Commentaar: Ethisch ondernemen

Hoe ver mag je gaan als ondernemer? Wat is ethisch ondernemen? Wat is acceptabel bij het onjuist en onvolledig informeren van je eigen werknemers, de politiek, de fabrieksomgeving over de vervuiling die je veroorzaakt? Dat verschilt per bedrijf, leert de dioxine-affaire in België. Maar ook in Nederland wordt dat subjectief beoordeeld, leert de praktijk. Wavin (Zwolle, Hardenberg) liegt bij voorbeeld ‘hun’ waarheid door slechts een klein deel van het hele PVC-verhaal te vertellen waardoor een onjuist beeld ontstaat bij de buitenwacht. Het milieu gaat ons allemaal aan, en ook mijnheer Driessen van Wavin heeft kinderen. Maar het rendement, de winst en het imago van Wavin gaan hem schijnbaar boven alles. Dankzij zijn adviseurs is hij door Greenpeace net niet juridisch aan te pakken. De ethiek komt ook aan de orde in het verhaal over Stork. Over mogelijke steekpenningen die in het verleden betaald zouden zijn. Stork zelf is witheet over het verhaal uit de oude doos. De maatschappij, dat ben je zelf, zegt Postbus 51. Yab Yum verdient zich blind aan contracten die daar tussen de bedrijven door worden afgesloten, dat vind ik andere ethiek dan bewust milieu vervuilen en gladde reclameboys dat laten recht praten.