Meer kunstenaar dan producent

Gerrit Bloemendal maakt in Dubai hondenbaden, spatborden, bootjes

Meer kunstenaar dan producent

Gerrit Bloemendal maakt in Dubai veel van polyester, zoals hondenbaden voor trimsalons, spatborden voor trekkers en bootjes in de vorm van eenden.

We zijn onderweg naar de haven van Dubai. Een paar jaar geleden lag de haven nog vol met de meest luxe jachten. De weg is afgesloten. Snel overlegt de assistente van Gerrit Bloemendal welke route ze nu zal nemen. “You try,” zegt Bloemendal en wijst haar de weg. ‘You try’ is het mantra van Bloemendal, die zich door niets en niemand tegen laat houden als hij een doel voor ogen heeft. Hij wil ons de haven laten zien, en de bijna misselijkmakende luxe hotels (zeven sterren…) langs de kust.

We naderen de haven. Een slagbloom en een beveiliger versperren de weg. “I want to show my friends my new boat,” zegt Bloemendal tegen de beveiliger in wit overhemd met pailletten op de schouders. “It’s the fourth boat, Isla Margarita.” De beveiliger knikt en doet de slagboom omhoog. In de haven is geen Isla argarita te bekennen. “Het werkt altijd,” grijnst Bloemendal. Behalve die keer dat hij wel eens een kijkje wilde nemen achter de hoge witte muren, waarachter een van de paleizen van Sjeik Mohammed of een van zijn familieleden schuilgaat. “Ik ben zo de paleistuin ingereden. Ik wuifde terug naar de man die zijn hand omhoog stak. Al snel werd ik klem gereden door tien landrovers. Ik ben uitgestapt en heb een shagje gerookt. Ze vroegen of het drugs was en of ik me geen zorgen maakte. Ik maakte me geen enkele zorgen. Even later lieten ze me weer gaan.”

Sjeik

Soms komt het Bloemendal dus nog wel eens goed uit om het dommige boertje uit Rijssen te spelen. Maar ook bluffen is hem niet vreemd. “Dit hebben wij gemaakt,” zegt hij, terwijl zijn handen een gigantische pilaar met Egyptische symbolen streelt. Maar lang houdt Bloemendal dat niet vol. “Nou ja, het is gemaakt in het bedrijf van de sjeik waar ik me heb ingedraaid.” Dat is Bloemendals benaming voor het feit dat hij een groot deel van de productie van polyesterproducten van Rijssen naar Dubai heeft verplaatst. Het bedrijf is van Sjeik Mohammed, de man die het in Dubai voor het zeggen heeft. Met de adviezen en oplossingen die Bloemendal aan het bedrijf geeft (vooral voor ingewikkelde mallen en constructies) mag hij zijn producten voor kostprijs in het bedrijf in Dubai produceren. Hondenbaden voor trimsalons, meubilair, spatborden voor trekkers, bootjes in de vorm van eenden worden hier gemaakt. “Hennie van der Most heeft hier twintig van afgenomen,” vertelt Bloemendal terwijl hij op een serie eendenkoppen wijst.

Vrijheid

Als we rond het middaguur door de fabriek lopen, liggen de Indische arbeiders op stukken karton tussen de polyester onderdelen te slapen. Ze eten hun curry met de hand uit de plastic bakjes die ze van huis hebben meegekregen. Een paar jaar geleden werkten hier nog 430 mensen, nu 280. Twee jaar geleden werd er nog zeven dagen in de week, 24 uur per dag gewerkt, nu is er veel minder werk. “Als je mensen niet meer nodig hebt, kun je er makkelijk van af. Als ze overbodig zijn, trek je hun visum in en moeten ze weg.” Een van de voordelen van Dubai, vindt Bloemendal. “De vrijheid van bouwen en ondernemen staat me aan. Als ik een doel heb, iets wil zien en iemand houdt me tegen, dan ga ik erom heen. Want ik wil dat zien. Ik zie de voordelen van het sultanaat. In Nederland ben je inmiddels bijna verplicht om een kamer af te staan aan iemand die vindt dat je een mooi huis hebt.”

Als ik een doel heb, iets wil zien en iemand houdt me tegen, dan ga ik erom heen

Lamborghini

De liefde voor auto’s, met name voor de Lamborghini, bracht Bloemendal tien jaar geleden naar Dubai. Bloemendal importeerde toen nog auto’s, onder meer uit Amerika en verkocht ze in Rijssen. De directeur van Lamborghini Italië wilde Bloemendal met een reisje naar de powerboatraces in Dubai overhalen om een contract te laten ondertekenen met een afnameverplichting van tien Lamborghini’s per jaar. Bloemendal was onder de indruk van Dubai, maar weigerde te tekenen. Niet veel later werd hij opnieuw benaderd door de Lamborghini-directeur. Hij blijkt dan in dienst te zijn van het Victory-powerboatraceteam van de sjeik. Zo komt Bloemendal in aanraking met het polyesterbedrijf van de sjeik. Al snel wordt de productie grotendeels verplaatst van Rijssen naar Dubai.

Spatborden

De drang om te handelen, geld te verdienen zit er al jong in. Op de boerderij waar hij opgroeit, is genoeg ruimte voor het houden van konijnen. Hokken bouwen doet de jonge Gerrit zelf, krachtvoer en water zijn genoeg voor handen en de konijnen zorgen zelf voor de vermeerdering. Vooral rond kerst neemt de poelier zijn konijnen massaal af. De mooiste houdt hij en neemt hij mee naar tentoonstellingen. Als hij prijzen wint, zijn de jongen van deze konijnen nog meer waard, ontdekt hij al snel. Werken op de boerderij vindt Gerrit niet erg, maar motorracen is zijn lust en zijn leven. Het blijkt een dure hobby te zijn, want er gaat nog wel eens wat stuk en een spatbord vervangen kost geld. Maar als Bloemendal een doel voor ogen heeft, dan komt hij daar, linksom of rechtsom. Hij ontdekt dat hij zelf spatborden kan maken van polyester. Al snel liggen de polyester spatborden te drogen in de mal op het voerpad voor de koeien. De productie is bewerkelijk. Als de jonge Gerrit studeert aan de bosbouwopleiding in Deventer zijn boerendochters in de omgeving voor hem aan het werk met de polyesterproductie.

Mijn klanten zijn allemaal ouder, met hen heb ik allemaal een relatie

Sculpturen

Voor de polyesterproductie heeft Bloemendal geen opleiding, maar hij is geïnteresseerd in scheikunde. De productie heeft niet zijn belangstelling, het zijn vooral het ontwerp en het bedenken van oplossingen waar hij gelukkig van wordt. In Dubai ziet Bloemendal grote sculpturen op de rotondes staan. Zo komt Bloemendal op het idee om ook de rotondes in Rijssen te voorzien van een kunstwerk. De gemeente gaat akkoord en binnenkort wordt het eerste zeven meter hoge ontwerp van Bloemendal geplaatst. “Met verkoop heb ik me nooit bezig gehouden,” vertelt Bloemendal. “Ik merk wel dat iedereen tegenwoordig gebruik maakt van internet. Die boot heb ik gemist. Mijn zoon heeft wel een website voor me gemaakt, maar ik doe er niets mee. Ik heb de klanten altijd op me af laten komen. Al mijn klanten ken ik persoonlijk. Mijn ontwerpen maak ik ook allemaal zelf. Ik ben meer een kunstenaar dan een producent. Tegenwoordig wordt alles op de computer ontworpen. Inkopers zitten ook allemaal achter een beeldscherm. Ze bouwen geen relaties meer op. Mijn klanten zijn allemaal ouder, met hen heb ik allemaal een relatie.”