Een scheiding, een verhuizing, een ander bed: alles went

Sinds mijn scheiding een paar jaar geleden is verhuizen een makkie geworden. Ik heb namelijk bijna geen (overbodige) spullen meer, een bureau met computer, een bank, een televisie, een bed en wat kleding. Ideaal. Ook handig als ik kom te overlijden. Geen gezeik voor de nabestaanden. Wel heb ik inmiddels weer een belachelijke hoeveelheid boeken die ik tegenwoordig in een soort kubussen bewaar, ideaal om te verhuizen – je hoeft niets in te pakken. Ook heb ik veel muziek, maar die zit lekker overzichtelijk in mijn pc en telefoon. Ik eet veel buiten de deur en een vriendelijke jongedame houdt voor een paar centen mijn huis schoon en strijkt mijn kleding. Ik heb in de afgelopen jaren heel wat huizen moeten uitruimen en ik ben wat klerenzooi tegengekomen. Het maakt je een stuk minder materialistisch… Mijn (gescheiden) ouders leven nog en ik hoop vooral dat mijn vader 138 jaar wordt. Niet dat mijn relatie met hem zo goed is, maar hij heeft een erg groot huis, en alle kamers staan mudvol, zag ik onlangs per ongeluk. Ik heb voorzichtig aan hem gevraagd of we wellicht samen in de komende maanden wat zullen opruimen, dan kan hij er wat over vertellen en het scheelt straks weken werk. Nou, als blikken konden doden… Of ik hem dood wenste, zat ik op zijn geld te wachten? Oké, sorry…
Mijn studerende dochters heb ik in de afgelopen jaren in totaal een keer of tien verhuisd, van een studentenhuis naar een woning (naar hun moeder terug) en daarna weer naar een ander studentenhuis. In Utrecht. In Amsterdam. Ik had beter een aanhangwagen kunnen kopen, dan was ik goedkoper uit geweest dan dat ding steeds weer te huren. Aangezien ik zelf na de scheiding steeds voor bepaalde tijd ergens een onderkomen huur, vraagt de dame achter de kassa van Texaco tegenwoordig vriendelijk of ik getankt heb, een wagentje kom huren of verse sinaasappelsap kom tappen. Afgelopen week was het weer zover, mijn contract liep af en ik moest (vóór 1 oktober) verkassen. Hoewel ik dus ervaring heb, wordt verhuizen nooit mijn hobby. Ik heb mezelf op een nieuw bed getrakteerd en mijn oude bed verkocht. Dat scheelde een hoop gesleep en je spullen worden van verhuizen niet echt beter. Ik heb een succesvolle ict-ondernemer als vriend. Hij kwam maandagochtend alle computers en aanverwante zaken als televisie en decoders ophalen. In de loop van de middag kon ik alweer televisie kijken en in mijn nieuwe werkkamer deze tekst typen. Het spannendste in een nieuw huis vind ik de eerste nachten de geluiden. En als ik een plasje moet doen, weet ik dan het licht te vinden? In mijn vorige onderkomen had ik boven geen toilet en brak ik steeds bijna mijn nek in het donker op de steile trap. Dat is opgelost, mijn slaapkamer is nu op de begane grond…