Een scheiding, een verhuizing, een ander bed: alles went
Sinds mijn scheiding een paar jaar geleden is verhuizen een makkie geworden. Ik heb namelijk bijna geen (overbodige) spullen meer, een bureau met computer, een bank, een televisie, een bed en wat kleding. Ideaal. Ook handig als ik kom te overlijden. Geen gezeik voor de nabestaanden. Wel heb ik inmiddels …
Volkshuisvestingdictator; incompetente commissarissen
Jan Sinke was tot voor kort directeur van de woningstichting De Veste in Ommen; een omhooggevallen man, een nare man ook, die er schijnbaar plezier aan beleefde zijn medewerkers als voetveeg te gebruiken en de wereld om hem heen te schofferen als hem dat zo uitkwam. Hij werkte bij De …
De onderwereld van het vlees, de rechter van de rijken
Jaren geleden heb ik eens om tafel gezeten met Frank Weyl en Kenaad Tewarie. Het was een verre van prettig gesprek, maar met de kennis van vandaag ben ik blij dat ik het überhaupt overleefd heb. Onderwereld. Weten we nu. Vermoedden we toen. Ik kwam hem (Tewarie) later nog eens …
Gemêleerde herinneringen aan de tijden van Veronica met Rob de Nijs
Vroeger was ik erg pro-Veronica. Dat was in mijn beleving radio zoals je radio moest maken, heerlijke stemmen, fantastische jingles en alleen maar supermuziek. Ik luisterde verder naar Mi Amigo, Caroline (waar mijn inmiddels oud-collega Bert Wijfjes als Bert Bennett furore maakte) en Radio Luxemburg en ik walgde van Hilversum. …
Uitvaartplechtigheid net zo’n ellende als de dood zelf
Doodgaan is al geen pretje vooral niet voor de nabestaanden ik maak ook zelden leuke of interessante uitvaarten mee van mensen die meeslepend hebben geleefd en met wie ik stiekem grapjes zou hebben gemaakt als we weer in zo’n saaie klotenrij zouden zijn beland – ware het niet dat het …
Een komen en gaan van bazen bij de regionale krant
Nummer 30-31 – 2014 Joop Munsterman zal het wel niet met mij eens zijn, maar ik vond Gerard Driehuis eigenlijk wel een leuke vent. Joop was directeur en Gerard hoofdredacteur van het regionale dagblad. Ze hadden werkkamers naast elkaar, maar spraken elkaar niet of nauwelijks. Onlangs heb ik in Memphis …
De ene bedelende dakloze is de andere niet, maar toch
Nummer 20 – 2014 Jarenlang werkte Ingrid Kleinsman succesvol als binnenhuisadviseur, ze kreeg het blijkbaar op haar heupen (wat vooral veel mannen overkomt als ze de veertig gepasseerd zijn), ging nadenken over haar toekomst (wil ik nog twintig jaar over saaie vergadertafels, ongemakkelijke stoelen en foeilelijke bureaus adviseren?) en besloot …
Het vullis op internet is onvoorstelbaar – en anoniem
Ik vind internet enerzijds echt geweldig, je hebt in no-time alle gewenste informatie voorhanden. Het baart me anderzijds ook zorgen, wat komt er van mijn vak terecht? Zal deze krant bijvoorbeeld blijven bestaan? Wat gebeurt er met de dagbladen en de tijdschriften? Hebben reguliere radio- en televisiestations straks nog bestaanrecht? …
De over ’t paard getilde Eensgezindheid van Jilleba
Nummer 29 – 2014 Naarmate je ouder wordt, zou je het verleden steeds meer gaan romantiseren. Ik heb nieuws: dat is dus echt gelul van een drunken aardbei. Zelfs vóór deze crisis was het niet beter, hooguit was het anders. Ik stoor me ook aan de mensen die melden dat …
Het verhevene van linkse activisten is beangstigend
Nummer 28 – 2014 Hoewel mijn vader mij afgelopen weekend nog eens voorhield dat hij op één uitzondering na altijd Partij van de Arbeid heeft gestemd, moet ik weinig meer hebben van het linkse front. Het maakt niet uit of je door de kat of de hond wordt gebeten, en …