeld voor een aantal vermogende Chinezen. “In China is financiering geen probleem en je ziet dat Chinezen heel graag naar Europa komen. Ze willen hun geld uit China hebben en dan kijken ze bijvoorbeeld naar woningbouwprojecten waar ze een visum bij kunnen krijgen. Het gaat dan om de koop van duizend . vijftienhonderd woningen in ..n keer.” Mulder is in die wereld bekend geworden dankzij zijn nevenactiviteiten als ‘senior advisor’ van de stichting Economische en Culturele Betrekkingen China Nederland (“via die stichting krijg ik ook vragen over babyvoeding, luiers, allerlei technologische problemen”) en als voorzitter van Go Ahead Eagles. Via de Deventer club leerde hij een Turkse voetbalmakelaar kennen die hem weer met een Chinees in contact bracht, “die heel veel Chinese investeerders vertegenwoordigt.” Lachend: “Voetbal heeft mij een heel nieuw netwerk gebracht. En uiteindelijk gaat het er nog niet eens zo zeer om wat je kunt, maar vooral om wie je kent.” En dan is geld verdienen niet zo’n groot probleem meer. “Ik probeer zaken aan elkaar te knopen. Het maakt niet zo heel veel uit wat ik verkoop, ik probeer er altijd een beetje beter van te worden. Maar als je de mensen iets komt brengen en je lost een probleem op, dan is de ‘fee’ nooit een probleem.” Huurwoningen. De economie trekt weer aan. “Het wordt nooit meer zo goed als voor 2008. En dat is maar goed ook. Elke Jan Lul kreeg geld om te beleggen, je kreeg gemakkelijker tien miljoen als ..n miljoen. En als het op was, dan kreeg je nogmaals tien miljoen van de bank. Dus heel veel mensen hebben kunnen beleggen in het vastgoed zonder zogenaamd ‘hurt-money’, geld van henzelf. Dat zijn ook de mensen die nu van de markt zijn.” De mensen die nu meedoen, hebben in het verleden niet meegedaan of ze hebben conservatief gefinancierd met dertig, veertig procent eigen geld; dat zijn de mensen die vandaag ook nog lekker slapen. Investeren met 100 procent geleend geld, dat moet je nooit doen. Nooit.” Mulder verwacht groei in de huurwoningenmarkt. “Tot 2020 zijn er zeker 290.000 huurwoningen nodig. Er is een grote groep mensen die teveel verdienen om te huren bij een co.peratie, maar te weinig om zelf een huis te financieren. En daar gaat schaarste ontstaan. Die mensen kunnen en willen een huur betalen van 650 tot 850 euro per maand. Die huizen moeten gebouwd worden. Er zijn door de crisis minder bouwbedrijven overgebleven, daarom ben ik er van overtuigd dat we binnen een jaar of twee, drie weer prijzen krijgen waar je van moet huiveren.” Go Ahead. De voetbalclub Go Ahead Eagles in Deventer heeft hij een jaar of vijf geleid als voorzitter. Toen hij vertrok, promoveerde de club naar de Eredivisie. “Weer op het goede moment uitgestapt, het lijkt bijna een gave…” En dat Go Ahead dit seizoen boven verwachting goed presteert op het hoogste niveau is nog deels aan hem, de vroeger technisch directeur Marc Overmars en trainer Eric ten Hag te danken; zij hebben deze selectie grotendeels samengesteld. Toch sneerde zijn opvolger Edwin Lugt over Mulder en kompaan Bert Doornebos dat die alles alleen deden. Mulder laat zich niet verleiden: “Doornebos en ik waren het managementteam en statutaire directie van de club; we hebben die club vijf jaar met z’n twee.n gedraaid. Dat is niet goed. Maar als je in de Jupiler League zit, kun je je geen algemeen directeur veroorloven; wij waren gedwongen operationeel te werken, wij beslisten ook over de aanschaf van de dweilen en de emmers…” Coöperatie Eerste Divisie. Nauwelijks een half jaar na zijn vertrek bij Go Ahead, is hij weer terug in de voetballerij, als voorzitter van de Raad van Commissarissen van de co.peratie Eerste Divisie. “In die co.peratie werken een directie en een paar commerci.le medewerkers, die op heel veel vlakken dingen voor clubs proberen te regelen; van sponsoring tot kunstgrasvelden en de verdeling van televisiegelden.” Mulder houdt dat toezicht samen met Bob van Oosterhout, een goeroe op het gebied van sportmarketing, en Ben Swagerman, Senior Vice President Security Services van de KLM en tevens Eerste Kamerlid. Afval. Naast Velderberg Vastgoed (vernoemd naar het natuurgebied achter zijn huis) is Mulder ook eigenaar van Hilfield Investments & Participations. Namens dat bedrijf werkt hij samen in Suriname met De Groot Vroomshoop (van Volker Wessels) om te trachten (een deel) van 28.000 sociale huurwoningen te realiseren. “Ik heb de contacten gelegd met de consul generaal van Suriname die bij mij kwam en zei ‘we hebben een probleem, er moeten huizen komen, maar dat kunnen wij hier niet. Onze aannemers bouwen vier huizen per jaar. Ik heb gezegd dat ik wel iemand ken die de klus aan kan.” En in Kroati. is hij betrokken bij een afvalbedrijf. “Dat bedrijf kan ook de laatste restjes afval waar niemand iets mee kan nog verwerken tot olie.” “Vroeger mocht ik me alleen met vastgoed bezig houden. Ik hoef nu alleen maar met mezelf te overleggen.” En daardoor heeft hij “meer kwaliteit van leven. Als ik een dag niks wil doen, doe ik een dag niks en daar zegt niemand wat van. Dat gevoel van vrijheid is onbetaalbaar.” En hij verdient nog steeds een goede boterham: “Ik ken veel mensen die alles zijn kwijtgeraakt. Ik verkeer in de prettige wetenschap dat ik een paar tandjes terug kan schakelen als het minder moet. Weet je, het gaat uiteindelijk om mijn gezin, mijn vrouw en kinderen, ik word ouder en dan ga je anders naar dingen kijken… ik ben minder materialistisch geworden.”