We zijn te dik, maar dun is de mode, dat is even erg

Het was vorige week nieuws: de helft van de Nederlanders is te dik. Dit blijkt uit onderzoek van het RIVM. Ik heb het onderzoek er even op nageslagen. Mij viel daarbij vooral op dat ze er achter zijn gekomen dat het erg goed werkt om mensen te betalen om mee te werken aan het onderzoek… Gastvrijheid is bijkans een synoniem voor het aanbieden van eten en drinken. Overal kun je voor weinig veel eten. Ik was afgelopen weekend uitgenodigd voor een etentje in een wokrestaurant in Elst. Mijn god, wat een vreetschuur in de buurt van de A12 met een enorm weiland als parkeerplaats ernaast. Bijna vierhonderd mensen per keer, er wordt gegeten op zaterdag en zondag in twee of drie shifts. In het wokrestaurant in Hengelo waar ik af en toe eet, staat nog netjes dat je per keer twee stukjes vlees kunt laten grillen. Hier niet. Met overvolle borden schuifelen de gasten in het afgeladen restaurant naar hun tafel. Als ze die tenminste terug kunnen vinden, regelmatig nemen vooral ouderen en kinderen een verkeerde afslag bij één van de chocoladefonteinen… Opscheppen, wokken, nog wat saté erbij. Alles is even lekker. De sushi draait op een band rond. Terwijl achter je de slagroomsoesjes al staan te lonken in de vitrine. Met verbazing en zelfs afschuw zie ik het aan, maar merk in de auto dat ik zelf ook een bordje te veel ophaalde. Eten zoveel als je kunt voor een vaste prijs… Ze maken het eten iets zouter, zodat je blijft drinken, en daarmee kan de omzet verder opgekrikt worden. Navraag leerde dat de vreetschuur aan de A12 elk weekend mudvol is geboekt. Weer te veel gegeten, terwijl ik juist wil afvallen. Bah! Morgen maar weer op dieet. Volgens mijn vriendin ben ik elke dag op dieet. Tot een uur of vier ’s middags. Dan heb ik ’s ochtends bij het ontbijt twee boterhammen gegeten die zij voor me smeert. Bij de lunch mijd ik de koolhydraten. Dat is beter, vindt mijn goede kennis dokter Frank. Dus blijft er soep en wat salade over. En om een uur of vier krijg ik dan zo’n trek, dat ik alles snaai wat los en vast zit. Bij het avondeten probeer ik weer aardappelen, rijst en pasta te vermijden. En rond tienen krijg ik dan weer enorme trek. In worst, kaas en chips. Van diëten word je dik, zegt een journaliste uit het oosten van het land die de blog wondervol.nl is begonnen. Stoppen met diëten en voelen wanneer je genoeg hebt gegeten, daar gaat het om volgens haar. En juist dat verzadigingsgevoel heb je geleerd uit te schakelen tijdens het diëten, is haar betoog. Het kan dus goed zijn dat die dikke mensen in het wokrestaurant geen luie, apathische wezens zijn die de hele dag met een zak chips doorbrengen op de bank. Waarschijnlijk hebben deze mensen al verschillende lijnpogingen ondernomen. Minder dan vijf procent houdt zo’n poging vol. Praktisch iedereen valt terug in het oude patroon en wordt zwaarder dan het gewicht waar hij of zij mee begonnen was. Het is niet makkelijk om dik te zijn. Iedereen ziet het aan je. En heeft er zo zijn of haar gedachtes over. Slank is mooi, dik is lelijk. Het is zelfs zo erg dat veel bladen verhalen van journalisten weigeren, omdat de vrouwen op de bijbehorende foto’s niet mooi genoeg worden gevonden door de eindredactie, hoorde ik onlangs op Radio 1… De journaliste en schrijfster Maria Genova heeft samen met een paar collega’s het initiatief genomen om een blad te beginnen dat echte mannen en vrouwen laat zien. Want als de helft van de Nederlanders te dik is, waarom zie je die dan nooit in Libelle, Margriet en hoe heten al die vrouwenbladen? Ook de blog wondervol.nl besteedde aandacht aan dit fenomeen en vroeg enkele bladenmakers om een reactie. Allemaal ontkennen ze deze praktijken, maar van een journaliste die onlangs Amsterdam verruilde voor een comfortabele bungalow in het buitengebied van Deventer hoorde ik dat dit aan de orde van de dag is. Het laatste verhaal dat zij voor één van de best verkopende vrouwenbladen schreef, werd geweigerd vanwege de foto. Enkele portretjes had ze geschreven over stellen die mantelzorg verlenen. Eén stel bleek uit een struise vrouw en een gitzwarte man te bestaan. Te lelijk. Het blad verkoopt een droom en daar past een grof gebouwde vrouw met een zwarte man blijkbaar niet bij. Nog wekenlang belde de vrouw mijn vriendin op om te vragen wanneer ze toch in het blad zou verschijnen en waarom het allemaal niet doorging… Het is hetzelfde maatschappelijke gedrag dat maatje 36 zo ongeveer de hemel is voor vrouwenlichamen. Dat heeft mijn jongste dochter van twintig jaar… Ik propageer zeker niet dik zijn. Te dik levert vaak gezondheidsproblemen op. Mooie, slanke mensen hebben meer vrienden, krijgen betere banen, verdienen meer. Gefeliciteerd. Als je ze nog kunt vinden tenminste…