Youp, Freek en ’n crisis zo nu en dan zijn niet te versmaden

Ik zal er wel niet zoveel verstand van hebben als echte recensenten, die net als de gebruikers van social media Youp en Freek hebben gehoond over hun traditionele eindejaarsprestaties, maar ik heb de voorstellingen zowel in het theater als op televisie gezien en me erg vermaakt. Ik vind het een nadeel van social media dat iedere sukkel zonder verantwoordelijkheid en zonder zicht op de werkelijkheid, maar met een enorm minderwaardigheidcomplex lekker anoniem tekeer kan gaan. Ik mijd tegenwoordig de traditionele nieuwjaarsbijeenkomsten. Het zijn de meest huichelachtige ontmoetingen die ik ken. Het liegen en bedriegen lijkt daar zo’n beetje het doel te zijn. Of denkt u werkelijk dat al die goede wensen gemeend zijn? Het slappe handje en de ogen naar de ander verraden iets anders. Het zijn bijeenkomsten waar directeuren van bedrijven en instellingen in goede tijden hapjes van zichzelf nemen en in slechte tijden met hun vingers staan te wijzen naar anderen, name
naar de overheid als de hoofdschuldige van alle denkbare problemen. Het mooie van deze tijd met crisis en malaise is dat de goeden boven komen drijven. Dat betekent overigens niet dat iedereen die in 2012 ten onder gaat (en dat zal op grote schaal gebeuren) per defi nitie een brokkenmaker is. Ik vind het onbegrijpelijk dat de veroorzakers van de huidige crises gewoon kunnen blijven zitten (zoals zelfs de naaste financiële adviseurs van Obama). Iedereen zou de fi lms Inside Job, Margin Call en Debtocrazy moeten zien. Misschien een taakje voor het onderwijs waar ze in de afgelopen jaren met van alles en nog wat druk in de weer zijn geweest behalve met het opleiden van onze kinderen. De economische problemen hebben ertoe geleid dat de Nederlandse vakbeweging eens lekker wordt opgeschud, de cultuur krijgt zijn portie, de zalen voor Youp en Freek zitten niet meer automatisch vol en lege zalen wil de overheid niet meer in stand houden – wat is daar op tegen? En al die brancheorganisaties die vooral druk met elkaar zijn, al die clubs die ooit bedacht zijn om met vrachten subsidie de werkgelegenheid, de bedrijvigheid en de innovatie te stimuleren worden ook eens goed tegen het licht gehouden, het lijkt me een tamelijk heilzame ontwikkeling. Dat scheelt in de komende jaren (naast heel veel geld) trouwens ook vooral veel overbodige nieuwjaarsbijeenkomsten met zelfi ngenomen directeurtjes en voorzittertjes die aan het werk gehouden moeten worden. Ik kwam het hele peloton vroeger in de eerste weken van het nieuwe jaar ongeveer dagelijks tegen: van de provincie naar VNO-NCW, van de Kamer van Koophandel naar Oost NV. Heerlijk, we kunnen nu gewoon aan het werk zonder dat geneuzel. Een crisisje is af en toe niet te versmaden…