Geert Steinmeijer verliest vier miljoen euro aan Van Heek Tweka

Steinmeijer wikt, De Bank beslist…

Geert Steinmeijer in zijn toonzaal in Losser.

Er was een tijd dat alles wat Geert Steinmeijer aanraakte, in goud veranderde. Samen met Willem Cordia en de ABN-AMRO vormde hij een fantastische triangel. Bijna een decennium ging het goed. Tot hij zich verslikte in een door en door verrotte appel die de ABN-AMRO hem eind jaren negentig voorhield. Hij hapte, en verslikte zich vreselijk. De moeilijke jaren van Geert Steinmeijer (48). Zelf kostte hem het debacle slapeloze nachten en ongeveer 4 miljoen euro.

Als je wint, heb je vrienden. Geert Steinmeijer murmelt het zuur achter zijn bureau in Losser. “Geen beter vermaak dan leedvermaak,” reageert hij op de muziek-CD van Herman Brood met dat nummer die hem door een kennis werd toegezonden. “Mijn vrouw werd aangesproken op het schoolplein, of het wel goed ging met ons gezin. Ik kan daar heel slecht tegen.” Terwijl niemand meer een toekomst zag voor de textiel, kocht Steinmeijer in de jaren negentig de huishouddivisie van Koninklijke Ten Cate, ondermodefabrikant L. ten Cate in Geesteren, de restanten van Van Heek (Van Heek Scholco) en woningtextielbedrijf Wyers op. Hij maakt daar een mooi textielbedrijf van onder de naam Van Heek Ten Cate. Niet zomaar gekozen. Van Heek is een grote naam in Twente. Maar ook een naam die staat voor mismanagement, vooral na de oorlog, voor feodaal gedrag en voor asociaal beleid.

Braat

In de eerste jaren van de gouden driehoek levert de bank de potentiële overnamebedrijven plus de kredieten, Willem Cordia de financiering en Steinmeijer de kennis en het management. Hij maakt iedereen rijk, als ze het al niet waren. De ABN-AMRO komt eind jaren negentig met Braat Beheer op de proppen: ‘jij krijgt het weer op de rails’. Het was in de tijd dat de bomen tot in de hemel groeiden. Steinmeijer onderschatte de problemen bij het bedrijf of overschatte zijn eigen kwaliteiten. Hij maakte fouten (bijvoorbeeld door de naam Braat te laten vallen en te kiezen voor Van Heek Tweka met de dochters Tweka (zwemkleding) en Iduna en de ‘overgehevelde’ L. ten Cate), kreeg een beursnotering in zijn schoot waar hij beslist niet op zat te wachten (want dan moet je elke scheet uitleggen, en “daarom kon ik mijn verhaal in de pers ook niet eerder doen”) en de Braat-bedrijven bevonden zich te ver van de ‘moederschoot’. Steinmeijer vindt het niet terecht dat hij de strontkar over zich uitgekeerd kreeg. “Ik heb in de afgelopen jaren een stuk of tien, twaalf bedrijven gekocht met een hoog risicoprofiel. Dan gaat het wel eens een keertje fout.”

75 miljoen euro omzet

Zijn eigen bedrijf Van Heek Ten Cate liep al die jaren als een trein. Hij kocht vorig jaar bijvoorbeeld nog dochter Summerset (Weerselo) uit de failliete boedel van Textielgroep Twenthe. “We draaien dit jaar ongeveer 75 miljoen euro omzet en we verwachten een nettoresultaat van vier tot vijf procent van de omzet.” Het beursgenoteerde bedrijf Van Heek Tweka stortte als gevolg van de grote problemen bij Iduna (lingerie) langzaam maar zeker in. Een paar jaar geleden zei Steinmeijer dat hij de cijfers over 2002/2003 wilde afwachten, en als de verliezen dan niet verdwenen waren, “moest een ander het maar proberen.” De cijfers waren slecht, toch bleef Steinmeijer zitten. Eerder dit jaar vroeg Twentevisie zich af ‘Wat zijn de woorden van Steinmeijer waard?’ “Ik wilde stoppen, echt, ik heb tegen de commissarissen en tegen de bank gezegd: ‘laten we stoppen’. Op dat moment waren er, hoe zal ik het zeggen, afstemmingsproblemen met ABN-AMRO in Amsterdam. Die zeiden dat daardoor toch wel veel kapitaal verloren zou gaan. Ja, hun kapitaal, zo’n tien, twaalf miljoen.” De bank liet het bekende Duitse advieskantoor Roland Berger een onderzoek doen. “Er kwam een schitterend rapport op tafel. Een man in een smetteloos wit pak kwam een presentatie doen. Ik heb gezegd ‘goed plan’, laten we iemand zoeken die dat kan uitvoeren. Ik had zelfs al een paar namen. Toen zei de bank tegen mij: ‘er is maar één man die dat kan en dat ben jij’. Toen zei ik dat ik er geen zin in had. En daarop zeiden ze tegen mij: ‘Als je dat niet doet, dan krijg je geen verlenging van je rekening-courant…’”

Als je dat niet doet, dan krijg je geen verlenging van je rekening-courant…

Koppelen van andere bedrijven

De druk op Steinmeijer werd erg groot. Niet alleen werd hij bijkans gechanteerd, ook was hij de man die moest beslissen over de werkgelegenheid van 600 mensen. “En ik had ook gezegd dat het een plan met perspectief was. In oktober vorig jaar ben ik aan de klus begonnen. Elke dag zat ik om zes uur ’s ochtends in mijn auto en ’s avonds om een uur of negen parkeerde ik weer voor de deur.” Het ging met de komst van Steinmeijer inderdaad iets beter, maar de bank was nog niet tevreden. Tijdens het overleg in mei van dit jaar wilde de bank alleen de zomercollectie financieren als Steinmeijer zijn hele hebben en houwen zou inzetten als onderpand. “Ze zeiden ‘Geert, het gaat nu beter, jij wilt geld hebben voor de seizoensfinanciering. Dat willen we graag doen, maar dan moet jij je overige bedrijven er aan koppelen. Ik zei: ‘dat doe ik dus niet’. Ik ga niet de werkgelegenheid van vijf- , zeshonderd andere mensen in gevaar brengen.” Een week later trok de bank de stekker eruit… Hij wil niet afgeven op de bank. “Uit zakelijke overwegingen begrijp ik het best. Op zo’n afschrijving zit niemand te wachten. Er zijn mensen die hebben daar een carrière aan gekoppeld. En dus wordt alles op alles gezet om te redden wat er te redden valt.”

Ik ga niet de werkgelegenheid van 600 mensen in gevaar brengen

403-verklaring

Het lijkt erop alsof Steinmeijer eigenlijk nooit geloofd heeft in de kansen van Iduna want waar bij vrijwel alle andere concerns gewerkt wordt met een zogenaamde 403-verklaring heeft Steinmeijer dat nagelaten. Een 403-verklaring houdt in dat alle bedrijven onder een moeder garant staan voor elkaar. Banken geven als gevolg daarvan bijvoorbeeld lagere rentes. “Sinds ik vanaf 1990 bedrijven overneem, heb ik dat nooit gedaan. Ik vind het principieel onjuist. Je gaat daardoor verwevenheden creëren waar je later nooit meer vanaf komt.” Als gevolg daarvan is L. ten Cate ook niet mee ten onder gegaan. De aandelen lagen wel bij de curator die Van Heek Tweka moest opruimen. Steinmeijer meldde zich netjes en kon ‘zijn’ bedrijf weer terugkopen. Met de krent Tweka die hij eerder uit Iduna had losgeweekt.

Je hebt vrienden en je hebt een Raad van Commissarissen

Automatiseringsdrama

Waar Steinmeijer bij de overname van Wyers als Alice in Wonderland door de zeer luxe ingerichte percelen wandelde maar wel de balans uit zijn hoofd kende, had hij zich nu onvoldoende verdiept in de materie. Iduna ging onder meer kapot aan een heel slechte balanspositie opgeteld bij een automatiseringsdrama. Saillant detail is dat Steinmeijer voordat hij zich als ondernemer manifesteerde als automatiseringsdeskundige werkte. “Als gevolg van de automatiseringsproblemen kregen we geen informatie; zaken voor de fabriek in Tunesië werden afgeleverd in Roemenië, klanten kregen hun bestellingen niet of incompleet. Maar ik kon het verlies niet nemen en de automatiseerder eruit mikken en een ander de klus gunnen. Dat liet de balanspositie absoluut niet toe.” Het is een publiek geheim dat Steinmeijer zich laat adviseren door zijn vriend Herman Hazewinkel (CEO Volker Wessels Stevin). Hij ontkent krachtig dat de Raad van Commissarissen (met daarin onder anderen de vroegere topman van Ten Cate Frank Schreve) hem slecht adviseerde. “Nee. De Raad van Commissarissen en directie zaten op één lijn. Je hebt vrienden en je hebt een Raad van Commissarissen. Ik werk al vanaf 1990 met deze commissarissen, ook al in een tijd dat iedereen ons voor gek versleet toen wij zeiden dat er een toekomst is voor textiel. Koninklijke Ten Cate heeft een aantal bedrijven rond een soort technologisch kenniscentrum. Wij doen exact hetzelfde met onze textielbedrijven. Of het nou technisch textiel is of body fashion, of huishoudtextiel, of tuintextiel, wij moeten in de textielwereld innovatief zijn.” En dus trok hij een paar jaar geleden Jan des Bouvrie aan. Met een beetje pijnlijke gelaatsuitdrukking: “Jan maakt privé een wat mindere tijd door waardoor hij minder aandacht aan ons kan besteden. We hebben een heel professionele studio, Texposure, en die maakt voor al onze werkmaatschappijen dessins en kleurvoorstellen. Die mensen gaan naar Parijs, Milaan, New York en Londen om zich te laten inspireren en ideeën op te doen. En ze doen dat perfect. Het zijn in feite kunstenaars.”

Wij moeten in de textielwereld innovatief zijn

Geert Steinmeijer vertelt zijn verhaal tijdens de opnamen van Memphis op dinsdag 2 september.