Nieuwe KvK-voorzitter Jans Scheper is veel leuker dan hij er uit ziet

‘ Ik luister zelf nooit naar al die speeches’

Jans Schepers, de nieuwe voorzitter van de Kamer van Koophandel, tijdens zijn maidenspeech in Deventer.

De positie van Victor Doorn als voorzitter van de Kamer van Koophandel voor Twente en de Veluwe was (al na twee jaar!) niet langer te houden toen zelfs zijn ‘eigen’ mensen uit de omgeving Apeldoorn hem niet meer steunden. De Twentse bestuursleden hadden zich al eerder afgekeerd van de Wegener-man met het hart op de tong. De nieuwe man is Jans Scheper (59), een Rabo-bankier met heel veel bestuurlijke ervaring. “Als mens zit hij een beetje tussen Doorn en zijn voorganger Hulshof in,” liet directeur Wilma van Ingen zich ontvallen. En hij komt heel handig uit de regio tussen Enschede en Apeldoorn, want ook dat soort motieven zijn tegenwoordig erg belangrijk. Jans Schepers lijkt een goeie. Maar of dat op deze plaats een aanbeveling is, valt te betwijfelen, want wij waren ook héél enthousiast over Victor Doorn. En daarvoor eigenlijk ook over Bram Hulshof, die wel de rit heeft uitgediend.

Natuurlijk was het gedwongen vertrek van Doorn een verschutting: voor zowel Victor Doorn als voor de Kamer. De grootste Kamer van Nederland, waarvan (vroegere voorzitter) Hulshof en directeur Van Ingen in Amsterdam (in het hoofdbestuur KvK-Nederland) uitleggen hoe de wereld bestuurd moet worden. Waar plannen gesmeed zijn om de regio Zwolle in te lijven en Flevoland (als een soort Polen) op te delen tussen Oost en West (in opdracht overigens van EZ-staatssecretaris Karin van Gennip die het aantal Kamers wil halveren). Daar konden ze niet eens een fatsoenlijke ondernemer vinden als voorzitter. Voor Doorn was het gezichtsverlies bijkans onmeetbaar: terug naar de uitgeverij die vooral druk is met reorganiseren en zeker niet meer op hem zit te wachten (hoewel was beloofd dat hij terug mocht komen).
En zie daar de verdiensten van Wilma van Ingen. Met twee ton salaris veruit de duurste Kamer-directeur van het land, maar in werkelijkheid onbetaalbaar. Deze dame is wel klaar met de Kamer en liet dat onlangs in een interview fijntjes blijken door te zeggen dat ze headhunters niet automatisch meer afwimpelt; deze charmante dame had het voor elkaar gekregen dat de heren Bert van Leersum (zwaar onder vuur als gevolg van zijn commissariaat bij Essent), Bram Hulshof en de weggestuurde Victor Doorn gebroederlijk op de eerste rij naast elkaar zaten tijdens de goedbezochte nieuwjaarsreceptie van de Kamer in de waterkoude Lebuïnuskerk in Deventer. En zonder dat het gênant werd, stonden op een bepaald moment daar meer dan duizend mensen te klappen (op verzoek van Van Ingen) voor Victor Doorn.

Onderkoning

En hier hield ook Jans Schepers zijn maidenspeech. Optimistisch van toon, maar saai en lang. “Ik moet natuurlijk hier met een tamelijk risicoloos verhaal beginnen.” De week voorafgaande aan de receptie zei hij nog dat hij geen flauw idee had, wat hij moest gaan zeggen. En hij had willen zeggen (zei hij na afloop) dat hijzelf als bezoeker van al die recepties nooit luistert naar al die redes. Maar die kwinkslag was hem afgeraden door Van Ingen, “maar volgend jaar moeten we het anders doen.” Voor Schepers was het aanzoek ook een verrassing, weliswaar heeft hij tot vijf jaar geleden meer dan een decennium deel uitgemaakt van het KvK-bestuur, maar hij was vooral bezig met plannen te ontwikkelen voor na zijn pensionering (per 1 mei van dit jaar). Van de gedachte alleen al dat Jans ’s ochtends niet meer met zijn aktetasje naar de Deventer Rabo gaat (het cynisme is niet eerlijk, want de Sallandse Rabo is met een balanstotaal van zo’n twee miljard een heel grote in Nederland, vergelijkbaar met Hengelo en Enschede samen) krijgt vrouw Schepers het Spaans benauwd. “Zij is wel blij met wat ik nu ga doen, ja.”

‘Ik ben te lang bij de Rabo in Deventer gebleven; er waren momenten waarin een frisse wind goed zou zijn geweest’

Schepers, de onderkoning van Deventer (penningmeester van de Rotary, oud-afdelingsvoorzitter van de VVD), is bekend met fusies en daarvan komen er bij de Kamer weer een paar aan. Een ander voordeel is dat Schepers zich niet meer hoeft te bewijzen, hij is niet helemaal onbemiddeld en is een nette, vriendelijke, erudiete man (ontwapenend is misschien wel de beste omschrijving) met wie je niet snel ruzie krijgt. Maar wel een man die zijn nek durft uit te steken. Nog voordat het algemeen bestuur van de Kamer zijn benoeming had bekrachtigd, gaf hij al een televisie-interview. Ongekend in die kringen, waar ze als de dood zijn op elkaars tenen te staan. En loopt hij niet weg voor slecht-nieuwsgesprekken; hij was de man die bij de voetbalclub Go Ahead Eagles de wolkenbewoner en fabeltjesverteller Martien Vreijsen vertelde dat hij moest opkrassen.

Te lang

Jans Scheper is geboren in Sleen (Drente) als zoon van de plaatselijke molenaar. “Mijn vader had een veevoederfirma.” De molen staat overigens nog steeds op dezelfde plaats, de broer van Jans woont daar nu (die heel saillant bij ABN AMRO werkt). Het is leuk om te weten dat Jans eigenlijk de recreatieve sector in had gewild, maar pa (als bestuurslid van de plaatselijke Rabo) regelde een baantje ter plaatse (per 1 september 1965) op kantoor. Verontschuldigend: “Zo ging dat in die tijd.”
Meer dan veertig jaar bij dezelfde baas, eerste huwelijk. “Saai hè. Maar je moet van mij aannemen dat de Rabobank een uiterst boeiende organisatie is, maar ook als een warme deken voelt.” De eerste vijftien jaar werkte hij bij de interne accountantsdienst, daarna in Zuidlaren en de laatste vijftien jaar in Deventer, als directeur. Hij kon naar Groningen, maar ging niet omdat hij ook voorzitter van het beurscomplex was dat in die jaren afbrandde en hij vond dat hij het niet kon maken tussentijds weg te gaan. “Nu zeg je misschien de afstand Groningen-Zuidlaren is niets, maar toen was dat anders.” En hij is gevraagd voor de Rabo in Singapore. “Mijn vrouw zei ‘ga maar, maar ik ga niet mee’. Zij wilde met de kindertjes in Nederland blijven.” Ook was hij in de race als directeur voor de Utrechtse Jaarbeurs. “Weet je, als ik nu terugkijk, dan is die periode in Deventer te lang geweest. Ik denk dat er momenten zijn geweest dat het voor het bedrijf goed zou zijn geweest als er eens een frisse wind had geblazen.”

Investeren

Zelden zo’n eerlijke ontboezeming gehad van een bestuurder. De saaiheid (de herhaling) van zijn eigen bankwerk loste hij op met nevenactiviteiten. “In de bestuurlijke functies die ik in de afgelopen 25 jaar heb bekleed, kun je een rode draad herkennen; ik heb iets met de omgeving waarin ik woon en werk. Daar wil ik bij betrokken zijn.” Mensen in de positie van Schepers worden gebeld. Het begint met het visitekaartje, hoewel Schepers dat bestrijdt. “Ook het directeursschap van de Rabobank kun je op verschillende manieren invullen. Je kunt ook elke dag achter je bureau blijven zitten. Uit zijn nieuwjaarsrede bleek zijn optimisme, ook over de Sallandse economie, de Stedendriehoek met Apeldoorn en Zutphen. Maar niet alles is goud wat er blinkt: “Ik vind dat de investeringsbereidheid van het bedrijfsleven te laag is.” Bedrijven enthousiasmeren, geloof in de toekomst te geven, de volgende Kamer-fusie voorbereiden (met veel geslijm, want de Zwolse voorzitter Otto Mengelberg is erg tevreden over zichzelf en moet worden ingepakt), en vooral zorgen voor interne rust bij de Kamer na de commotie met en over Victor Doorn.