MKB beste af bij regionale fiscalisten

Landelijke kantoren hautain en arrogant

Als je een nieuwe uitlaat onder je auto wilt, bel je de garage en vraag je wat dat kost. Het uurloon van een loodgieter of een timmerman van een bedrijf is simpel op te vragen. Bij ‘de pakken’ van de financiële wereld ligt dat een stuk genuanceerder. Er is onlangs een boekje verschenen over accountants die het niet zo nauw nemen met hun declaraties, om niet te spreken van bestelen van hun klanten. Twentevisie dacht gemakkelijk een onderzoekje te kunnen doen (de datum van 1 april nadert tenslotte al weer) onder acht fiscalisten, vier landelijke kantoren en vier regionale kantoren.

De onbeschoftheid en desinteresse zitten vooral bij de landelijke kantoren (met nadrukkelijke uitzondering van Deloitte). De grotere regionale (Twentse) kantoren (Ten Kate Huizinga, De Jong en Laan, KroeseWevers en Bakx Rombouts) bellen met elkaar (om te verifiëren wie er meedoen) en sturen dan hun informatie op. We hebben alle acht kantoren telefonisch benaderd en vervolgens per e-mail een brief gestuurd. De strekking van ons verzoek was ‘dat we helaas niet kunnen beoordelen of het werk door het kantoor wel of niet goed gedaan, en dat we daarom naar de tarieven kijken’. De Jong en Laan betreurt dat: ‘U laat uw vraag om onze tarieven vergezeld gaan van een kanttekening over het wel of niet kunnen beoordelen van de kwaliteit. Dat is jammer. Wij worden door onze eigen klanten liever op de combinatie kwaliteit en prijs beoordeeld. Dat gezegd hebbende, zullen we evengoed uw vragen beantwoorden’.

Uurtarieven

We waren allereerst geïnteresseerd in de uurtarieven (zie kader elders op deze pagina). Dat zegt iets, maar niet veel, want als een duurder kantoor bij wijze van spreken twee keer zo snel werkt, ben je nog goedkoper uit. En zoals gezegd, kunnen we niet beoordelen of het werk en de adviezen geld opleveren. Daarom hebben we nog een achttal standaardklussen op een rij gezet. Dat zegt al iets meer, maar nogmaals: de kwaliteit van het geleverde werk blijft buiten beschouwing. De leukste reactie kwam van Deloitte: ‘Wij zijn met u van mening dat wij werkzaam zijn in een markt die in de perceptie van de cliënt niet uitmunt in openheid en duidelijkheid van gehanteerde tarieven en de ‘value for money’. Onze branche heeft er belang bij dat de geheimzinnigheid rond de tarieven wordt doorbroken’.

Schoenendoos

Ernst & Young laat bij monde van regiochef Veldhuis weten dat hij de vragen zo algemeen vindt dat volgens hem geen ‘vergelijkend onderzoek op valt te baseren’. Dat vinden alle kantoren overigens die reppen over appels en peren vergelijken, over invloed van klanten die allemaal informatie op totaal verschillende manieren aanleveren; van de beroemde schoenendoos tot een kant en klare administratie. ‘Cruciaal voor een goede aangifte is dat intensief gecommuniceerd wordt met de adviseur/accountmanager van een cliënt, die een goed overzicht heeft over hetgeen bij die cliënt speelt. Er moet dus sprake zijn van optimaal teamwork tussen cliënt, adviseur en aangiftemedewerker. In het overzicht is ervan uitgegaan dat die communicatie tussen cliënt, adviseur en aangiftemedewerker optimaal is, laten in verschillende bewoordingen de kantoren weten. Deloitte voelt op zijn klompen aan dat hij niet de goedkoopste zal zijn en voegt toe: Een hoog tarief wil niet altijd zeggen dat die aanbieder ook de duurste zal zijn, het gaat daarbij ook om de gehanteerde hulpmiddelen en mate van automatisering’. En dan wijst Deloitte fijntjes op het hun zelf ontwikkelde internet-boekhoudpakket. Aangezien ze als enige landelijke kantoor wilde meewerken, gunnen we hun die reclame.

Ontbijt

Directeur Poelstra van PriceWaterHouseCoopers laat eerst weten mee te werken. Later heeft hij in verband met vakantie nog geen tijd, weer een week later moet hij nog toestemming vragen aan het hoofdkantoor en na het laatste telefoontje laat hij weten: ‘Policy van PwC is dat wij geen mededeling doen over de tarieven van onze medewerkers en individuele werkzaamheden’. Maar dan komt de aap uit de mouw: ‘PwC is niet altijd de goedkoopste’. En dan volgt nog een verhaal over hoe goed hun werk is. Maar daar hebben we na de eerste ervaringen weinig vertrouwen in. Het allerergste is een zekere Van Brussel van KPMG die zeker vier keer niet terugbelt ondanks toezeggingen van zijn secretaresse. En als we dan het geluk hebben hem de vijfde keer op kantoor aan te treffen, volgt een wel heel nerveuze discussie met zijn secretaresse als middelpunt die onze vragen en zijn antwoorden steeds doorbrieft. Hij weigert zelf de hoorn ter hand te nemen. Dat zal wel weer gebeuren als hij poeslief alle media uitnodigt voor zijn KPMG-ontbijt dat volgt na Prinsjesdag.

Conclusie

De belangrijkste conclusie na het lezen van alle reacties is dat alle kantoren aarzelden om mee te doen en verschillende slagen om de arm hielden, behalve Bakx Rombouts die een dag later zonder poespas de bedragen doormailde en alleen vroeg of ze het uiteindelijke artikel vooraf mochten lezen. Dat is ook gebeurd. Kun je er nog andere conclusies aan verbinden? Nauwelijks, behalve dat het echte midden- en kleinbedrijf waarschijnlijk niets te zoeken heeft bij de grote landelijke kantoren. Want het is veelzeggend hoe die kantoren (met als positieve uitzondering Deloitte zoals eerder vermeld) hebben gereageerd. Als eigenaar van twee bedrijven met 20 man personeel zul je waarschijn door KPMG, PriceWaterHouseCoopers en Ernst & Young niet anders behandeld worden dan vanuit de hoogte en met veel dédain. ‘Ik betreur het beeld dat van de landelijke kantoren wordt geschetst, ondanks dat we in dit stuk een positieve uitzondering zijn. Ook al zal jouw observatie terzake terecht zijn, de arrogantie van een aantal collegae draagt ook niet bij aan het imago van onze beroepsgroep. Dat vind ik jammer’, schrijft Wim Bollen van Deloitte na bestudering van dit artikel. ‘Journalistiek en gezien de gevolgde procedure is er niets tegen in te brengen, de uitkomst evenwel stelt teleur, waarbij ik niet de boodschapper veroordeel’. Bakx Rombouts laat weten: ‘Onze medewerkers komen van de grotere kantoren en worden door ons tegen lagere tarieven ‘verkocht’ aan de klant. Ze doen dus hetzelfde werk op niveau, maar dan betaalbaar. Veelal specificeren wij uren, tarief en werkzaamheden, open kaart dus. Kwaliteit is lastig te vergelijken, tarief wel. Jammer dat onze naaste concurrenten (op Deloitte na) niet meedoen, dit zegt ook direct genoeg’. Hans Eppink van KroeseWevers: ‘Prima artikel, alleen hebben wij niet geaarzeld om mee te doen aan het onderzoek. In dit opzicht is de eerste zin van de conclusie niet juist. Ook hebben wij geen contact met andere kantoren opgenomen. Aardig om alle tarieven op een rij te zien. Ik vraag me af of de tarieven van de andere kantoren wel altijd kloppen; een senior aangiftemedewerker is bij De Jong en Laan bijna even duur als een vennoot’. De conclusie voor de redactie is dat ze zich op basis van dit onderzoek gaat beraden op een kwalitatief onderzoek in samenwerking met andere regionale en landelijke media.