Over de blauwe jurk van de ‘liberale’ gedeputeerde

Over de nieuwjaarsreceptie van de provincie Overijssel schreef ik op 9 januari op deze plaats ook een zinnetje over Monique van Haaf, in het kader van de naderende verkiezingen. Ik heb het er nog even op nageslagen: ‘De VVD gaat op 18 maart hoge ogen gooien, vermoed ik, met de beeldschone Monique van Haaf uit Deventer als lijsttrekker’. Dat was het (althans over Van Haaf), niets meer en niets minder.

Seksistisch? Buiten de grenzen van het betamelijke? Volgens een paar sneue provinciale politici liet ik met deze zin blijken dat ik vooringenomen was en dat ik Van Haaf wel zou ‘helpen’. Ik was namelijk door Commissaris van de Koning Ank Bijleveld (een vrouw!) gevraagd om op 18 februari de start van de verkie- zingscampagne te begeleiden in het provinciehuis. Toen ik dat hoorde heb ik Van Haaf gebeld en gevraagd of zij zich door mij onheus bejegend voelde. Ze had over het stukje gehoord, zei ze, maar ze had het niet gelezen. En ze lag er niet wakker van.

Op de verkiezingsavond heb ik me stevig uitgelaten aan het adres van PVV-lijsttrekker Edgar Mulder die weigerde mee naar buiten te gaan om daar met zijn collega’s gezamenlijk de cam- pagne te starten. En ik heb een flauw grapje gemaakt over al die politici die allemaal zo’n sjaaltje van hun partij gezellig hadden omgeslagen.

Van alle lijsttrekkers was een leuk filmpje gemaakt. Aanslui- tend interviewde ik hen kort. Ik probeerde aan te haken bij de filmpjes, soms was dat de inhoud, soms de wijze waarop de dame of heer had laten filmen. Bij een mannelijke lijsttrekker viel me zijn stropdas op en bij Van Haaf was dat haar fraaie blauwe jurk, die ze ook op deze avond droeg. Ik merkte op dat die haar inder- daad goed staat of gebruikte woorden van gelijke strekking.

Met interesse las ik het interview in deze krant met Monique van Haaf. Dat ze, afkomstig uit een arbeidersgezin, op 18-jarige leeftijd naar de VVD overstapte omdat haar vriendje daar ook bij zat. Dat ze met droge ogen 34 man bij een bouwbedrijf heeft ontslagen: ‘Ik ben heel pragma- tisch, de cijfers waren helder’. En toen was ik aan de beurt, ik moest door het vrouwelijke duo met onwaarheden en suggestieve uitspraken even door de modder gehaald worden. ‘De media, Jan Medendorp, RTV Oost, zeker op de uitslagenavond, spraken je voortdurend aan op je uiterlijk en op je kleding. Begon je dat niet te irriteren?’, vroeg de Anita Bryant van deze eeuw. Even je huiswerk doen dametjes: het was niet de uitslagenavond, maar de start van de campagne, het was één opmerking over de jurk en ik was daar niet namens RTV Oost. De gedoodverfde VVD-gede- puteerde huilt gezellig mee: ‘Ik vond het vreselijk. Medendorp begon over mijn blauwe jurk, die ik vaker had gedragen, en andere journalisten begonnen over mijn blauwe jasje (…). Andere politici liepen met een partijsjaal rond (…)’. En ook dáár heb ik een grapje over gemaakt, mevrouw de warmlopende ‘liberale’ ge- deputeerde die zo goed mensen kan ontslaan.