Weinig animo voor Behoud de Begeerte in Twente

De liefde. Zijn er al niet genoeg liedjes over geschreven? Nee, want het blijft ons fascineren. Het verlangen, het missen, het onverklaarbare. Poëzie en liefde vormen natuurlijk een perfecte combinatie, net als muziek en dans. Saint Amour, georganiseerd door Behoud de Begeerte, deed vorige week slechts vier plaatsen in Nederland aan. Tijdens de voorstelling op 7 februari, zat het Wilminktheater in Enschede helaas nog niet voor de helft vol. Het concept is bedacht in Vlaanderen waar het al vele jaren een groot succes is. In Nederland kennen we het pas een paar jaar. Thé Lau (de frontman van The Scene) liet zaterdag verstek gaan. ‘Nee, het is niet wat u denkt’, aldus presentator Piet Piryns van het programma, ‘hij heeft domweg de griep.’ Thé Lau heeft keelkanker. Het mooie van liedjes en gedichten is natuurlijk dat het iedereen wel op de een of andere manier raakt. Een gedicht kan voor iedereen weer een andere betekenis hebben. Maar sommige gedichten waren (voor mij) toch wel zeer onnavolgbaar. Met het werk van Charlotte van den Broeck heb ik moeite. Wat ik ervan heb begrepen is dat zij het lichaam van haar minnaar beschreef. Maar Vlaamse dichters kunnen mooier voordragen dan Nederlandse. Op hun mooie tongval is het fijn wegdromen, ook zonder het te proberen te begrijpen. Dat is misschien het beste. Hetzelfde geldt voor de dans. Achteraf las ik in het programmaboekje dat het gaat om een duet op ‘La Traviate – Prelude act III’ van Giuseppe Verdi, een deel uit C(H)OEURS met de choreografie van Alain Plattel. Het zou gaan om de ‘onweerstaanbare emotionaliteit die uit de koren van Verdi blijft spreken’. Saint Amour heeft dit jaar nog een Twents tintje door Ellen Deckwitz die is opgegroeid in Enschede, later in Borne. Ze is bekend geworden bij een groot publiek door haar deelname aan het televisieprogramma De Slimste Mens, waar ze nonchalant in kleermakerszit de vragen van Philip Freriks pareerde. ‘We aten vanavond kangoeroevlees en slapen vannacht in een hotel in Hoenderloo. Morgen treden we op in Arnhem’, vertelt Deckwitz tijdens het signeren. Hoe doen die Belgen dat toch, met poëzie de theaters langs gaan, toeren met een bus en overnachten hotels? Poëzie is nou niet iets waar je doorgaans de zalen mee vol krijgt. Als ik door het programmaboekje blader, kom ik advertenties tegen van Humo, uitgeverijen, een hotel, dagblad De Morgen, een loterij en de Belgische zenders Radio1 en Canvas. Wellicht dat België iets minder rigoureus kort op cultuur en kunst? O ja, ik vergeet nog de geniale Ingmar Heytze te noemen die tegenwoordig ook buiten Utrecht durft te komen. Hij heeft zijn angst overwonnen. En dat is mooi, want zijn voordracht was toch smullen! Jan Medendorp