Achtereenvolgende directeuren bij QtecQ wilden management buy-out

Aanbetaling linea recta naar Breda

Als ze maar op tijd hadden ingegrepen…

Begemann heeft een verlies geleden in 1999 van 39 miljoen gulden. Het faillissement van QtecQ (het vroegere Holec Projects) in Hengelo zou de belangrijkste oorzaak zijn. Maar tot voor een paar jaar geleden was Holec Projects een goudmijn waaraan Van den Nieuwenhuijzen zich flink zou hebben verrijkt. “De aanbetaling voor een project was nog niet binnen of het was al doorgesluisd naar Breda.” Alle directeuren van de afgelopen jaren begrijpen niet dat ‘hun’ bedrijf failliet is gegaan. Een verhaal over een ondergang die niet nodig was. Als ze maar op tijd hadden ingegrepen.

Curator Van der Hel laat een grondig onderzoek instellen naar de boeken van QtecQ van de afgelopen jaren. Dat is logisch. Want de ondergang is nogal verdoezeld in de boeken opgenomen in de laatste jaren dat ze gedeponeerd zijn (tot en met 1997). Je wordt er niet echt wijs uit, waar precies de pijn zat. De vroegere directeuren overigens ook niet, zo blijkt. Directeur zijn onder Van den Nieuwenhuijzen is een hele toer, zeggen de vroegere directeuren Goud (van augustus 1993 tot februari 1997) en Korink (van 1989 tot 1993). “Het was altijd knokken om geld, je was meer een zetbaas.”

Doorgesluisd

Korink: “We haalden een keer een order binnen van 40 miljoen gulden. Tien miljoen kregen we vooruit voor inkoop en dergelijke. Binnen een paar uur was dat geld doorgesluisd. Ik heb later Van den Nieuwenhuijzen gebeld en hem gevraagd de bonden te bellen, want ik had zelfs geen geld meer voor de lonen. Dat was toen binnen een half uur overgemaakt. Tja, de macht van de aandeelhouder… Er was een keer lekkage, ik had een dakdekker laten komen, mensen van Begemann zagen dat en ’s middags belde Jeroen dat ik er maar emmers onder moest zetten. Nee, dat was geen grap, zeker niet. Ik wilde het bedrijf wel kopen, ik was er uit, ik zou elf miljoen betalen. Een paar uur later wilde Joep ineens 60 miljoen. Dan ben je uitgepraat. Ik kan verhalen uit die tijd blijven vertellen: Joep kocht ooit een bedrijf, ik zag de toegevoegde waarde voor Begemann helemaal niet. Ik zat bij hem in de auto en vroeg naar het waarom. Toen zei Joep: ‘als ik het koop, willen anderen het altijd kopen’. Dat was in zijn goede tijd als bedrijvendokter. Dat buitte hij flink uit.”

Je was goed voor één ding: geld verdienen, niet zeuren

Niet zeuren

Een zure smaak heeft ook Goud overgehouden aan zijn tijd als directeur. “Ik wilde ook graag een management buy-out. Het is zo vervelend als het moederbedrijf je steeds in de etalage heeft staan. Maar ze wilden veel teveel geld. Ze probeerden toen te verkopen aan Getronics. Holec Projects was een participatie van Begemann, je was goed voor één ding: geld verdienen. Niet zeuren. Het was een ‘struggle for live’ met de Van den Nieuwenhuijzens. Ik geloof niet dat ze QtecQ bewust naar de ondergang hebben laten gaan. U zult begrijpen dat ik erg blij was dat ik via een headhunter een nieuwe baan aangeboden kreeg in Heerhugowaard.” Enig onderzoek leert dat Holec Projects functioneerde in een wereld van ons-kentons, het Twentse circuit. De beruchte kartelvorming in de sector, waarvan de curator een melding heeft gedaan bij de Nederlandse Mededingingsautoriteit. Vroegere werknemers (die anoniem willen blijven) bevestigen dat het zo werkte: “Iedereen weet dat. Stork, Wärtsilä , Akzo en Holec Holland kwamen altijd bij ons en bepaalden 80% van de omzet. We wachtten tot de telefoon ging. Toen Stork en Holec Holland ook offertes gingen vragen aan de concurrentie, kwamen we in moeilijkheden. We waren nooit gewend te acquireren. Pas in 1997 werd een echte verkoper binnen gehaald. Op de parkeerplaatsen voor bezoekers stonden altijd de auto’s van het management. Als we op tijd waren omgegaan en een slagvaardige verkooporganisatie hadden opgetuigd, was het faillissement te voorkomen geweest. Daar is toen al voor gewaarschuwd. Maar Begemann deed niets. Waarom niet? Ik weet het niet. Misschien onderschatting, ik weet het echt niet.”