Wie controleert de toezichthouders?

Erik Staal was tot voor kort directeur van ’s lands grootste woningbouwcorporatie Vestia, een club die op de rand van faillissement belandde als gevolg van gokken met derivaten. En daarvoor kreeg Staal jaarlijks een half miljoen euro overgemaakt. Een collega van hem liet zich jarenlang rondrijden in een Maserati. Het land zou in een soort paradijs veranderen als brieven door een privaat bedrijf werden rondgebracht, we zouden in mobiele extase komen als niet langer in opdracht van de Nederlandse Staat reizigers met trein en bus naar hun werk werden gebracht, de omroep zou alleen nog maar goede programma’s uitzenden, Nederland zou de hemel op aarde worden als het om wonen gaat, het onderwijs zou alleen nog professors opleiden en zelfs lijken zouden levend het ziekenhuis uitkomen. Onder slechts één voorwaarde: de markt moet deze instituten gaan aansturen.

Weet je wat al die directeurtjes als eerste liberale daad hebben gedaan? Hun salaris een keer of drie, vier over de kop laten gaan

Weet je wat al die directeurtjes als eerste liberale daad hebben gedaan? Hun salaris een keer of drie, vier over de kop laten gaan. Met toestemming en instemming van hun toezichthouders die daar op hun manier ongetwijfeld van mee profiteren. Wie controleert de controleurs? Ik heb er na DSB, Icesave, Schiphol, NS, Connexxion, omroepbazen en al die woningbouwcorruptie eigenlijk geen vertrouwen meer in. Ook al omdat de journalistiek redelijk succesvol de mond is/wordt gesnoerd. Maar ik zie het licht weer: Cruyff won zijn belangrijkste wedstrijd, oud-rechters Westenberg en Kalbfleisch worden naar aanleiding van hun treurige gedraag in de Chipshol-zaak gedaagd. Ik heb ooit een ‘waarschuwing’ van Frank Weyl gehad: ik moest geen rare dingen over zijn bedrijf schrijven. Hij wordt nu aangepakt door de curator. En KPMG wordt gedaagd over zijn jarenlange goedkeuring voor de strapatsen van het bedrijf. Ik heb nog een lijstje malversaties in mijn la liggen.