Van Keulen Interieurbouw vertimmert C&A, Superconfex, Super de Boer, Sperwer

Timmeren op een kneuzenkermis

Joop van Keulen, een succesvol ondernemer, niet bang voor het vroegere Oostblok, niet bang voor de politiek. Een secretaresse heeft hij niet, zijn vrouw valt in als de telefoniste ziek is.

De oude heer Van Keulen was timmerman, meubelmaker, een echte vakman. Wat zijn ogen zagen, maakten zijn handen. Zo betimmerde hij ook kruidenierswinkels. Nu, zestig jaar later, is Van Keulen Interieurbouw een timmerbedrijf dat is uitgegroeid tot een bedrijf van meer dan 500 mensen (50 miljoen omzet), vooral ambachtlieden. En behalve Albert Heijn, Lidl en Aldi zijn vrijwel alle Nederlandse supermarkten betimmerd door Van Keulen. In opdracht of via eigen ontwerp. Joop van Keulen is niet geheel onomstreden in Nijverdal en omstreken. Een grote mond gekoppeld aan soms vette beledigingen en politieke ambitie maken van hem een aparte ondernemer.

Hij maakt van zijn hart geen moordkuil. Natuurlijk kreeg hij de klus als lid van de TOS-club en de Club van Tien om de balie van het FC Twente- stadion (waar we zitten voor de opname van het ondernemerscafé Memphis) te maken. Maar dat betekent niet dat hij een blad voor zijn mond neemt. De balie vindt hij erg kwetsbaar (“het zit nu al vol krassen, maar ja, de architect wilde het zo”) en “ik vind het spelershome van FC Twente geen karakter hebben.” Zo is Joop van Keulen (49). Een secretaresse heeft hij niet, zijn vrouw valt in als de telefoniste ziek is en hij haalt zelf koffie (en later soep nadat hij de kantinejuffrouw gebeld heeft en naar de smaak heeft geïnformeerd) voor zijn gasten op zijn betrekkelijk kleine (en rommelige) kantoor.

Supermarkten

De supermarkten betimmeren is zijn grootste handel. “Ik denk dat wij 99,5% van alle C1000- winkels hebben gedaan, bij Sperwer negen van de tien winkels en bij Super de Boer zitten we op 70%.” Nadat Laurus besliste om de Konmar-winkels om te bouwen heeft Van Keulen aan 62 van de 120 zaken de handen flink vol gehad. “Ik heb me toen al eens achter de oren gekrabd. Wij hebben met Laurus alles uitstekend weten te regelen en nu – met de aanpassingen van Super de Boer – denk ik dat wij mede door ons gedrag in 2001 en 2002 weer een heel groot deel van de koek zullen krijgen.” In de foodsector heeft Van Keulen inmiddels een aandeel van circa 60%. “Dat is eigenlijk te veel, dus we hebben in de afgelopen drie jaar geprobeerd te spreiden. We mogen in Nederland en België enkele tientallen zaken van C&A ombouwen, we bouwen in België twintig Superconvexzaken. In Europa staan we in de top 10.”

Gouden lepel

Met een gouden lepel in de mond is Joop Van Keulen niet geboren, maar op vaak de goede momenten gebeurden net de goede dingen. Zijn oudste broers Jan en Harrie werden (halverwege de jaren zestig, pa begon het bedrijf in 1944 en vertimmerde alle bomen op de boerderij van zijn ouders) van school direct het bedrijf Van Keulen & Zonen binnengehaald, waar Joop de Heao (commerciële economie) mocht doen en vervolgens bij een reclamebureau van VNU in Amsterdam zijn vleugels mocht uitslaan. Pa had een goede greep gedaan met het aannemen Cees van Hemert, die later ook aandelen kreeg. Deze Van Hemert (die later op een schlemielige manier het bedrijf heeft verlaten, later is het geschil uitgesproken) haalde Joop terug naar het oosten en maakte hem directeur van Beka, een bedrijf in Heiloo dat net door Van Keulen was overgenomen. Sneller dan de bedoeling was, schoof de jongste Van Keulen door naar het grote bedrijf. In 1981 groeide de omzet van zeven naar acht miljoen en voor 1982 was enthousiast een budget gemaakt voor negen miljoen. “Halverwege dat jaar schoot een boekhouder mij op de gang aan en zei ‘pss Joop, er zijn problemen’. Toen heb ik moeten reorganiseren en van de 120 werknemers veertig man op straat moeten zetten. Het was mijn moeilijkste beslissing ooit. Aan het einde van dat jaar hadden we het lek boven. In plaats van negen miljoen boekten we in 1982 slechts zeven miljoen omzet.”

Betalingstermijn opgerekt

Bijna kwam het bedrijf in 1983 weer in de problemen omdat het districtskantoor van de ABN AMRO toen pas de berichten over Van Keulen vernam en de kraan wilde dichtdraaien. “Het kantoor in Almelo had niets verteld.” Met veel pijn en moeite werd de geldkraan weer tot een klein straaltje opengedraaid. “Dat heb ik toen opgelost door alle toeleveranciers langs te gaan en onze problemen uit te leggen en te vragen of de betalingstermijn van dertig naar 90 dagen opgerekt mocht worden. Allemaal gingen ze akkoord, echt waar.” In 1986 werden de aandelen herschikt. Pa Van Keulen en Van Hemert (op eigen verzoek) werden uitgekocht en Harrie, Jan en Joop werden alle drie voor 33,3% eigenaar van de interieurbouw, de mobielbouw en het vastgoed. Met het gedoe in de jaren tachtig in zijn herinnering informeerde Joop een paar jaar geleden naar de toekomstplannen van zijn twee oudere broers. “Toen ik niets hoorde, heb ik zelf maar wat op papier gezet.” Uiteindelijk is Harrie feitelijk miljonair geworden door de verkoop van zijn aandelen aan Joop en broer Jan kreeg geld en de mobielbouw mee (stacaravans, toiletgebouwen en noem maar op – wat hij overigens zelf in de afgelopen jaren heeft uitgebouwd tot een bedrijf van 50 man).

Hypermoderne machines

Een schreeuwlelijk ja, maar een gek is Joop van Keulen absoluut niet. Voor zijn 500 medewerkers gaat hij bijkans door het vuur. Op zijn verjaardag eet iedereen in het bedrijf gebak, ongeacht waar en op welke locatie ze werken. Liever wat extra mensen aannemen zodat het bedrijf niet full- continu (in drie ploegen) hoeft te draaien. Als er overgewerkt moet worden, staat Joop ’s avonds om tien uur in de fabriek, maar ook ’s ochtends om zes uur. “Ik denk dat ik als manager het beste in mensen naar boven kan halen.

‘Wij hebben met Laurus over de Konmar-verbouwingen alles uitstekend geregeld en nu – met de aanpassingen van Super de Boer – denk ik dat wij mede daarom weer een heel groot deel van de koek zullen krijgen’

“Het werk is voor een groot deel handwerk, maar we hebben in de afgelopen jaren, zeker als het wat minder ging, erg veel geïnvesteerd in hypermoderne machines. We hebben computergestuurde machines die de meest fabelachtige dingen van hout of metaal kunnen maken. Die investeringen zijn voor de toekomst.” Bang voor mensen (Polen, Roemenen) uit de nieuwe EU-landen is hij niet. “Ik sprak onlangs een ondernemer (hij bedoelt bandenhandelaar Heuver) die een vestiging in Nijverdal heeft geopend. En daarvoor heeft hij in Roemenië balies laten maken. Maar die waren van erg slechte kwaliteit en wij mochten daar later nieuwe maken.”

Kneuzenkermis

We vragen of hij zich verveelt of dat het werkelijk in Hellendoorn/Nijverdal allemaal niet deugt, zoals Van Keulen te pas en te onpas roept. “Ik profileer me als een zakenman met een mening over politieke zaken.” Er zijn heel erg weinig ondernemers die eigen universitaire onderzoeken laten uitvoeren omdat ze het tegendeel van het gemeentelijke beleid willen aantonen; er zijn weinig ondernemers die eigen discussieavonden organiseren omdat ze hun woordje niet mogen doen. “Als alternatief voor het masterplan van de gemeente heb ik een tegenvoorstel gemaakt. Op de avond dat het masterplan aan de ondernemers gepresenteerd werd, werd mij verhinderd om mijn visie te geven. Daarom heb ik vervolgens een avond belegd in een restaurant waar 300 man op af kwam. Er konden er helaas maar 150 in.” De wethouders, raadsleden en zelfs de burgemeester zijn koekenbakkers, in zijn ogen. En daarom wilde hij wel wethouder worden als de VVD en Burgerbelangen samen de meerderheid zouden krijgen. “Een paar dagen voor de verkiezingen had de businessclub een lunch met de zes partijen geregeld. Ik heb de lijsttrekkers een paar kritische vragen gesteld. Ik kan u verklappen: ik ga de komende jaren de politiek niet in, wat een kneuzenkermis.” Zijn aversie gaat verder. “Het is niet alleen Nijverdal, de meeste gemeenten moeten een schop onder de kont krijgen, de provincie kan wat mij betreft opgeheven worden en van Europa heb ik helemaal mijn buik vol: zeshonderd ambtenaren die heen en weer reizen tussen Brussel en Straatsburg.” Dat is wel zo, maar dat heeft ook te maken met een fiscaal akkevietje dat Van Keulen nog steeds bezighoudt. Van Keulen meende in 2000 een fiscaal gunstige investering te doen, in 2002 bleek dat ‘Brussel’ die regeling had afgeschaft. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Van Keulen geen doolhof van BV’s en gunstige spelonken van zijn bedrijf heeft gemaakt. Het liefste schrapt hij de holding weer en maakt hij één grote werkmaatschappij. “Transparantie en geen bureaucratisch gedoe.” n Joop van Keulen, een succesvol ondernemer, niet bang voor het vroegere Oostblok, niet bang voor de politiek. Een secretaresse heeft hij niet, zijn vrouw valt in als de telefoniste ziek is.

Met zijn opmerkingen over Ten Cate heeft Joop van Keulen de kat in de gordijnen gejaagd. Ten Cate zit op drie plaatsen in Nijverdal en is voornemens een groot kenniscentrum te bouwen. Op de plaatsen waar Ten Cate nu is gevestigd staan monumentale panden of moet de grond gesaneerd worden. “Ik weet zeker dat Ten Cate met die vervuilde gronden smerig in zijn maag zit.” Volgens Van Keulen houdt Ten Cate de gemeente een worst voor. “Ten Cate wil nieuwbouw doen op een locatie die voor de werknemers uit Almelo, Nijverdal en Goor gemakkelijk bereikbaar is, en waarbij de aanvoer van grondstoffen en de afvoer van producten gewaarborgd zijn. Nou, dat is alleen vlak langs de A1.” De reactie van Ten Cate kunt u lezen op de beurspagina’s van deze uitgave.