Etihad-stadion in Manchester, vak 329, rij S, stoel 833

Nummer 39 – 2013

“Sommige mensen denken dat voetbal een kwestie van leven of dood is. Ik kan u verzekeren: het is veel meer dan dat.” Een beroemde uitspraak van Bill Shankly. Zijn woorden zag ik afgelopen weekend weer bewaarheid bij de derby van Manchester City tegen Manchester United. En ik ken mensen die een heel slechte week hebben gehad vanwege het verlies van Heracles tegen FC Twente. Hoe meer ik ervan zie, hoe minder affiniteit ik ermee heb. En toch heb ik afgelopen weekend weer belachelijk veel uren doorgebracht in mijn auto, in vliegtuigen van de slechtste maatschappij ter wereld, Ryanair, in treinen en taxi’s. Voor negentig minuten voetbal met in dit geval vijf doelpunten. Paul Bosveld heeft het fraaie blauwe shirt van City gedragen, Gerard Wiekens, half Manchester draagt het blauwe shirt over de bierbuik. En daar hebben ze veel geld voor betaald, zie ik in de Fan Store. Brood en Spelen, daar draait het nog steeds om. De volksclub tegen het grote geld. Dat grote geld heeft City namelijk ook overgenomen. Spelers die geen idee hebben van het verleden van een club worden voor tienduizenden euro’s per week (!) overgehaald hun best te doen tijdens een voetbalpartijtje in het weekend. Ik zag de puissant rijke elite arriveren om vanuit dure bolides haastig langs de paupers te glippen die met open mond de upper-class bekijken alsof het nieuwe sterspelers zijn. Ik zit in vak 329, rij S, stoel 833 in het Etihad-stadion waar ik de haat om me heen bijkans voel als de spelers van United het veld opkomen. Ik hoor voor de 1.362ste keer het verhaal over het kampioenschap van afgelopen seizoen, dat in de 93ste minuut tegen Queens Park Rangers werd behaald. En het werd deze middag nog mooier; het leven van de mensen om me heen is voor minstens een week weer zonnig na deze overwinning. Voetbal als religie. Met het vele geld dat in het Engelse voetbal wordt gepompt, in spelers, in stadions, in duizenden agenten die elke week de mensenmassa’s in bedwang houden, zouden heel veel andere dingen kunnen worden gedaan. De eigenaar van City heb ik overigens niet gezien, die schijnt pas één keer geweest te zijn. Op de terugweg hebben we het vooral over de geweldige Argentijnse superspeler Sergio Aqüero die straks samen met Messi wellicht aantreedt tegen Nederland en die dan moet worden bestreden met Martins Indi en De Vrij, dan ben je uitgepraat. En na het geknoei van Vermeer pleit ik voor Pasveer op doel, ook in Oranje. Zo’n betrokkenheid zie je zelden…