Commentaar: Schofterig

Dat er bij faillissementen oninbare schulden zijn, is logisch. Aandeelhouders krijgen nooit een gulden, dat weten ze, zo werkt het. De bakker op de hoek, de toeleveranciers kunnen ook bijna altijd naar hun centen fluiten omdat de fiscus, de bedrijfsvereniging en andere overheidsinstanties als eerste een graai in de ruif mogen doen die hooguit met wat overnamecenten iets gevuld wordt. Nadat de curatoren overigens eerst hun eigen declaraties geregeld hebben. Voor de getroffenen is het wrang, maar wel uit te leggen. Maar het is ronduit onverteerbaar dat de directie in de maanden en soms jaren voor een faillissement systematisch mismanagement kon uitvoeren. Natuurlijk moet de directie creatief zijn als er steeds te weinig geld binnenkomt en de kosten structureel te hoog blijven/ zijn. De kosten verlagen of de inkomsten verhogen, het is gemakkelijk opgeschreven, maar er zijn weinig ondernemers met visie die zoiets ook kunnen bedenken en uitvoeren. En dus wordt er maandelijks met het weinige geld binnen zo’n onderneming geschipperd. En dus worden sommige rekeningen naar achter geschoven en anderen krijgen altijd voorrang omdat het de voortgang van het bedrijf weer een maand garandeert. En dus is het ook te verklaren dat premies voor spaarregelingen, ziektekosten, pensioenverzekeringen niet altijd worden overgemaakt op de goede rekeningen in moeilijke tijden. De toeleveranciers staan zich te verdringen. Ik ken de vroegere directeur van Texoprint De Wilde een klein beetje, ik ken de verhalen over hem en ik heb de bonden al 1,5 jaar geleden gevraagd waarom ze die roofridder niet hebben tegengehouden. ‘Omdat Gamma dreigde in dat geval Texoprint failliet te laten gaan’. De Wilde is tuig, bij Qtecq liepen schoften die willens en wetens de werknemers onverzekerd op reis lieten gaan. Juist bij bedrijven die het moeilijk hebben is er een taak voor vakbonden en ondernemingsraad om er goed op toe te zien dat de ingehouden premies op de salarissen niet worden gebruikt voor andere rekeningen. De Wilde is maffia. Maar de werknemers van Texoprint is te verwijten dat ze zo’n laffe, waardeloze Ondernemingsraad hebben gekozen. Met een voorzitter met een geheim nummer die van angst in zijn broek poepte als een journalist hem toch opbelde. Ook dat soort angsthazen zijn verantwoordelijk voor de lagere pensioenen van hun collega’s.