Uitvaartplechtigheid net zo’n ellende als de dood zelf

Doodgaan is al geen pretje vooral niet voor de nabestaanden ik maak ook zelden leuke of interessante uitvaarten mee van mensen die meeslepend hebben geleefd en met wie ik stiekem grapjes zou hebben gemaakt als we weer in zo’n saaie klotenrij zouden zijn beland – ware het niet dat het nu zijn saaie klotenrij was…

Ik heb zelfs woorden gehad met mijn moeder over het troosteloze afscheidsfeestje van mijn oma. Dat had het 93-jarige mensje niet verdiend dat geduw en gebonk tegen haar kist op zo’n ziekenhuisonderstel in een lullig gangetje nota bene naast de zaal waarin iedereen allemaal aardige woorden over haar zei. Vast gemeend maar het leek net of ze er niet bij mocht zijn. Mijn ooms van die notoire zelfingenomen lopende band-eikels hadden de regie maar zij kunnen nog geen kinderfeestje zonder gezeik organiseren. “Laat nou maar…” zei mijn moeder dat was in mijn jeugd al ongeveer haar vaste oneliner als er weer eens onmin was in haar net iets te grote gereformeerde familie.

De dienst en de mooie woorden vonden plaats kilometers van de begraafplaats waar ook na afloop koffie gedronken kon worden en van die smerige plakken krentenwegge weg konden worden gekauwd die minstens drie dagen eerder waren gesmeerd.

Ik heb onlangs zo’n kraai zo’n vunzig uitvaartmannetje met plakhaar zo’n type dat naar ik aanneem hooguit één keer per jaar zijn vaste pak naar de stomerij brengt bijna een stomp op zijn neus gegeven. Het ging die lul in kapel Uit Liefde in Lonneker blijkbaar niet snel genoeg; na het condoleren kreeg ik een por tussen mijn ribben om de condoleanceboeken te tekenen. Ik besefte net op tijd dat een knokpartij op die plek niet heel kies is.

Waarom worden uitvaartdiensten niet veel beter georganiseerd? Het schijnt te kunnen lees ik in advertenties maar behalve Cor van Hout die zijn koets pontificaal en provocatief voor het politiebureau liet stoppen heb ik dat nog nooit meegemaakt. Ik zorg voor een leuk feestje als ik de pijp uitga door vooral geen mensen uit te nodigen die ik niet mag…