De schaduwen van het kapitalisme

Holec-topman Smit: ‘…cyclische industrie, herpositionering, synergie, technologische voorsprong…’

Zeven op de tien failliete bedrijven pleegt fraude; dat is geen rauwe kreet maar blijkt uit onderzoek dat is boekvorm is verschenen: Faillissement, Surseance en Schuldsanering. Verplicht leesvoer voor curatoren. Dagelijks komen er 350 nieuwe ondernemingen per dag bij waarvan 60% failliet gaat, als gevolg daarvan ligt er een onbetaalde rekening van ongeveer acht miljard gulden bij de maatschappij. Over de negatieve kanten van kapitalisme.

In veel verhalen en ook in dit magazine gaat het bijna altijd over geld. Daaraan wordt afgemeten of het goed met een bedrijf. Of niet. Als een ondernemer (zoals Westendorp van Nedap) eens een ander geluid laat horen, wordt hij meteen als een wereldvreemde neergezet. De beurs stijgt als er een reorganisatie plaats heeft bij een bedrijf. ‘Wij zijn geld, wij denken geld’, meldde onlangs een adviseur monter. En niemand viel over zoveel oppervlakkigheid en materialisme. Het gaat goed met Nederland als het bruto nationaal product stijgt, de inkomsten van een vervuilende fabriek worden opgeteld bij het BNP, maar ook de kosten van de bodemsanering die de overheid later laat uitvoeren. Er zouden andere manieren moeten zijn waarop de welvaart wordt bekeken en beoordeeld. De werkgelegenheid is er één van, maar ook het onderwijsniveau zou daarbij betrokken kunnen worden, het aantal ziekenhuisbedden per hoofd van de bevolking, analfabetisme in een land. En als we nog een stap verder gaan het aantal echtscheidingen in een land, de criminaliteit, het aantal uren televisiekijken. Files kosten geld, je kan het ook omdraaien, hoe minder kilometers per hoofd van de bevolking, hoe gelukkiger en welvarender het land.

Verklarende woordenlijst

Over welvaart en ondernemers gesproken. Bij het doorlezen van een paar jaargangen Twentevisie komen vaak termen als acquisitiestrategie, cashflow, corebusiness voorbij. En in dit nummer, in het verhaal over Holec, ook teksten als cyclische industrie, herpositionering, synergie, technologische voorsprong. Price Waterhouse maakte ooit een verklarende woordenlijst. Het is wel aardig om die er even bij te pakken:

• acquisitiestrategie: voor de huidige producten is geen markt
• corebusiness: we kunnen niets anders
• cashflow-probleem: we zijn eigenlijk failliet
• enorme opportunity: laatste kans
• extrapolatie: het is puur gokwerk
• cyclische industrie: we maken enorme verliezen
• herpositionering: we zijn van de markt gedrukt
• schaalgevoelig: enorme overhead
• synergie: twee minnen maken een plus, hopen we
  o technologische voorsprong: het product doet het nog niet
  o zware R&D-investeringen: wanhopige poging concurrentie bij te benen

Kapitalisme optima forma

Holec-topman Smit zegt het elders in dit blad keurig: ‘Ik ken geen enkele filantroop die aandeelhouder is’. Aandeelhouders willen rendement zien, zo veel en zo snel mogelijk. Begemann gaat daarbij heel ver, blijkt uit de ontmanteling van QtecQ. In de New York Times stond recentelijk een artikel waarin de gekte van de beurzen en beleggers stond beschreven. Een houtbedrijf (om precies te zijn Pacific Lumber) in een kleine gemeenschap draait al decennia als een lier. Er is nagedacht over de nieuwe aanplant en dus over de continuïteit van het bedrijf. Een avontuurlijke belegger ziet dat de bossen die het bedrijf bezit een gigantisch kapitaal vertegenwoordigt. Met geleend geld koopt hij het bedrijf, hij laat vervolgens alle bomen kappen, lost met de opbrengst zijn schuld af en vertrekt zelf ook met een leuke spaarcent. Het betekende wel het einde van Pacific Lumber…