André Odding van Reggemedia is niet de loopjongen van Wegeners Joop Munsterman

’Twentevisie is vreemde eend in de bijt’

André Odding uit Nijverdal, leidt een mediabedrijfbedrijf van dertig mensen, is projectontwikkelaar in de zorg en houdt van verzekeren. “Ik voel me ondernemer.”
Uitgeverij Mediasales waartoe ook dit blad behoort, is begin dit jaar in serieuze financiële problemen gekomen. Eén van de aandeelhouders is toen (op eigen initiatief) naar uitgeverij Wegener gestapt om hulp. Daarbij moet gezegd dat in de afgelopen periode aandeelhouders gingen en kwamen, net als directeuren waarbij de individuele kwaliteit van een aantal heerschappen minimaal onder de maat bleek. Hadden weinig verstand van zaken en keken vooral naar de eigen agenda. Bovendien bleek de onder-linge verstandhouding een klein drama. Maar dat ook daardoor de resultaten waren gekelderd en dat zonder ingrijpen een fail-lissement onvermijdelijk zou zijn geweest, was de redactie van dit periodiek op dat moment onbekend. Wegener (directeur Joop Munsterman) verwees naar Reggemedia, naar André Odding. En die nam de tent over. De redactie van Twentevisie was woe-dend en dreigde met opstappen.

We hebben er lang over gesproken, over getwijfeld of we André Odding wilden interviewen voor Twentevisie. De tegenstanders vonden het ‘incestueus’: de redactie interviewt zijn eigen uitgever! Dat kan niet goed gaan, want het is of te lief of te hard en de buitenwacht gelooft er wellicht toch niets van, onder het mom ‘wiens brood men eet, wiens woord men spreekt’. De voorstanders hebben gewonnen, zoals u ziet, waarbij het vervolgens nog een hele klus was Odding zelf over te halen.
Op een goede dag togen wij dus naar de Grotestraat 192b in Nijverdal. Gevestigd boven een zeer fraaie lingeriewinkel. In een tot net kantoor verbouwde huiskamer waar schilderijen van zijn vrouw (die is kunstenaar) de muren (verplicht?) opsieren, spraken we met de tot dusver onbekende Twentse mediatycoon.

Uw Zakengids

André Odding (49) is als 18-jarige (“op 1 decem-ber 1973”) voor zichzelf begonnen, in verzekeringen. “Mijn doelgroep was het MKB en de vrije beroepen.” Het nadeel van het verkopen van verzekeringen is dat de provisie niet direct op je rekening wordt gestort. Odding ging daarom ook advertenties verkopen. “Ik zag een advertentie van ’Uw Zakengids’ -dat zegt jou waarschijnlijk niets- dat ze een advertentieverkoper zochten. ‘Uw Zakengids’ was een plaatselijk weekblad van Van der Loef destijds. We moesten opboksen tegen het Twents Volksblad. Door alle fusies en overnames is het uiteindelijk allemaal in handen van Wegener gekomen.” Het Twents Volksblad en Tubantia delen elders in de Grotestraat een redactie. De relatie tussen Joop Munsterman en André Odding dateert uit die jaren.

Odding Assurantiën

Eerst het polisverhaal afmaken. Het verzekeringsbedrijf Odding BV in Nijverdal (waar pa zich na de oorlog als politieagent vestigde) draaide als een lier. Middenstanders, ondernemers, ook veel in de medische sector zoals vrijwel alle apothekers in Twente, brachten hun verzekeringen onder bij Odding. In 1990 meldde de plaatselijke Rabobank (in de jacht op MKB’ers) zich bij hem en deed ‘an off you can’t refruse’, met de aantekening dat hij zich vijf jaar verre zou houden van alles wat riekt naar polissen, kleine lettertjes en schades.

’Munsterman schakelt ons in omdat zoals hij eens zei ‘onze organisatie is niet in staat om mensen met rust te laten, die komen dan in het stramien van Wegener met de wekelijks verantwoording, dat wordt niets’

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, in 1998 nam Odding een klein verzekeringsbedrijfje over in Hellendoorn, wat hij ‘Odding Assurantiën BV’ noemde. “Daar werkt nog steeds één man. Jij begrijpt dat niet, maar ik vind verzekeren een leuk vak. Nee, het is geen hobby, het levert wel geld op. Ik concentreer me nog steeds op het MKB, want daar zit mijn netwerk. Ik zit de Rabobank niet in de weg. Er is hier volgens mij zelfs nog ruimte voor nog een concurrent. Hoe lang is het geleden dat jij gebeld bent door iemand die vraagt ‘mag ik je verzekeringsportefeuille eens doorlichten’. Dat is de meest directe vorm van marketing, gewoon mensen in je omgeving vragen. Dat gebeurt zelden. Grote organisaties zijn niet in staat goed de markt te bedienen.”
Later die dag gaat hij zelf nog op pad, omdat zijn medewerker op vakantie is. “Ik vind dat leuk. We kunnen wel groeien, maar dat wil ik niet. Dan word ik weer manager, moet je mensen aansturen, ben je aan het vergaderen en daar houd ik niet van.”

Lingerie

Odding heeft ook nog samengewerkt met (en later verkocht aan) Willy Oosterhuis van RTV Oost, in het handelsbedrijf Fourass Bron BV. “We importeerden onderdelen uit Portugal en later uit China en verkochten dat hier, zoals caravanonderdelen, sluitplaten voor deuren, van alles. We hebben erg gelachen, maar ik had er geen tijd meer voor. Ik was bestuurlijk vrij actief, bijvoorbeeld bij de Kamer van Koophandel.” Zijn maat van het eerste uur Hein Broekmate heeft nu een groothandel in gordijnfournituren en zit nu vooral in China waar hij een paar duizend man aan het werk heeft. “Ik ben daar niet in meegegaan, want ik heb de pest aan vliegen. En ik heb geen zin om meer dan de helft van het jaar van huis te zijn. Broekmate is daardoor zelfs geen ingezetene meer. Zijn vrouw, en nou is de cirkel rond, heeft hier beneden als hobby die lingeriewinkel.”

Medisch Centrum Nijverdal

Odding is dankzij de Rabobank sinds 1990 een vermogend man en mensen met geld zoeken naar goede beleggingen. En dat is al sinds jaar en dag vastgoed. Odding kocht niet alleen stenen, hij bouwde ook industriehallen die hij dan doorverkocht. Niet het hele grote project-ontwikkelingswerk, Volker Wessels zal er geen slapeloze nacht van hebben gehad. “Beginjaren negentig stond ik een keer te praten tijdens een bijeenkomst van de rotary met de plaat-selijke huisarts en ik zei hem dat de eerste lijnszorg eigenlijk ook gehuisvest zou moeten worden in een soort bedrijfsverzamelgebouw.

’Wegener is een enorme fabriek waar vlees ingaat en eenheidsworst uitkomt’

Hij vond dat eerst niets. Toen heeft de Commissie Kersten in opdracht van de tweede kamer een onderzoek gedaan naar de positie van de huisarts in 2010. In dat rapport werd bijvoorbeeld het huisartsentekort voorspeld. Toen ben ik samen met de huisarts, de architect met wie ik ook die industriehalletjes bouwde en een vriend van mij, apotheker Erik Mijnhart om de tafel gaan zitten.” Het resultaat is bekend: een fraai wit bedrijfsverzamelgebouw onder de naam Medisch Centrum Nijverdal met in totaal 22 disciplines zoals een prikpost van het Almelose Twenteborg Ziekenhuis. “Iedereen heft zijn eigen deeltje gekocht, daardoor is de onderlinge sfeer erg goed.” Het overleg en getouwtrek over de komst van het pand heeft overigens zes jaar geduurd. “Van subsidies hebben we afgezien, want het aanvragen en verantwoorden kost meer tijd en geld dan het oplevert.”

Geen projectontwikkelaar

Odding is trots op het project. Half medisch Nederland is komen kijken. Specialisten met picknickmanden wilden alles horen en zien over het concept. Vorig jaar was het nog het pijlerproject voor de Landelijke Huisartsenvereniging (LHV). “Dat centrum is een schot in de roos geweest. Vervolgens kwamen andere gemeenten vragen om advies. Daar had ik eigenlijk niet zo veel zin in. Het is een gevecht hoor om al die medische disciplines op één lijn te krijgen.” Inmiddels is Odding betrokken bij de bouw en ontwikkeling van 35 van dergelijke gebouwen in Nederland. Een aantal daarvan hangt als foto bij hem aan de muur. “Kijk, deze in Leeuwarden is ongeveer net zo groot als hier in Nijverdal. Daarnaast zie je Den Ham, dat is in aanbouw, dat wordt in januari geopend. Rechtsboven wordt ons mooiste medisch centrum, daar is nu de eerste verdieping gelegd, dat is in Goor naast het NS-station. Daar investeert ook het Hengelose zie-kenhuis veel geld in. Rechtsonder is Barneveld, die wordt deze maand geopend. Verder zijn we bezig in Wageningen, Ede, Arnhem, Bennekom, Lunteren en in Drachten.” Odding was uniek met zijn concept. Inmiddels hebben ook andere projectontwikkelaars zoals Wessels zich op deze markt gestort. Aan de term pro-jectontwikkelaar heeft Odding een hekel. “Dan zou ik één idee uitwerken en tweehonderd keer verkopen. Maar al die eerstelijnszorggebou-wen waar ik bij betrokken ben, zijn allemaal anders, zowel qua bouw als qua bezetting.”

Reggemedia

Het verkopen van advertenties om snel een paar centen te verdienen is uitgegroeid tot Reggemedia, een bedrijf waar circa dertig mensen werken. Vooral in de advertentieacquisitie voor Wegener-bladen en -kranten (in Enschede, Zwolle, Dalfsen, Ommen). Maar ook voor eigen uitgaven, zoals het Udens Weekblad, Veghels Nieuwsblad, Wiechen Weekjournaal en het Dukenburgs Weekjournaal. Daarnaast exploiteert (zowel redactie als advertenties inclusief opmaak) Reggemedia in opdracht van Wegener het Weekblad van Salland en voert het management over het Ommer Nieuwsblad, het Twents Volksblad en de Oprechter Dalfser Courant.
Het wekt de indruk dat Odding een soort loopjongen is van Munsterman, bij alles waar Wegener zich niet aan wil branden (Twentevisie?) wordt Reggemedia naar voren geschoven. Dat gevoel wordt versterkt als je naar de site van Reggemedia gaat, dan word je linea recta geklikt naar Wegener Huis- aan Huiskranten. “Ik denk dat wij wederzijds zeer afhankelijk van elkaar zijn. Natuurlijk is Wegener mijn grootste klant, maar ik denk ook dat ik van Wegener Huis- aan Huiskranten (WHK) de grootste klant ben. En Joop weet wat onze kracht is en wat de kracht van Wegener is. Ik geef je een voorbeeld. Toen hij het Weekblad voor Salland in Raalte overnam, vroeg hij mij voor de exploitatie. Ik was daarover verbaasd, want dat kan hij net zo goed, vond ik. Toen zei Munsterman, ‘onze organisatie is niet in staat om mensen met rust te laten, die komen dan in het stramien van Wegener met de wekelijks verantwoording, dat wordt niets’. En we hebben het voor elkaar gekregen.”

Drukpersen

Daarnaast krijgt Wegener vaak het verzoek boeken of speciale folders voor bedrijven of instellingen te maken. Maar daar is dat enorme concern eigenlijk niet op toegerust. Maar de drukpersen moeten wel draaien in tijden dat de kranten gedrukt zijn. Ongeveer een derde van de mensen van Reggemedia is druk met vrijwel alle schouwburgbladen die in het oosten verschijnen, ziekenhuisblaadjes of speciale uitgaven van gemeenten, bedrijven of verenigingen. De klus (redactie, advertenties, opmaak) wordt doorgeschoven naar Reggemedia, Wegener drukt. “Wegener is een enorme fabriek waar vlees ingaat en eenheidsworst uitkomt.”
En zo schoof Munsterman ook bij de overname van Mediasales Reggemedia naar voren. Want wat moet hij (Wegener) met een paar makelaarsbladen, een lifestylblad, een (vrijgevochten) ondernemersblad en een automatise-ringsbedrijf Braun. ”Een paar uitgaven zoals het Military Magazine en de uitgave voor de FBK-games past goed bij ons. Ik vind die makelaarsbladen een nieuwe interessante poot.” Odding is niet voornemens het goed renderende automatiseringsbedrijf Braun te verkopen dat onder meer de huizensite van de Landelijke Makelaars Vereniging beheert.

Twentevisie

Verder trof Odding aan Twentelife, een blad dat pas vorig jaar op de markt is gezet door Mediasales, vooral om (hoe saillant) een aantal wegvallende makelaarsbladen op te vangen. Twentelife is overigens bij het uitkopen van één van de aandeelhouders ‘meegegaan’ met Jeroen Achterberg. “Ik was beslist niet rouwig dat dat blad direct weer verdween. Daar zie ik niets in. Een lifestyleblad past niet bij mentaliteit van de Tukker. Mijn inschatting was dat ik daar heel veel geld in zou moeten stoppen om het aan de gang te krijgen.”
En als toetje trof hij aan Twentevisie, die hij trouwens nooit toegestuurd kreeg, maar het elders of digitaal las. “Twentevisie is één van de Twentse merknamen. Het blad heeft een heel grote naamsbekendheid, maar ik erken direct dat het een vreemde eend is in de bijt van Reggemedia. Ik beschouw Twentevisie als een toegift in het geheel bij de aankoop.”
Hamvraag is natuurlijk wat Odding met het blad wil, want er staan niet altijd even onschuldige interviews, commentaren, analyses in zoals in zijn weekkranten en schouwburgbladen. “Wij doen niet aan vlammende journalistiek, maar aan human interest, ‘bromfietser breekt been’, wat om de hoek gebeurt, interesseert onze lezers.”
“ Ik denk dat die minder onschuldige stukjes een deel zijn van het concept van Twentevisie, en ook een deel van het succes uitmaken. Maar het is wel een ander concept dan de rest van de dingen die wij doen.”

Odding maakt huis- aan huiskranten, schouwburg- en ziekehuisblaadjes: ’Wij doen niet aan vlammende journalistiek, maar aan human interest: ‘bromfietser breekt been’, wat om de hoek gebeurt, interesseert onze lezers’