‘Ik ben een autistische netwerker’

EMGA: Veel voor weinig

Lucia Douwes Dekker-Koopmans heeft inmiddels een deel van het Dikkers-complex verkocht. “Hengelo ontbrak het aan een eigen visie. Ze bleven er maar externe bureaus bijhalen. De processen worden daardoor duur en duren te lang.”

Ze zegt over het algemeen wat ze bedoelt. “Dat is soms wel shockerend.” Op het Hengelose gemeentehuis houden ze daar bijvoorbeeld niet van. Fysiek hebben ze in elk geval weinig van haar te duchten, zo groot is Lucia Douwes Dekker-Koopmans niet. “Ik heb een paar jaar in Spanje gewerkt, daar voelde ik me heerlijk, want daar had ik een normaal postuur. Terug in Nederland bleek ik klein.”

Pa Koopmans had zijn aggregatenbedrijf Aggreko in Groot Ammers in 1981 verkocht. “Mijn vader heeft gouden handjes, slechts drie jaar lagere school, maar wel de kwaliteit om driedimensionaal te kunnen denken.”
Pa Koopmans belandde daarna bij de NAM. “Daar werken ze in boorputten met lieren.” Er was maar één serieuze lierbouwer ter wereld en toen heeft Koopmans zelf een verbeterde versie gemaakt. De NAM was geïnteresseerd. “En toen was de sky the limit.” Dat heeft hem geen windeieren gelegd. Inmiddels was ook het onroerend goedbedrijf Exploitatie Maatschappij Groot Ammers (afgekort EMGA) opgericht door de familie. De eerste aankoop was het Dikkersterrein in Hengelo. Snel kon er meer gekocht worden, dankzij de opbrengsten uit de joint-venture met het lierbedrijf. “De eerste zeven, acht jaar werden de opbrengsten in het vastgoed gestopt. Mijn vader heeft moeite met geld naar de belastingdienst te brengen, hij vond dat hij dat zelf beter kon investeren, zoals het opknappen van Dikkers.”

Spijt van aankoop

Achteraf gezien had pa het Dikkers-terrein beter niet kunnen kopen, vindt dochter Lucia Douwes-Dekker anno 2006. “Het project ‘Hart van Zuid’ heeft veel te lang geduurd.” Ze was soms zo kwaad op het getreuzel van de gemeente dat ze de heren soms wel met de koppen tegen elkaar had willen slaan. “De gemeente heeft gefaald. Hengelo ontbrak het aan een eigen visie. Ze bleven er maar externe bureaus bijhalen. De processen worden daardoor duur en duren te lang.” Inmiddels wil de gemeente samen met concurrent Van Wijnen gaan ontwikkelen. “Daarom hebben wij een deel van Dikkers verkocht, dan gebeurt er in elk geval wat.”

Scheepswerf

Ze moet toch wel vaker met gemeenten ruzie hebben, want volgens de markt heeft EMGA als strategie ‘veel voor weinig’. “Wij kopen projecten waar een lange ontwikkeling voor nodig is, waar de horizon ver naar achter ligt. Daar kun je niet gemakkelijk op calculeren, daar is een zeker bufferkapitaal voor nodig en veel creativiteit. De winst moest dan komen uit toegevoegde waarde. “In het westen van het land bezitten we industrieterreinen die op termijn ontwikkeld moeten worden.” Een mooi voorbeeld van hoe ze werkt is de scheepswerf YVC (IJssel Vliet Combinatie) aan de Lek; waar nu een fraai bedrijfsverzamelgebouw in zit. Hoe komt ze aan die terreinen en panden? “Ik ben een autistische netwerker, ik werk in een klein kringetje mensen met wie ik zaken doe. Als die zeggen dat het goed bij onze filosofie past, dan weet ik dat het klopt.” Als ze haar totale vastgoedportefeuille moet taxeren, zegt ze: “Ik denk dat we ergens onderin de Quote terecht komen.” Zo weinig? Glimlachend: “Ik geef veel uit.”

In navolging van haar aangetrouwde beroemde schrijversfamilie heeft ze zelf ook een roman geschreven: De dans van de kakkerlak. “Schrijven is voor mij een creatieve uitlaatklep en een tegenhanger van de zakenwereld waar ik mij overdag in beweeg. Dus ik ben wel klein, maar ik besta uit twee personen, een zakelijke en een creatieve.”