‘De Polen en Tsjechen willen ook allemaal plasma-televisie’

Gerrit Bloemendal doet ontwikkelingswerk in Dubai

Gerrit Bloemendal heeft in de afgelopen veertig jaar een heel aardige boterham verdiend met glasvezel versterkte polyester (vormstabiel en bestand tegen hoge en lage temperatuur). Niet te verwarren met allerlei plastieken die wel hergebruikt kunnen worden. Bloemendal maakt op verzoek alles, van bloembakken tot kermisattributen en autocarrosserieën. Voor het pand van zijn bedrijf Lambo in Rijssen staat een fraaie polyester straaljager. Met de centen die Bloemendal verdiende, liet hij onder meer een opvallend huis bouwen tussen Rijssen en Nijverdal dat vooral bekend is geworden van de vele bouwstops. En Bloemendal is gek op auto’s, vooral op Lamborghini’s, een van de mooiste sportauto’s voor geld (van twee tot vier ton) te koop. Bloemendal was zelfs een jaar of drie importeur van dit presti gieuze (toen nog) Italiaanse merk. Maar de laatste jaren (waarin hij nauwelijks een auto heeft verkocht) heeft hij zijn werkruimte ingericht tussen de fraaie bolides. “Ik zit graag tussen mooie auto’s.”

Tot voor een paar jaar geleden werkten er bij Lambo Kunststof zo’n vijftien mensen, nu nog vier. De productie is in de afgelopen jaren verplaatst naar (hoe opvallend) Dubai. “Ik verloor de laatste jaren heel veel klanten aan Tsjechië en Polen.” Maar zelf ziet Bloemendal daar geen toekomst. “De kwaliteit die daar geleverd wordt, is echt heel slecht. En alle mensen die in de nieuwe EU-landen wonen, willen ook allemaal binnen de kortste keren plasma-televisie en andere luxe van de westerse wereld. Dat duurt geen tien jaar meer. En dan hebben ze hetzelfde probleem met de hoge loonkosten als hier.”

Dubai is niet willekeurig gekozen. Bloemendal werd ongeveer tien jaar geleden uitgenodigd om de Formule 1 van de bootraces bij te wonen. In die boten zitten ook motoren van Lamborghini. “Dat was vlak voor Lamborghini aan Audi verkocht werd. En om de prijs op te voeren, wilden ze van alle importeurs contracten hebben dat die een afgesproken aantal auto’s per jaar zou afnemen. Ik had in drie jaar tijd zeventien Lamborghini’s verkocht en nu wilde de directie dat ik garant stond voor tien auto’s per jaar.”

Dubai

Bloemendal is wel gek van en op auto’s maar raakte door alle luxe en aandacht in de Verenigde Arabische Emiraten niet van slag en bleef weigeren het wurgcontract te tekenen. Uiteindelijk kreeg Hessing het importeurschap, maar die is daar niet rijk van geworden. In Dubai zag Bloemendal de enorme mogelijkheden in de zogenaamde ‘freezone’ voor het bedrijfsleven, de afwezige belastingen en de enorme mensenzee die graag wil werken voor een fractie (één tot vier euro netto) van het loon dat in Nederland per uur betaald moet worden. “Belangrijker nog vind ik de kwalificaties. Een werknemer krijgt betaald naar de uren die hij echt werkt en de hoogte is afhankelijk van de kwaliteit die hij kan leveren.”
Zelf een nieuw bedrijf opzetten, ging hem te ver. Hij stapte in Dubai naar de Kamer van Koophandel en vroeg een lijst op met bedrijven die daar in de branche van chemisch hardende kunststoffen zitten. Hij selecteerde een aantal ondernemingen, ging daar kijken en ging met het bedrijf Trade Circle Technical Industries (dat later in handen bleek te zijn van de koninklijke familie aldaar) in zee. Hij maakte een opvallende deal: Bloemendal die ook daar nog niet tevreden is over de kwaliteit gaat (elke vijf weken) tien dagen naar het bedrijf en geeft ‘zijn’ werknemers scholing en training. In ruil krijgt hij zijn bestelling tegen kostprijs aangeleverd. “De kennis die ik over breng, mag het bedrijf zelf gebruiken. Ik werk dus mee aan de ontwikkeling van het land en het bedrijf en dat geeft me een goed gevoel.”

Niet uitgebuit

Er zijn nu zo’n 25 mensen speciaal aan het werk voor hem in een fabriek waar ongeveer 350 mensen werken. Maar Bloemendal kan niet doen en laten wat hij wil met die mensen. “Er komen heel veel mensen uit India in Dubai werken. Voor mijn mensen ben ik verantwoordelijk. Dus als ik iemand wil ontslaan, kan ik dat wel doen zonder toestemming van wie dan ook. Maar ik moet in zo’n geval wel de terugreis van die mensen betalen, omdat ze van mij een visum hebben gekregen, als zogenaamde sponsor.” De mensen worden niet uitgebuit, vindt Bloemendal. “En dat vinden ze zelf ook niet. De mensen worden echt keurig verzorgd, er is van alles voor ze geregeld. En voor ons is het uurloon daar niet veel, maar die mensen kunnen hun familie van twintig gezinnen in India daarvan onderhouden.”

En om de transportkosten lacht Bloemdal. “Die zijn de laatste tijd goed onder controle. En voor een container van 70 kuub (40 ft), betaal ik 2500 euro en dan is het twee weken later in Europa.”