Mismanagement Texoprint waarborgt voortbestaan overige textieldrukkers

Kleur niet langer rood

Michael Braakman, directeur van KTV en Texoprint: “We hebben voor drie, vier weken werk. De orders komen al weer binnen.”

De één zijn dood….is de ander zijn brood. Het faillissement van Texoprint in Boekelo kan vreemd genoeg wel eens de redding zijn van de textieldrukkers en -veredelaars in Nederland. De bedrijven (KTV, Hatefa, Swinkels, de Watermolen, Texoprint, Lakatex, TTV) kampten de afgelopen jaren met een enorme overcapaciteit. Ontstaan door een toenemende buitenlandse concurrentie en een reeks van foute managementbeslissingen. Nu KTV de failliete inboedel van Texoprint heeft gekocht, Hatefa mogelijk aansluit bij de nieuwe onderneming en er gelonkt wordt naar Lakatex (onderdeel van Blijdenstein-Willink) ontstaat er in het oosten één sterke textieldrukker. Textielveredelaar TTV in Wierden is bezig om zichzelf te liquideren. In het zuiden zijn Swinkels en De Watermolen door het faillissement van de Textielgroep in andere handen overgegaan. De nu ontstane situatie begint te lijken op de door sommige ondernemers en vakbonden bepleite warme sanering; alleen het drastisch snijden in productiecapaciteit en het bundelen van krachten kunnen de sector redden van een definitieve ondergang. Enig minpunt: de sanering wordt vooral ‘betaald’ door de werknemers van de Watermolen en met name Texoprint.

Wie tien jaar geleden voorspeld had dat de Nederlandse textieldrukkers als lamgeslagen boksers in de touwen hingen, werd voor gek verklaard. Eind jaren tachtig, begin jaren negentig waren de Nederlandse bedrijven mondiaal gezien nog ’top of the bill’. Natuurlijk was er buitenlandse concurrentie, maar die was lang niet zo modieus en trendsettend. Op Heimtextil, de grote textielbeurs in Duitsland, met een paar honderd aanwezige textieldrukkers, trokken de Nederlanders altijd de meeste belangstelling. Als vliegen op de stroop stroomden de potentiële klanten toe; een kwestie van het juiste dessin op het goede moment presenteren. Maar de concurrentie zat niet stil. Door te investeren in moderne machines én het aantrekken van creatievere ontwerpers, kreeg het buitenland de markt in handen. Het verschil in loonkosten (in Turkije liggen die op 20 procent van het Nederlandse niveau) deed de rest. In Nederland hebben de Nederlandse textieldrukkers momenteel nog maar tien procent van de markt in handen. In sporttermen: de Nederlandse textieldrukkers, ooit heer en meester, hebben op eigen veld met dubbele cijfers verloren.

Texoprint

Met de overname van Texoprint door KTV komt er een einde aan een 113 jaar oude bedrijfshistorie. Texoprint, in de negentiende eeuw door Gerrit Jan van Heek gesticht onder de naam Boekelosche Stoom Blekerij, richtte zich tot in de jaren tachtig op het bedrukken van kleding en lingeriestoffen, later werd het bedrukken van gordijn- en meubelstoffen de belangrijkste activiteit. De meeste producten werden geëxporteerd. Het bedrijf bood in de jaren zestig aan zo’n 1000 mensen werk. Begin jaren negentig waren er nog 300 over. Ondanks de geleidelijke inkrimping van het personeelsbestand ging het Texoprint tot tien jaar geleden voor de wind. Grote winsten, veel luxe en een grote staf waren de uiterlijke kenmerken. De orders stroomden als het ware zelf binnen. Toen de verkopen in de jaren negentig begonnen tegen te vallen en Texoprint de markt moest benaderen in plaats van andersom, kon het bedrijf niet op tijd de omslag maken. Sinds 1992 daalden omzet en personeelsbestand hand in hand en opeenvolgende reorganisaties hadden niet het gewenste effect. Moederbedrijf Gamma Holding (sinds 1965 eigenaar) verkocht het bedrijf in 2000 aan investeringsmaatschappij Active. Active, onderdeel van het Nijmeegse adviesbureau Intunet, had grote plannen met Texoprint. Directeur De Wilde-de Ligny wilde niet alleen Texoprint, maar ook andere textieldrukkers uit het dal halen door bedrijven samen te voegen. De productie van Texdeco uit Helmond, dat ook door Active was gekocht, wordt naar Boekelo verplaatst, terwijl KTV uit Eibergen toen al op het verlanglijstje stond. Voor Hatefa uit Haaksbergen verklaarde De Wilde-de Ligny geen belangstelling te hebben omdat het productenpakket te verschillend was van dat van Texoprint en Texdeco. De Wilde-de Ligny wilde in vijf jaar met behulp van particuliere financiers negen miljoen euro investeren om zijn droom, één sterke Europese textieldrukker, waar te maken. “Slechter dan nu kan het niet,” zegt hij kort na zijn aantreden. Maar slechter kon het wel…

De Wilde

Dat De Wilde het nog zo lang (ruim een jaar) heeft uitgehouden, is te danken aan (de vooraf afgesproken) hulp van Gamma. En De Wilde blijkt creatief met het oplossen van problemen. Zo gebruikt hij premies van werknemers om rekeningen te betalen. Op het laatste moment presenteert hij nog een reorganisatie, maar die komt te laat. Voordien heeft hij overigens al diverse faillissementsaanvragen kunnen afweren. De Wilde heeft geen goede naam, zo was hij als adviseur verbonden aan het vroegere Love Fashion in Oldenzaal, maar de bonden konden de verkoop van Texoprint aan hem niet tegenhouden. “Gamma zei ons dat als we stennis zouden schoppen, dat ze dan het bedrijf failliet zouden laten gaan. We konen niet anders dan akkoord gaan,” zegt CNVbestuurder Theo Katerberg nu. Katerberg is des duivels over De Wilde. “We hebben hem bij herhaling gevraagd een goede manager aan te stellen, hij ontbeert de kwaliteiten om zo’n bedrijf te leiden.” Dat wordt ook met zoveel woorden gezegd door curator Daniëls (“Ik heb de indruk dat hij het bedrijf leidde vanuit Nijmegen”) die De Wilde gerechtelijk gaat vervolgen. Zo probeerde De Wilde vlak voor het faillissement de mallen in een ander BV te plaatsen. “Zonder mallen was Texoprint niets waard meer geweest. Als curator heb ik die overheveling kunnen vernietigen.” De 80 personeelsleden die niet mee kunnen naar KTV zijn eveneens des duivels op De Wilde-de Ligny. “Hij heeft alleen maar dingen beloofd, maar nooit waargemaakt,” zeggen ze, als ze begin mei voor het laatst de fabriek in lopen om hun persoonlijke spullen op te halen. Al eerder is in dit blad uit de doeken gedaan dat de werkwijze van De Wilde weinig verheffend was. Zo ventte hij vindingen van Ten Cate (onder meer niet doorschijnende stof voor verpleegstersuniformen) uit. Katerberg is zo kwaad op De Wilde dat hij de media in Gelderland probeert te interesseren voor een artikel over De Wilde: “Zo’n man mag nooit meer als ondernemer aan de slag.” De Wilde is bezig met een politieke carrière via Leefbaar Nijmegen.

Zo’n man als De Wilde mag nooit meer als ondernemer aan de slag

Werkgelegenheid

Na het faillissement melden zich drie serieuze overnamekandidaten, onder wie Corn van Gerwen. DeRotterdammer, een jaar geleden bij Texoprint aangesteld als manager, biedt 650.000 euro voor de failliete boedel. “Dat vond ik genoeg voor twee productiemachines,” verklaart Van Gerwen. De gebouwen en grond van Texoprint zijn eigendom van Ter Steege uit Rijssen. In het plan van Van Gerwen, dat hij met enkele collega-managers heeft ontwikkeld, is er voor 65 mensen werk, terwijl door het uitbesteden van enkele activiteiten er indirect 17 arbeidsplaatsen behouden blijven. Curator Daniëls wijst het bod af. Hij kiest voor KTV dat naar verluidt meer dan 2 miljoen euro voor de inboedel op tafel legt en verder wil met 42 mensen. “Onbegrijpelijk,” zegt Van Gerwen. Hij verwijt Daniëls alleen maar oog te hebben gehad voor de schuldeisers en niet voor de werkgelegenheid. “Hij heeft zich onvoldoende ingeleefd in de belangen van de werknemers, de mensen.” Daniëls geeft dit overigens grif toe. Terwijl collega-curatoren als Wilderink en Van der Hel zich vooral inzetten voor behoud van werkgelegenheid, vindt Daniëls het tevreden stellen van schuldeisers belangrijker. “Die hebben bij mij de eerste prioriteit, daarna pas de werkgelegenheid, dat is wettelijk zo geregeld,” zegt Daniëls, die overigens laat weten geen officieel bod van Van Gerwen te hebben ontvangen. Van Gerwen: “Ik heb via mijn financiers twee keer met hem gesproken en een bod gedaan. Ik was serieus geïnteresseerd.” Van Gerwen lijkt naast het net te vissen, ook al omdat de vakbonden zich niet druk maken om de affaire. “Ik heb van de curator begrepen dat Van Gerwen geen bod heeft gedaan, verder weet ik niet zoveel van hem,” zegt FNV-bestuurder Arno Dahlmans. De hoop van de vakbonden is gevestigd op de expansieplannen van KTV/Texoprint, maar volgens Van Gerwen is het een kwestie van ‘wishful thinking’. “Er ligt geen enkel businessplan aan ten grondslag. Dat heb ik uit betrouwbare bron. Voor wat betreft de samenvoeging met Hatefa verwijs ik naar de gesprekken tussen Hatefa en Lakatex, die zijn niet voor niets afgesprongen.” Na de afhandeling van het faillissement blijft er een schuld over van 3,5 miljoen euro.

Hatefa

De nieuwe directeur Michael Braakman heeft 42 werknemers een nieuw contract aangeboden. Met lagere arbeidsvoorwaarden. “Texoprint betaalde hoge salarissen, dat was bekend, ze zijn niet voor niets failliet gegaan. Ik wil de mensen van Texoprint niet hogere salarissen betalen dan bij KTV en sommige mensen heb ik een lagere baan aangeboden dan dat ze hier hadden. Toch hebben 40 van de 42 mensen het aanbod aangenomen. Ik schat dat we voor drie, vier weken werk hebben. De orders komen al weer binnen. Dat oude plan van De Wilde was niet realistisch, ik ben uitgegaan van het minimum, dan kunnen we in de komende tijd uitbreiden, dat liever dan weer een ontslaggolf,” aldus Braakman. “Volgend jaar zomer verhuist KTV van Eibergen naar Boekelo. Daar heb ik de huurovereenkomst met Ter Steege kunnen openbreken tot 2010. De machines van Texoprint zijn moderner dan KTV, ik ben heel tevreden, zeker ook als Hatefa aansluit. Dan kunnen we een geweldige synergie bereiken,” aldus Braakman. Zijn collega Duburg van het familiebedrijf Hatefa in Haaksbergen is al net zo enthousiast. “Het kan een fantastisch mooi textielbedrijf worden. De gesprekken lopen positief. Wij hebben één van de modernste machineparken van Europa, we kunnen tot 280 centimeter bedrukken. In de concurrentie met landen in Azië moeten we het hebben van kwaliteit.” Duburg ontkent dat de fusie een nederlaagstrategie is. “We hebben pas voor het tweede jaar verlies geleden. Het doel is een mooi sterk bedrijf. Ik heb geen idee of Lakatex nu wel wil meedoen.”