Positie burgemeester is onhoudbaar geworden

Hoe moeilijk kan het zijn? Ge- woon fatsoenlijke communicatie. Je wilt je eigen beleid toelichten. Er is een ongeval gebeurd en je geeft tekst en uitleg. Zo simpel is het. Burgemeester Jan Mans ging aan de slag na de vuurwerkramp in Enschede en zijn succes was dat hij gewoon menselijk was en deed wat een normaal mens zou doen. Praten, overleggen, troosten, uitzoeken. Hij vergat alleen af te treden toen de tijd daarvoor rijp was, verblind als hij was doordat de bevolking hem als een messias was gaan beschouwen. Maar dat zegt wel wat over zijn manier van werken na de ramp.

Communicatie is blijkbaar voor een heleboel mensen abracada- bra en het zal wel mode zijn om een paar van die snelle jongens in te huren. Een fatsoenlijk interview heb ik burgemeester Gerritsen van Haaksbergen nog nooit zien geven.

Voor meer dan vijftig mille zijn twee jongens, Albers en De Vries, ingehuurd die overal in de regio opduiken als er wat te commu- niceren valt. Vijftig mille en, we zijn nog niet op de helft, de rest volgt later. Gerritsen tekent wel. Die tekent alles wat ze hem voorleggen. Hij schaamt zich ook, kan ik u verzekeren, want De Telegraaf die deze facturen boven tafel wist te krijgen, moest ervoor naar de rechter. Nee, dat begreep Gerritsen heel goed…

Een paar ambtenaren op het gemeentehuis geven een vergun- ning voor een evenement waar- over zij van toeten noch blazen weten. Zelfs een kind begrijpt dat je op dat kleine Haaksberger pleintje niet met monstertrucks moet gaan racen en al helemaal niet met veel publiek eromheen. Maar goed, onkunde regeert. Supermario rijdt het publiek in en vanaf dat moment wordt er weinig empathie meer getoond en veel geld uitgegeven aan het schoonvegen van straatjes.

Het is een schande dat een gemeente, zoals de gemeente Haaksbergen, die twee voorlich- ters in dienst heeft, tienduizen- den euro’s uitgeeft aan externe communicatieadviseurs. Waarom zijn die twee voorlichters niet woedend opgestapt toen bleek dat het bestuur helemaal geen vertrouwen in hen had? Daar- naast vraag ik mij af wat die ex- ternen hebben bereikt? Dat ik nu Haaksbergen een leuke gemeente vind waar ze graag belachelijke risico’s nemen? Dat ik burgemees- ter Gerritsen ineens een kundig bestuurder vind? Ik zit te wachten totdat Commissaris van de Koning Bijleveld ingrijpt. Gerritsen moet weg. Verzin een verhaal dat hij geestelijk is ingestort en zet er tijdelijk een vent met ballen neer, die dat ambtenarenkorps eens doorlicht op kwaliteit, waarna een nieuwe burgervader een goe- de, gezonde start kan maken.

De positie van Gerritsen is on- houdbaar. Elke keer als ik hem ergens zie schuifelen denk ik aan monstertrucks en communicatie- facturen. En als ik Albers en De Vries zie opduiken, denk ik vanaf nu dat er blijkbaar iets in de doofpot gestopt moet worden.