Keurige heren in pak met stropdas als reactie op punk

Poppodium Metropool in Hengelo verrast me wel vaker. Daar werken mensen met verstand van muziek die ook verrassende keuzes durven te maken. Zoals vorige week vrijdag met China Crisis. De band, uit de buurt van Liverpool (Merseyside), van gitarist Eddie Lundon en zanger Gary Daly, opgericht in 1979. Ik was in de veronderstelling dat ze allang ter ziele waren, ze hebben ook geen stapels cd’s gemaakt. Het duo aangevuld met verschillende muzikanten treedt nog wel regelmatig op. Vaak op festivals die muziek uit de jaren tachtig presenteren of in voorprogramma’s van bands als Orchestral Manoeuvres in the Dark en Simple Minds.

Ik kwam vooral om de heerlijk in het gehoor liggende nummers (en hitjes in de jaren tachtig) als African & White, Tragedy and Mystery, Hanna Hanna, Wishful Thinking, Working With Fire & Steel en King In A Catholic Style weer eens (live) te horen. De heren begonnen al om half acht omdat er aansluitend aan hun ‘gig’ een jaren tachtig-feestje (Tjolk!) stond geprogrammeerd. Dat had voor mij niet echt gehoeven. En dat was ook de reden dat het waarschijnlijk niet erg druk was bij China Crisis. Hoewel de band – merkte ik in mijn vriendenkring – ook niet erg bekend bleek. Wel dus de eerder gememoreerde Orchestral Manoeuvres in the Dark, Simple Minds, ABC en Spandau Ballet, muziek dat vooral een antwoord leek op de punkbeweging in de jaren zeventig: keurige heren in pak met stropdas als reactie op de veiligheidsspelden die Johnny Rotten van de Seks Pistols in allerlei lichaamsdelen had gestoken.

Ik bezit alleen het tweede album van China Crisis: Working with Fire and Steel – Possible Pop Songs Volume Two uit 1983 dat ik heb grijsgedraaid. Maar ik heb tegenwoordig niet eens de hele cd in mijn I-pod staan. De kans dat ik hun nieuwe album zal aanschaffen, lijkt me niet erg groot want ik werd niet heel erg opgewonden van de nummers. Ook niet van Gary Daly die zich erg nadrukkelijk nichterig gedroeg op het podium. Om de twee uur voordracht met de nieuwe cd en de ouwe hitjes vol te maken, werden er wel erg veel covers gespeeld. Niets mis met de muzikanten die de heren om zich heen verzameld hadden, maar er moesten wel erg veel geluidjes en andere instrumenten (zoals blazers) uit de computer getoverd worden.

Als je binnenkort naar Metropool gaat, adviseer ik met klem vooraf even wat te gaan eten bij Metropool, het kan maar ook weer niet. Daarom serveren ze alleen twee verschillende hamburgers en drie Thai Red Curries. Kost bijna niets en je zit tussen de artiesten, schermen en plakkaten te eten.