Dubbelinterview Piet Zoomers en Gerard Sanderink

‘Jullie denken dat wij Onze Lieve Heer zijn’ .

Natuurlijk zijn Piet Zoomers (PZ) en Gerard Sanderink (GS) totaal verschillende mensen, maar er zijn ook veel overeenkomsten. We hebben de heren (die elkaar wel van naam, maar niet persoonlijk kenden) samen aan tafel gezet en naar hun visie gevraagd over het ondernemersschap, sportsponsoring en gezondheid. Dat leverde verrassende uitspraken, reacties en discussies op.

Ondernemersschap

Van Gerard Sanderink is bekend dat hij ’s ochtends om 4 uur de wekker zet, om half 5 in de auto zit richting Gouda en ’s avonds om 10 uur weer thuis komt. GS: “Ik doe het voor de vrijheid. Ik creëer iets. Dat is iets van mezelf. En als het niet goed is, ben ik ook boos op mezelf, kan het op niemand anders verhalen. En dat is begonnen door directeur Winsen van BSO. Die zei dat wat wij doen niet veel voorstelde. Terwijl ik dag en nacht bezig ben met het bedrijf. Toen voelde ik me geraakt. Ik wil gewaardeerd worden, als ik alle registers opentrek en alles geef wat ik heb, kan ik er niet tegen om gekleineerd te worden.” Piet Zoomers stond nooit te trappelen voor zichzelf te beginnen. “Ik ben gekwetst door de curator van het bedrijf waar ik als hoofd inkoper werkte, failliet ging. Ik heb daar ongelooflijk hard gewerkt, harder dan voor mijn eigen bedrijf. Die curator zei dat ik absoluut in geen enkel filiaal meer mocht komen en dat ik alle spullen moest inleveren. Je voelt je een crimineel, alsof ik die zaak getild zou hebben.”

Eigenwijs

Beide heren hebben een toponderneming neergezet. Ze hebben veel kennis van het vakgebied en er is niemand die in hun schaduw kan staan? GS: “Als ik zeker ben, dan ben ik daar niet van af te brengen. Als ik niet zeker ben, ben ik te sturen. Maar als ik ergens in geloof, dan geloof ik er echt in, dan ben ik door niemand om te praten.” PZ: “Ik vind dat ik helemaal niet stronteigenwijs ben. Toen ik met mijn bedrijf begon, heb ik juist de vergaderingen en de discussies ontzettend gemist met een kader en met management. Ik voelde me ongelooflijk eenzaam. Ik vind het juist heerlijk om met mensen om te gaan en te overleggen en samen wat neer te zetten.”

Onze Lieve Heer

GS: “Je wordt wel zo bekeken, ja. Maar dat wil niet zeggen dat de rest totaal geen inspraak heeft. Ik sprak onlangs de groep toe en dan word je aangekeken op een manier van … terwijl ik een heel normale Nederlander ben. Niet meer of minder. Ik vind het een uitdaging om goeie mensen neer te zetten. Om die mensen zo te instrueren en te begeleiden dat ze uiteindelijk de zaak zelf kunnen sturen, je geeft hier en daar hints.” PZ: “Jullie denken dat wij als Onze Lieve Heer worden gezien. Mijn bedrijf heet Piet Zoomers, er zijn mensen die denken dat ik de hele dag klaar zit te komen omdat ik Piet Zoomers ben. Als ik bij ons de vergadering binnenkom, moet ik soms zeggen ‘nou even stil, want nou wil ik een keer het woord hebben’. Als ik binnen kom, is niemand stil. Helemaal niemand, was het maar waar.”

Ontslaan

Zoomers neemt zelf de mensen aan en leert hun de cultuur van het bedrijf. Sanderink neemt bedrijven over en zet er dan meteen het mes in. “Ik ontsla veel mensen, maar dat heeft ook te maken met het feit dat ik niet goed draaiende bedrijven koop. En die bedrijven draaien niet voor niets slecht. Ik ben niet hard genoeg, denk ik. Ik ben nog veel te slap. Ook met een directeur aan de kant zetten, dan hebben ze zoveel kansen gehad om het goed te doen… Ik heb moeten leren om hard te zijn.” PZ: “Ik vind het erg knap om bedrijven over te nemen. Het is heel erg moeilijk. Wij krijgen ook wel bedrijven aangeboden. Tot nog toe heb ik er altijd nee tegen gezegd. Liever helemaal zelf een nieuw bedrijf beginnen in een pand waar nog nooit een modezaak in gezeten heeft. Met je eigen mensen. Kun je zelf kneden.” GS: “Wat Zoomers zegt is natuurlijk waar, het is niet je eigen cultuur. Maar ik vind het juist boeiend om heel verschillende culturen te zien en bij elkaar te brengen.”

Geld

Zoomers is niet heel rijk, hij staat niet in het bekende Quote-rijtje. PZ: “Ik heb banken nodig, ik heb niet zo veel geld. Onze branche is heel kapitaalintensief. Dure panden, dure inventarissen. Ik heb twee jaar geleden Zwolle geopend, dat kostte 10 miljoen. Die heb ik niet zo in de binnenzak zitten.” GS: “Heel veel mensen kunnen niet terug. Die hebben hun trots. Als het moet, kan ik gewoon in een caravan wonen.” PZ: “Maar kun je je bedrijf ook in een caravan hebben?” GS: “Natuurlijk moet Zoomers een aansprekend pand hebben. Maar als je het niet kunt betalen, kun je het ook huren. Ik vind het de kunst om te gaan met heel weinig middelen.” PZ: “U kent onze branche niet. Je hebt met mode te maken, je hebt met weersinvloeden te maken. We moeten inkopen, we zijn nu al weer klaar voor volgend jaar zomer. Inkopers zijn nu al weer aan het kopen voor de winter van 2002-2003. Die kopen dan in voor 20, 30 miljoen en dan heb je nog geen stuk verkocht. Ons werk vergelijk ik met een europacupwedstrijd. Als we gewonnen hebben, dan nemen we allemaal een flinke neut en denken meteen hoe gaan we het volgende week doen?” GS: “Zo is het in de IT-wereld ook wel.” PZ: “Ik ken de IT-wereld niet goed, weet weinig van computers, maar wij zijn ook klant van een IT-bedrijf. Het is al zo ernstig dat je nauwelijks kunt switchen, want onze IT-man kent het hele systeem. Dus zit je gewoon gebonden, net als aan een bank.” GS: “Tegenwoordig krijg je een brief om de tarieven te verlagen. Zo niet, dan word je eruit gezet.”

Grootste blunder

GS: “Dat is de aankoop van Netwatch geweest. Totaal foute aankoop, mezelf voor het blok laten zetten. Bedrijf stond op het punt failliet te gaan. Ik ben niet hard genoeg. Ik had tegen de directeur moeten zeggen, het is jammer, het is failliet, ga maar naar de curator. Het overkomt me niet meer, ik ben dus nu met een bedrijf in eenzelfde soort situatie bezig. Ik heb tegen de bank gezegd, het is prachtig, maar u bent 20 miljoen lichter.” PZ: “Ja, dan ga ik terug naar 1992. Naar de boekhouder die te veel vrijheid had. Er lagen rekeningen, facturen allemaal onder in laden omdat ze het werk niet aan konden. Dat had ik natuurlijk moeten zien. Dat is mijn fout geweest. In de IT-sector zijn bedrijven snel gekomen, heel snel gegroeid en zijn vervolgens omgevallen. In de modebranche is er de laatste honderd jaar geen bedrijf geweest dat zo snel is gegroeid als wij. Het zijn allemaal bedrijven van vader op zoon. In uw sector zie je heel veel bedrijven die gaan als een speer en ze zijn bijna allemaal multimiljonair Wij sappelen en wij sappelen en we zijn blij als we wat verdienen.”

Sportsponsoring

Sanderink is shirtsponsor bij de Superboeren van de Graafschap. Daar betaalt hij ruim een miljoen per jaar voor. Juist om het begrip superboeren wilde Zoomers niet met de Graafschap in zee. PZ: “Boeren hebben geen goede naam, zeker niet in het westen.” GS: “Ik ben het daar mee eens, maar ik vind dat Den Haag iets moet gaan doen aan een ander imago voor de boeren. Volgens Den Haag hebben de boeren alles verkeerd gedaan. Ik ben verbonden met het boerenleven en daar kom ik voor op. Ik zou willen dat ik er meer tijd voor heb, dan zou ik ze laten zien waar ze mee bezig zijn.” PZ: “We hebben landelijk een grote naamsbekendheid. Ons klantenbestand bestaat uit 90.000 adressen. De mensen komen van heinde en ver naar Wilp. Om die mensen te bereiken, is sportsponsoring gewoon het beste middel gebleken. Zeker als je in de top van de sport zit. Als je het Nederlands elftal mag kleden en de hele Olympische ploeg. We hebben in het verleden wel leden van het koninklijk huis gekleed zoals Willem Alexander. Het is jammer dat het Nederlands elftal niet naar de WK gaat. Dat is ook het risico van sportsponsoring.” GS: “Voetbalsponsoring geeft de snelste naamsbekendheid. Ik wist eigenlijk van niets. Ik heb inmiddels ervaren dat in het segment waar ik in zit, je dan als volwaardig wordt beschouwd.” Volwaardig? GS: “Ja, dat we ons dat kunnen permitteren. Niet iedereen kan zich shirtsponsor dit soort bedragen permitteren.” Hoezo, Kroon Leverworst staat op het shirt van Veendam. GS: “Dat is eerste divisie, wij betalen ruim een miljoen, voor een club in de eerste divisie gaat het om een paar ton. Jazeker, ik bemoei me er mee hoe de ploeg speelt, anders verbind ik mij er niet aan.” U heeft nog even met Van Vossen gebeld na die rode kaart. GS: “Ja, aan dat soort idiote dingen wil je toch je naam niet verbinden. Onze mensen kijken ook naar zo’n sportwedstrijd. Als ze verloren hebben, hebben ze het gevoel dat het bedrijf verloren heeft.” PZ: “Ik sta verbaasd. Het lijkt me dat meneer Sanderink helemaal niks met voetballen heeft. Voetballen is emotie en als je een flinke schop voor je poten krijgt, wil je best een keer uithalen. Ik kies voor de club en voor het bestuur. We zitten al elf jaar bij volleybal, bij Dynamo in Apeldoorn., Dat kost inmiddels ook bijna een miljoen. Er staat wel in het contract dat als één van de bestuursleden opstapt, dat het contract op losse schroeven staat.” GS: “Daar ben ik het dus niet mee eens. Ik ga vanuit een bepaalde discipline, je moet je kunnen beheersen. Ik ben ook wel eens in de kleedkamer geweest. Ik heb toen ook voor de groep gestaan. En dan kun je ook zien wat voor types je hebt.”

Gezondheid

Beiden hebben een hartinfarct gehad. PZ: “Ik denk dat ik wat milder ben geworden. Ik ben er nog maar weinig. Als er leuke dingen zijn, zeg ik, ‘jongens, ik ben er morgen niet’. Ik ben ook emotioneler geworden. Ik ga soms zomaar huilen. Maar ik voel me goed, ik denk er niet meer aan. Ik heb nog een bloedverdunner en een cholesterolverlager en die vergeet ik de helft van de tijd.” GS: “Ik was 26 jaar toen ik een infarct kreeg. Ik draag nog steeds de angst bij me. Ik leef bewuster, ben blij met elke dag. Ik denk ook dat ik qua karakter anders geworden ben. Ik was heel erg gesloten en hield alles voor me. Niet dat ik het achter de ellebogen had of zo, maar ik vertelde over heel veel dingen niks. Terwijl ik nu allerlei dingen eruit gooi. Dat is voor mij een middel om veel meer incasseringsvermogen te hebben, om het veel beter vol te kunnen houden. En na verloop van tijd kreeg ik weer de wil om iets te presteren, om iets neer te zetten.”.

Gerard Sanderink, 19-8-48

Het verhaal van de zakenman die elke avond terugkeert naar zijn boerderij in Weerselo, is bekend. Kocht in de jaren negentig de ene na de andere ICT-firma op. Behoort met zijn vermogen van 450 miljoen gulden inmiddels tot de rijkste mensen van Nederland. Veel geld geeft hij niet uit, dat is volgens hem geen kwestie van zuinigheid, maar soberheid. Grote auto’s, diners en drank zijn aan hem niet besteed. Sanderink is zuinig op zijn lichaam. Hij weet wat er gebeurt als je er teveel van vraagt. Op zijn 26ste kreeg hij hartproblemen. Sanderink, klein van stuk en weinig zelfvertrouwen, vrat zich van binnen op, gekweld door onzekerheid. Hij doorliep de Mulo, stapte van de Middelbare Landbouwschool over naar de HTS en rondde in recordtijd van 3,5 jaar een studie aan de (toen nog) TH af. In 1978 werd hij ondernemer. Samen met Hans Quellhorst richtte hij ICT op. Het bedrijf werd verkocht omdat zijn partner wilde cashen. In 1991 stichtte hij de Sanderink Group die met HCS-applications de eerste stap op het overnamepad zette. Nam vervolgens meer noodlijdende bedrijven over, saneerde ze en maakte ze winstgevend. Het leverde hem de bijnaam ‘Joep van den Nieuwenhuizen van de IT-sector’ op. Onder de naam Centric heeft hij het bedrijf uitgebouwd. Multhouse, op het beursstrafbankje, heeft hij weer courant gemaakt door het samen te voegen met KSI; samen vormen ze Centric KSI. De verwachting is dat hij zijn eigen bedrijf Centric te zijner tijd zal onderbrengen bij het beursbedrijf. Hij heeft momenteel niemand op het oog die hem kan opvolgen. Een paar kroonprinsen waren in zijn ogen toch te licht. Hij blijft overigens ‘gewoon’ op overnamepad en wil na België ook in Duitsland voet aan de grond krijgen. Saillant detail: Sanderink financiert alles zelf! Zonder banken. Hij heeft een keer een bod van 600 miljoen gehad op Centric

Piet Zoomers, 1-11-1940

Iedere nieuwe werknemer die bij Piet Zoomers in dienst treedt, hoort het succesverhaal persoonlijk uit de mond van de oprichter. Hoe hij na het faillissement van zijn werkgever zichzelf op zijn 31ste beloofde nooit meer voor een baas te werken. Hoe hij vervolgens voor een prikkie textiel van textielfabrikanten kocht om deze clandestien vanuit de woonkamer van zijn woonboerderij in Wilp te verkopen. De woonkamer is 30 jaar later uitgebouwd tot een zeer fraaie ModeMall; het is het hart van de winkelketen met tien filialen in Overijssel en Gelderland. Zoomers is een modemagnaat maar zelf hekelt hij dit soort benamingen. Hij ziet zichzelf nog het liefst als koopman. Die vroeger als jochie voor 25 cent plunjezakken vervoerde van de kazerne naar het station en eieren verkocht. Gezegend met een gevoel voor de markt. Piet Zoomers loopt zijn leven lang vooruit op trends en ontwikkelingen. Zoomers was één van de eersten die zijn winkels ’s avonds en op zondags open deed en één van de eerste bedrijven die aan shirtsponsoring in het betaalde voetbal deed. Sony sponsorde Ajax, Philips PSV en Piet Zoomers Go Ahead Eagles. Het fenomeen shirtsponsoring werd verbreed tot complete kledingcontracten. Feijenoord, PSV, FC Twente, Het Nederlands voetbalelftal, de oranje hockeyploegen en de Olympische Equipe zijn door Piet Zoomers in het pak gestoken. Piet Zoomers wordt net als Hugo Boss en Van Gils als een kledingmerk gezien. Maar PZ is geen merk, PZ is een verzameling van alle grote merken. Nog steeds wordt hij kwaad als mensen zich verbazen over het feit dat ze tussen de weilanden in Wilp topkleding kunnen krijgen. Hij is niet rijk, zegt hij, bijna al zijn geld zit in de zaak. De zakelijke leiding heeft hij overgedragen aan zijn zoon Bas en hoofd inkoper Richard van Roon (samen krijgen ze 49% van de aandelen). Zakelijk zit het nu iets tegen. De kosten voor de verbouwing van zijn zaak liepen uit de hand. De ‘ModeMall’ werd zes miljoen duurder dan begroot, waardoor Zoomers nu wat kritischer kijkt naar de inzet van personeel en de uitgaven voor sportsponsoring. Een reprise van het rampjaar 1992, toen hij zich liet verrassen door een verlies van 1.6 miljoen gulden, zit er (gelukkig) niet in. Nu heeft Zoomers wel zicht op de cijfers. En is hij geen koopman meer maar manager.