Commentaar: Frank Schreve

Frank Schreve nam voortijdig afscheid van Ten Cate. Hij kon het niet goed vinden met de commissarissen, vertelt hij in deze uitgave van Twentevisie. Inmiddels wordt Schreve geroemd door vriend en vijand over het beleid dat hij destijds durfde te veranderen: alle aandacht voor de technische textiel! In de vorige uitgave memoreerde ook textieltelg Egbert ten Cate de prestaties van Schreve: hij had het lef een bedrijf voor veel geld terug te kopen dat door zijn voorganger bijna met de vuilnisman was meegegeven. Schreve en (ere wie ere toekomt, zijn opvolger) De Vries maken van Ten Cate weer een
bedrijf waarop Twente trots kan zijn. Wat zou er over zijn van Ten Cate als het accent niet verschoven was? En daarom is het niet te begrijpen dat een man met het inzicht en het lef van Frank Schreve door Twente wordt genegeerd. Schreve is niet alleen goed ingevoerd in het ondernemerswereldje, ook in de bancaire sector heeft hij nog steeds een prima naam. Financieel niet onbemiddeld en (niet geheel onbelangrijk) nog betrekkelijk jong, vult hij zijn dagen met bergbeklimmen, commissariaten en de paardenwereld. Wat zou zo’n man niet kunnen betekenen voor allerlei projecten die Twente intern en naar buiten toe kunnen versterken. Maar zolang anderen zich onmisbaar vinden, blijft Schreve lekker hobbyen met zijn paarden. Leuk voor hem en de paardensport, jammer voor Twente.