Geen Smart-toren maar Smartcentrum in Hengelo

‘Niets is erger dan op de bank zitten’

De blessure van Mark van Bommel heeft de interlandcarrière van Paul Bosvelt verlengd. “Na dit EK stop ik als international.” Hij heeft nog wel een jaar te gaan in Manchester. “Slechter dan dit seizoen kan bijna niet.”

‘Na het EK stop ik als international’

Het klinkt wat vreemd, maar de grootste, rijkste en populairste club ter wereld wordt in de eigen stad door het leeuwendeel van de inwoners met de nek aangekeken. Manchester zweert bij ‘The Blues’, Manchester City dat dit seizoen zijn intrek nam in ‘City Manchester Stadium’ waar meer dan 50.000 mensen in kunnen. “Ik was bij Feyenoord wel wat gewend, maar dit is zo allemachtig groot.” Bij zo’n mooi stadion, met zo’n trouwe en enthousiaste aanhang hoort een aansprekende topploeg. En dus is er niet op een paar centen gekeken bij het aantrekken van spelers met aanvallers als Anelka en Fowler, bij Madrid was McManaman overbodig en met keepers als James en Seaman hoef je je ook niet te schamen. Maar het liep niet. Het heeft dit hele seizoen niet gelopen. “Op papier waren we veel sterker dan op het veld. Dat komt waarschijnlijk door de vele wisselingen in het begin van het seizoen, daardoor kwamen we nooit in ons ritme. De spelers waren bovendien drukker met zichzelf dan met het team,” geeft Bosveld aan wat de keerzijde is van een team met sterren. Real Madrid is afgelopen seizoen het nog veel grotere voorbeeld.

Kevin Keegan

Waar Madrid het kampioenschap en zelfs kwalificatie voor de champions league misliep, daar revancheerde City zich pas in de laatste wedstrijden van het seizoen waardoor degradatie ontlopen werd. “Dan komt toch de kwaliteit bovendrijven.” Bosvelt heeft zich vaak afgevraagd wat hij te zoeken had in Engeland als de ballen weer eens als een raket naar voren werden geschoten. “Ik heb vaak naar boven gekeken ja. Er is weinig combinatie. Veel spelers gaan voor eigen eer, zoeken naar moeilijke oplossingen. De druk om te winnen is bij City groot. Er wordt snel gekozen voor de lange bal. Dan concentreerde ik me maar op de tweede bal.” Hij heeft er wel over gesproken met Kevin Keegan, de manager van City. Maar die is ondanks zijn continentale verleden bij HSV niet geneigd het spel Europeser te maken. “En bij de club is Keegan een soort God.” Dat voetballers een bruin leven hebben, is wel bekend. Zeker in Engeland waar alles om de wedstrijd draait. Zelfs toen City wedstrijd na wedstrijd verloor, moesten nota bene de spelers aandringen op meer training om de conditie te verbeteren en om gewoontes te laten inslijten.

Leeds

Voor Bosvelt was het een seizoen om snel te vergeten. “Ik kan hier geen stempel op de wedstrijden drukken zoals ik dat bij Feyenoord wel kon.” In november belandde Bosvelt zelfs op de bank. “Niets is erger dan op de bank zitten.” Daarvoor was hij niet bij Feyenoord weggegaan. Waar hij overigens had gedacht zijn carrière ook af te sluiten. In interviews tot een jaar geleden zei hij bij herhaling dat hij niet de drang had naar het buitenland te gaan om zijn carrière compleet te maken. Maar er ontstond irritatie tussen hem en de leiding (Van Marwijk en Van den Herik). “Ik had niet zoveel te kiezen. Ik kon ook naar Leeds, nou dan zit ik hier beter.” Leeds degradeerde wel. “Vergis je niet, ik heb dit seizoen 32 wedstrijden gespeeld, maar ik wil alles spelen.” Voor de supporters is het seizoen overigens best geslaagd: een nieuw stadion dat werd geopend met een fantastische wedstrijd tegen Barcelona. En City won van Manchester United en niet zo’n klein beetje ook (4-1). Alles meer is meergenomen. “Eigenlijk een schande met dit team, er zit veel meer in.” De gemiddelde supporter klapt zich de handen blauw voor stevige tackles, een pass over vijf meter die aankomt en zelfs voor een blinde trap naar voren die niet afzwaait. “Voor wat betreft beleving ben ik er op vooruit gegaan, qua voetbal achteruit.”

‘Bij City is de manager Kevin Keegan een soort God’

Oranje

Henk ten Cate (Barcelona) zei het al eerder in Twentevisie: de zon schijnt harder als je wint. Dat zegt ook Bosvelt met zoveel woorden. “Als ik niet speel, zit ik het liefste in Nederland. Voor de rest is het hier prima. Normaal zit je een weekendje in Londen, ik woon hier nu twee jaar. Maar het plezier is snel weg als je niet speelt.” Hem wordt nog een jaartje gegund, maar dat had weinig gescheeld, bij degradatie had City hem zo goed als zeker bedankt voor zijn diensten. “Ik wil er graag een mooi seizoen van maken, slechter kan ook haast niet,” zegt hij cynisch. Zijn status in Manchester is met zijn uitverkiezing voor Oranje weer gestegen, hoewel daar wel een blessure van Van Bommel voor nodig was. Het zullen zijn laatste wedstrijden voor Oranje zijn. “Na het EK stop ik als international.” Als hij tenminste aan spelen toekomt. “Ik speel in Oranje meestal rechtsback.” Waarbij het natuurlijk de vraag blijft of het geen armoede is dat Bosvelt met zijn 34 jaar wordt uitgenodigd in plaats van een toekomstige international als Nigel de Jong.

Alcohol

We hebben ’s avonds na een wedstrijd afgesproken op een terras van het restaurant Pzaz in het plaatsje Bramhall onder de rook van Manchester. Er wonen meer spelers van City. Nou is gezellig een typisch Nederlands woord waar je ook niet altijd vrolijk van wordt, maar je zou willen dat de Engelsen voor wat betreft de sfeer in de catacomben daar meer gevoel voor hebben. Niet één Engels stadion, hoe mooi en groot ook, met de meest luxe kleedkamers, restaurants en musea heeft een gezellig spelershome. De TL-bakken heersen, het bloemetjesbehang en een paar formicatafels. “Het lijkt een beetje op de wachtkamer van een tandarts. Er wordt ook geen alcohol geschonken, maar dat is voor sommige spelers misschien maar goed ook.” Er is familie over, hij wil wel even een uurtje praten, maar dan weer terug naar huis. “Sorry.” Een halfuurtje later gaat de telefoon, of we er nog zitten. “Ze zitten thuis Idols te kijken en dat vind ik helemaal niets.” Zonder kladblok en opnameapparaat wordt het tot erg laat erg gezellig. Over zijn favoriete hobby, vissen, dat hij nog steeds graag zou doen, maar waar hij in Engeland nauwelijks tijd en zin in heeft. We zien Anelka of Fowler inderdaad niet met hem urenlang zwijgend langs een waterkant zitten. Over dat topjaar waarin Feyenoord de UEFA-cup won. Het min of meer gedwongen vertrek bij de Rotterdamse club waar hij onlangs afscheid kon nemen van zijn fans. Over Go Ahead, ‘where it all began’. Hij praat er nog wel eens over met Marc Overmars. Over hoe zo’n mooie club kon wegzakken: “In mijn tijd lagen er al plannen voor een nieuw stadion.” Over de waan van elke dag, de Doesburg-shuffle die hij bij het EK in eigen land introduceerde na een goal tegen Joegoslavië. Het missen van de laatste strafschop tegen Italië. En over zijn liefde voor tekenen, liefst strips. Hij wil niet meer herinnerd worden aan die tijd dat hij met twee bloedproppen in zijn aders in zijn benen in het ziekenhuis lag. “Ik ben fit. Klaar. Ik slik er nog wel steeds medicijnen voor.” Paul Bosvelt (34) stapte in 1988 over van de amateurs van SC Doesburg naar Go Ahead Eagles. In 1994 stapte hij over naar FC Twente. In diezelfde periode meldde ook Feyenoord zich, maar hij koos toch voor Enschede. In 1997 belde Feyenoord opnieuw in de persoon van Arie Haan. Bosvelt viel echt niet op tussen de scheepslading Zuid-Amerikanen (op Julio Cruz na allemaal mislukt) die met hem de Kuip betraden. Bosvelt maakte op 30-jarige leeftijd op 12 april 2000 (vlak voor Euro 2000) zijn debuut in Oranje. “Ik had daarvoor ook nooit in een regionaal of vertegenwoordigend elftal gespeeld.”