Nog een aanslag en dan kan Wilders alleen regeren

Ik schrijf dit stukje altijd in het begin van de week voor de krant van vrijdag. Lastig, het leven gaat in die tijd gewoon door. Helemaal lastig als je eigenlijk het hele weekend gebiologeerd naar televisie en internet heb zitten kijken. ‘Het’ komt nu wel heel dichtbij, maar dat is ook precies de bedoeling van deze jongens die verwijzen naar de oorlog in hun eigen land. Hoe diep moet hun haat zitten tegen mensen met wie zij in de afgelopen jaren ‘gewoon’ hebben samengeleefd, in dit geval Parijs? Ruzie begrijp ik, boosheid nog veel meer, maar in de oorlog in het voormalig Joegoslavië schoten buren elkaar lachend dood omdat ze een Serviër waren of een Bosniër. De Tutsi’s en de Hutu’s, ook zoiets. Ik begrijp het niet.

Ik weet dat ik iemand op zijn bek kan slaan die mij of één van de mensen die ik liefheb lastig valt. Ik denk zelfs dat ik zo slecht ben dat ik zonder moeite de trekker overhaal als iemand mijn dochters wat aandoet. Maar een restaurant binnen gaan en volstrekt willekeurig zoveel mogelijk mensen doodschieten, of in een schouwburg waar de mensen geen kant op kunnen je wapen leegschieten op mensen die de hele week hard gewerkt hebben en nu lekker uitgaan, ik kan er niet bij. De schutters moeten toch de paniek en de doodsangst hebben gezien in de ogen van de mensen die ze als ratten verdelgden.

De Fransen zijn al aan het bombarderen. In Brussel, in Parijs, overal zijn/worden invallen gedaan. Gewone mensen zullen elkaar wantrouwen. Ik weet nog na de treinkapingen door Molukkers dat mensen weigerden in een trein te stappen als ze een Molukker zagen zitten. Nog een aanslag en Wilders heeft geen andere partij meer nodig om te regeren. En misschien begrijp ik het ook nog. Stel dat je man of zoon, vriend of buurman niet meer thuis is gekomen na de acties van die gestoorden. Je haat de rest van je leven dat volk. Het enthousiasme om vluchtelingen te helpen, die nota bene voor dezelfde soort mensen op de vlucht zijn, zal tot een minimum dalen.

Wat dat betreft, zijn de heren moordenaars ruimschoots geslaagd.

Jan Medendorp