Het beste voor Twente is nu een stem op Pieter Omtzigt

Nummer 36, 2012

Koopt Nederlandse waar, dan helpen wij elkaar. Dit is een slogan uit vervlogen jaren, maar nog altijd een waarheid als een koe. De leus is door VNO-NCW (in het oosten) vanwege de verkiezingen weer van stal gehaald met het advies op oostelijke kandidaten voor de Tweede Kamer te stemmen. Dat is nog vrij lastig, want zoveel politici met Twentse roots zijn er niet meer. In vroeger jaren kon het niet op, maar werden Kamerleden die zich voor de regio met hart en ziel inzetten (Dijksma, Schreijer, Oplaat, Koomen, Omtzigt en Timmer) niet serieus genomen door lokale politici en vertegenwoordigers van ondernemersclubs.
Inmiddels zitten we met de gebakken peren als regio Twente. Arie Slob (CU) en Eddy van Hijum (CDA) horen bij het parlementaire neusje van de zalm in Den Haag, maar komen uit de regio Zwolle en ze hebben aantoonbaar minder met Twente, sterker nog: over deze regio en hun bestuurders hebben ze zelfs tegenstrijdige gevoelens, weet ik. Bij Groen Links staan twee dames hoog op de lijst (Liesbeth van Tongeren en Linda Voortman) die in Twente zijn geboren en de regio goed kennen, maar net als hun vroegere voorvrouw Halsema hebben ze eerder de pest aan Twente dan dat ze met warme gevoelens aan deze regio terugdenken (om welke reden dan ook). Datzelfde geldt min of meer voor Angelien Eijsink van de PvdA. Bij de SP ken ik Paul Ulenbelt uit Haaksbergen die nu in Leiden woont en zichzelf in elk geval niet beschouwt als een lobbyist voor Twente. De enige die zich ook graag als Twentenaar profileert is Han ten Broeke van de VVD. Het CDA heeft zich zo ongeveer afgekeerd van het oosten: Sabine Uitslag danst en zingt weer als vanouds (maar niet meer in de Tweede Kamer) en Pieter Omtzigt is een smerige streek geleverd. Bij veel partijen is het een slangenkuil waar vriendjespolitiek en elkaar een oor aannaaien zo ongeveer zijn uitgevonden, maar je verwacht van een christelijke club die naastenliefde predikt net iets meer fatsoen en respect voor elkaar. Hoe destijds Annie Schreijer buiten de Tweede Kamer is gezet is hemelschreiend. Datzelfde geldt voor Pieter Omtzigt, een kanjer op het gebied van pensioenen, in de Tweede Kamer ook zo ongeveer de enige nog. Bedrijven en organisaties in binnenen buitenland hebben hem in de afgelopen maanden heel prettige salarissen geboden als hij zou overstappen. Maar zijn hart ligt bij het parlementaire werk. Niet helemaal dom en naïef heeft hij toentertijd een gesprek aangevraagd met de leiding over zijn positie in het CDA; hem werd natuurlijk tussen de regels door een vergelijkbare plaats als bij de vorige verkiezingen op de lijst aangeboden. Toch kwam hij in eerste instantie helemaal niet op de lijst voor (waar was partijbaron Hein Pieper toen de regio hem nodig had?), maar een actie leverde alsnog plek 39 op, volstrekt kansloos natuurlijk. Omtzigt is nu met een voorkeurscampagne bezig en die steun ik van harte. Natuurlijk om de CDA-leiding te #dissen, maar ook voor Twente, want anders moet Ten Broeke alles in zijn eentje regelen. Bovendien is er een hoop te doen over de pensioenen in de komende tijd, moeten de fondsen wel of niet de banken redden met de hypotheken, moet Brussel meer zeggenschap krijgen? Omtzigt is zelfs pensioenrapporteur van Nederland. Afhankelijk van de opkomst heeft onze man uit Enschede naar schatting aan zestienduizend tot zeventienduizend stemmen genoeg. Dat moet volgende week woensdag toch te doen zijn…