Gemêleerde herinneringen aan de tijden van Veronica met Rob de Nijs

Vroeger was ik erg pro-Veronica. Dat was in mijn beleving radio zoals je radio moest maken, heerlijke stemmen, fantastische jingles en alleen maar supermuziek. Ik luisterde verder naar Mi Amigo, Caroline (waar mijn inmiddels oud-collega Bert Wijfjes als Bert Bennett furore maakte) en Radio Luxemburg en ik walgde van Hilversum. Ik ging kijken toen het Veronica-schip beginjaren zeventig aanspoelde op het strand bij Scheveningen na een stevige storm die het schip, dat net buiten de territoriale wateren lag, van zijn ankers deed los slaan. Volgens mij had De Norderney niet eens een motor. Het lag daar (op zee) uitsluitend voor de uitzending, de opnames vonden veelal plaats op land en werden met speciale kunststof-melkbussen naar het schip gebracht. De toenmalige CRM-minister Harry van Doorn was (in onze ogen, dat maakte het leven lekker overzichtelijk) een ontzettende lul. Hij was ooit nota bene omroepvoorzitter van de KRO en weigerde Veronica toe te laten tot het bestel. Keer op keer moest de Hoge Raad zich ermee bemoeien. Wat mijn vertrouwen in de democratie geen goed deed. Afgelopen zondag organiseerde Veronica, veertig jaar nadat ze uit de lucht was gehaald, een feestje onder de nogal aanmatigende naam The Day The Music Died…. Gezellig met Peter Koelewijn (Veronica sorry en mijn favoriete Angeline), George Rock your baby McCrae, Rob de Nijs en Barry Hay, maar ik ging vooral voor The Love Affair, The Shoes, Dave Berry, Jeff Christie en Colin Blunstone. Ze stelden mij ondanks hun hoge leeftijd niet teleur, ik ben met mijn 52 jaar inmiddels ook een ouwe zak… Veronica was voor mij ook autocoureur Bob de Jong die in de jaren tachtig strandraces op Scheveningen organiseerde waar ik (in een marginale rol) aan meewerkte. Ik mocht in die tijd een sollicitatiegesprek voeren bij Veronica in Hilversum, was aan de late kant, de parkeerplaats stond mudvol, alleen voor de deur was nog een lege plek met het bordje Rob Out die in die tijd een Jaquar cabrio rondreed; hij was (net als Lex Harding) uit de piratentijd niet armlastig tevoorschijn gekomen. Ik gokte erop. De heer Out bleek niet veel later toch op kantoor te komen, schold mij verrot en zette mij met één armbeweging buiten. Ik bleek (zo leert de geschiedenis) niet de enige, ook ene John de Mol werd eruit geflikkerd door Out, maar dat was wel nadat hij daar in dienst was getreden… Later gaf ik al mijn Veronica-relikwieën waaronder een cd met ouwe fragmenten en jingles aan een dame met wie ik heerlijk had gevreeën en die bij Veronica Nieuwsradio als verslaggever ging werken. Ik heb eenzelfde soort cd afgelopen zondag weer gekocht…