Ellen van Langen verantwoordelijk voor deelnemersveld FBK-games

‘Niet iedereen is gelijk’

“Ik heb wel eens Braziliaanse atleten gehad, die bij mij kwamen met een probleem. Meestal zijn ze dan hun spikes vergeten of is er gedoe over een visum.” Maar nee, deze heren hadden al een paar weken geen vrouw gehad… “Wat ik gezegd heb? Dat ze dat zelf moeten oplossen natuurlijk.” Als wedstrijdorganisator gaat Ellen van Langen (41) heel ver om het atleten naar de zin te maken, maar een koeriersdienst naar het plaatselijke bordeel gaat haar té ver. “Dit werk is veel vermoeider dan dan hardlopen”, lacht Van Langen.

Het allerergste voor een wedstrijdorganisator is natuurlijk dat op de dag van de wedstrijd de echte toppers door blessures of ziekte niet aan de start verschijnen. Twee jaar geleden stond Van Langen op de wedstrijddag van de FBK-games met vier lege banen bij de 110 meter horde. “Hoe ik dat oplos? Door als een bezetene rond te bellen.” Maar als op één ochtend (zoals vorig jaar) Gebrselassie, Green en Aron bellen met ‘sorry, Ellen, I can’t come’, wat dan? “Dan stort je wereld wel een beetje in.” Maar boos worden kan de ‘gouden vrouw’ (Barcelona, 1992, 155,54 min) niet, zelf kampte ze een groot deel van haar carrière ook met fysiek onge-mak. “Ik baal dan wel. Meestal bellen de managers en niet de atleten zelf. En dan zeg ik wel dat ze me eerder hadden moeten informeren.”

Bruidssuite

Bij de FBK-games in Hengelo (dit jaar op zaterdag 26 mei), maar bij-voorbeeld ook in Sjanghai en Mexico is Van Langens werkgever Global Sports Communication (van Jos Hermens) het bureau dat voor het deelnemersveld zorgt. “De atletenbegeleiders duwen soms heel erg door om iets voor elkaar te krijgen, dat herken ik natuurlijk wel, want dat doe ik normaal zelf ook.” Waar Van Langen als atletenbegeleider het onderste uit de kan wil voor haar mensen, moet ze nu bij het regelen van het deelnemersveld van de FBK-games hard zijn en tegen nota bene haar collega’s zeggen dat de atleet bijvoorbeeld de partner niet mag meenemen op kosten van de organisatie. Daar tegenover staat dat als topatlete Marion Jones (zoals vorig jaar) de bruidssuite wil, zij die ook krijgt. “Voor sommigen maak je uitzonderingen. We kunnen wel zeggen dat iedereen gelijk is, maar dat is niet zo.”

Geld, veel geld

In het werk van Van Langen gaat het om de goede contacten. Hoewel de nieuwe generatie atleten soms nauwelijks weet dat ze met een Olympisch kampioene te maken heeft. Verder draait het om geld, veel geld. Voor de FBK-games is een bedrag beschikbaar aan prijzen- en startgeld van om en nabij de drie, vier ton. Exacte bedragen wil de organisatie niet geven. “Het is echt een goed budget”, is alles wat Van Langen er over kwijt wil. Bij atleten gaat het net als bij voetballers, door organisaties worden atleten bij andere evenementen ordinair weggekocht. En in dat spel kan Hengelo niet op topniveau meedoen. In Sjanghai is het met een budget in de buurt van een miljoen voor Van Langen een stuk gemakkelijker. “Dan kun je in de breedte zoveel toppers uitnodigen, dat als er dan één wegvalt, het niet zo opvalt.” Vorig jaar had Van Langen de pech dat Nike ongeveer tegelijkertijd met Hengelo een wedstrijd organiseerde. En daar worden dan alle door Nike gesponsorde atleten wel aan de start verwacht. “Dat is gelukkig dit jaar niet het geval.”

Marion Jones

Van Langen vindt diep in haar hart het managen van een wedstrijd leuker dan het begeleiden van atleten. “Dan ben je maandenlang met die ene wedstrijd bezig om een zo goed mogelijk deelnemersveld neer te zetten. Het onderhandelen, kijken wat mogelijk en onmogelijk is. Zoals vorig jaar met Marion Jones die in Mexico liep en ook wel in Hengelo aan de start wilde komen. Eigenlijk was ons budget al op. Ik hoorde over blessures van andere loopsters die wellicht zouden afzeggen, waardoor ik toch maar het risico heb genomen haar vast te leggen. Ondanks dat Jones elf maanden niet had gelopen.” Maar om Jones hangt wel een zweem van doping. Fel: “Ze is nooit schuldig bevonden. Ik vond al die reacties heel hypocriet.” Van Langen doelt op de ‘stalorder’ van Europese atletiekwedstrijden die onderling hadden afgesproken Jones niet te contracteren. “Dat waren organisatoren met een groot ego en die vinden dat de rest van de organisaties hen moet volgen, zonder dat er überhaupt over is gesproken.” Hier spreekt de atletenbelangenbehartiger. “Ja, maar ook uit menselijk oogpunt is het belachelijk iemand te boycotten zonder dat er een veroordeling is.”

Kokosmakroon

Marion Jones had vorig jaar na afloop aan de persconferentie van de FBK zin in wat lekkers en ging met Van Langen naar de bakker in Delden voor kokosmakronen die in pakken van tien stuks verpakt zaten.
De bakker had geen idee wie aan de andere kant van de kassa stonden en weigerde om slechts één koek te verkopen aan Jones. Tijdens zo’n wandelingetje vraag je toch hoe het precies zit? “Ik heb natuurlijk wel gevraag hoe ze met al die toestanden omgaat. Want ook tijdens die persconferentie ging het er heftig aan toe. Een journalist stelt een vraag over dat mogelijke dopinggebruik en dat geeft zij antwoord. De volgende journalist stelt weer gewoon dezelfde vraag. Zij blijft rustig en geeft antwoord. Ik zou daar chagrijnig van worden.” Mede dankzij Van Langen zullen atleten als Jones als ze ‘uitgelopen’ zijn financieel onafhankelijk zijn. Van Langen kreeg in 1992 bij wijze van spreken alleen een telefoon en fiets cadeau. “Ik heb veel plezier in mijn leven, in mijn werk. Natuurlijk is geld belangrijk, want ik vind het ook leuk om lekker te winkelen.”

Werk en nog eens werk
Plezier in het leven, zegt ze, maar altijd als we haar bellen, zit ze in een exotische plaats ergens op de wereld. Dat is overigens niet jaloersmakend, want ze ziet bijna uitsluitend hotels en atletiekstadions. “Ik merk zelf ook wel eens dat ik alleen maar aan het werk ben. Heel veel reizen, even naar Sjanghai voor een persconferentie. Nee, ik zie dan verder niets van het land of de stad. In Mexico viel me op de dag van vertrek op dat het zo warm was, tot die tijd had ik alleen in dat hotel gewerkt.” Tegen reizen heeft ze geen bezwaar. “Dan werken mijn telefoon en blackberry niet. Dan kan ik lekker lezen. Ik heb gelukkig geen last van jetlag.” Global Sports Communications werkt veel met atleten uit Afrika. “Die atleten die zijn heel erg gefocust, want die weten ook dat als zij goed genoeg zijn om in Europa aan de bak te komen, dat ze dan genoeg geld hebben om hun familie te onderhouden. Wij maken een planning over hun loopbaan, welke resultaten ze moeten halen en ze hebben daar veel voor over om te slagen. En daardoor zie je ook veel leed bij atleten die net niet goed genoeg zijn. Dat is soms wel moeilijk.”
Heao in 1984

Ellen van Langen volgde van september 1984 tot januari 1988 de drieënhalfjarige opleiding Heao/economisch-linguïstisch bij de Hogeschool Enschede. “Door mijn studie ben ik in aanraking gekomen met atletiek. Mijn sportleraar heeft me overgehaald lid te worden van de atletiekclub.” Na haar studie in Enschede is ze nog bedrijfskunde gaan doen aan de VU in Amsterdam, maar dat heeft ze niet afgemaakt. “Achteraf had ik toch liever de richting Commerciële Economie gekozen en daarom ben ik verder gaan studeren nadat ik het heao-diploma had gehaald.”