Adje van den Berg herboren in historische zaal Parijs

Ooit was Le Divan du Monde in Parijs een avant-gardistische stripteasetent waar Pablo Picasso verleidelijke en schaars geklede dames observeerde die op het plankier kronkelden. De houten beelden van zwarte vrouwen aan weerskanten van het toneel, bevestigd aan het balkon, herinneren aan deze tijden. Afgelopen zaterdag was Le Divan du Monde het domein van leren jassen, mannen met lange haren, Whitesnake T-shirts en bier: op het podium één van de beste gitaristen ter wereld: Adje van den Berg uit Enschede. Op deze historische plaats namelijk sloot Vandenberg’s Moonkings de internationale tournee af. Opvallend was het grote verschil met de start van de tournee bij Atak in Enschede. De nummers zijn niet anders, wordt me verzekerd, er werden er hooguit wat toegevoegd. De zaal (bijna uitverkocht) veerde op bij golden oldies uit de Whitesnake-tijd, zoals Here I Go Again en van The Free Alright Now. In Enschede leek de première mij nog een bak herrie, maar hier in Parijs werden de snaren weer aangeraakt door een tovenaar. Ik heb wel tien fotografen met grote lenzen en rugzakken zien sjouwen door de zaal. De Moonkings zijn hot in de Franse metropool. Het is de aantrekkingskracht van Adje van den Berg. De roem uit vervlogen tijden holt hem nog steeds achterna. Bij het voorstellen van de band wordt zijn achternaam mee gegild. Op de affiches worden de Moonkings officieel Vandenberg’s Moonkings genoemd, op het podium geeft de bescheiden topgitarist alle eer aan de andere leden van de band, en deels terecht, want Mart Nijen Es kan echt geweldig drummen, zo fenomenaal zelfs dat ik tijdens een solo de inbreng van een drumcomputer vermoedde (maar dat was niet zo zo). Jan Hoving, nota bene een kippenboer uit Aalten die zijn vakantie opofferde voor deze toer, zingt geweldig (alleen zijn Engels zou hij iets moeten ophalen…) en Sem Christoffel speelt basgitaar zoals het moet. Niets mis met dit bandje. En Vandenberg geniet weer, zoals hij vroeger genoot bij Teaser, Vandenberg, Manic Eden en Whitesnake. Jaren geleden moest hij noodgedwongen afscheid nemen van de rock ‘n roll als gevolg van een ernstige blessure aan zijn rechterarm en -schouder. De pijn was zo erg dat hij niet eens in staat was überhaupt een plectrum vast te houden. Bezoekenaan artsen over de hele wereld hebben ervoor gezorgd dat hij weer de sterren van de hemel speelt. Adje van den Berg wachtte na afloop zijn fans op met een zonnebril. Oude en jonge rockers keken vol bewondering naar hun rockheld, die pakweg twintig jaar geleden niet van zo dichtbij te benaderen was. Geroutineerd zorgde Rinze van der Wal van Atak (en vriend van Vandenberg) ervoor dat de fans zich na afloop keurig opstelden in een rij, alvorens er handtekeningen werden uitgedeeld en selfies met de bandleden konden worden gemaakt. Een enorme bus stond te wachten tot de roadies alle koffers hadden gevuld en de bandleden de laatste groupies van zich af hadden geschud. Le Divan du Monde was ooit het domein van Toulouse-Lautrec en Picasso. Nu is het een concertzaal met een onberispelijke akoestiek en ruimte voor artistieke creatie op de hoogten van Montmartre. Sorry, Van der Wal, Atak is prima, maar dit Parijse theatertje heeft echt een ziel.