Visie op biljarten met Velthuis in Twente nu ten einde

Ik heb nog net het staartje meegemaakt van de periode dat Hengelo in de biljartwereld een vergelijkbaar schrikbewind uitoefende als Ajax beginjaren zeventig in de voetballerij. Onverslaanbaar waren de Hengelose biljarters: landskampioenschappen waren doodnormaal en in Europa wonnen ze cups alsof ze in de kroeg op zaterdagmiddag een potje speelden. Die tijd is geweest, zag ik afgelopen zondag toen ik in de Gouden Talenten Lounge van de Grolsch Veste kwam kijken. Ik was namelijk wedstrijdsponsor! Van biljarten heb ik overigens net zoveel verstand als van atoombommen en behalve Christiaan Rudolph kende ik niemand. Ja, natuurlijk ken ik ook Ben Velthuis. De boomlange verzekeringsman die er zo’n beetje in zijn eentje verantwoordelijk voor is dat biljarten in Twente de afgelopen 25 jaar echte topsport was. Nooit sportman of sportploeg van Overijssel geweest overigens, zeer ten onrechte, maar goed. Velthuis heeft zelf ook heel aardig gespeeld, maar naar ik inschat heeft hij beduidend minder verdiend aan de sport dan dat hij er via zijn bedrijf instopte, want hij zorgde altijd dat toppers in Hengelo onder contract stonden, van Blom dahl tot Jaspers. Een paar jaar is het businessmagazine Twente – visie hoofdsponsor geweest en bij dat blad vervul ik ook een rol. Vandaar dat ik jaren geleden ineens in Porto zat omdat daar een Europees kampioenschap werd afgewerkt. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik meer aan het strand lag en in de kroeg hing dan dat ik in keurig kostuum mijn verplichtingen na – kwam. De ploeg won dat toernooi niet, dat op zich was in die tijd al bijzonder, maar er was ook nog eens een ruzie in het team met Jelle Pijl, toen de vierde speler, herinner ik me. “Op het vliegtuig terug naar Nederland, desnoods speelt je vrouw, maar je laat je niet in de ma – ling nemen”, adviseerde ik Velthuis, die daar toch maar geen gehoor aan heeft gegeven. Ik moest er weer aan denken toen ik een interview in de krant las met diezelfde Jelle Pijl die nu elders een contract heeft en zich nogal negatief uitliet over Velthuis. Hij verliest altijd zijn partij van de Hengelose biljarters, maar volgens Pijl is dat te wijten aan de wijze waarop hij vroeger bejegend is. Er zal vast wel wat gebeurd zijn, maar ik weet honderd procent zeker dat hij in de watten werd gelegd door Velthuis, zeker in de tijd dat de wedstrijden op zondag werden gespeeld in een café aan de Oldenzaalsestraat. Ooit schijnt Pijl daar te zijn aangetroffen op het biljart met zijn broek op zijn knieën en zijn eigen keu in de uitbaatster. Twentevisie is als sponsor gestopt, bovendien vond ik het op de tribune een stuk ongezelliger na het overlijden van Ton van Dalen die een vaste bezoeker was. Het persbericht dat de biljartclub zou worden opgeheven lag een paar maanden al klaar toen FC Twente en Hatrans de helpende hand toestaken. Het is geen vetpot, de biljarters Eggers, Niehaus, Van Geel en Lenting mogen al blij zijn als ze hun reiskosten vergoed krijgen. Ik mag Velthuis graag en op een zaterdagochtend heb ik hem slaperig toegezegd een keer wedstrijdsponsor te zijn. Vijfhonderd euro en mijn naam verscheen een paar uur op het grote bord in de tot biljartzaal omgetoverde businessclub. Het einde van een tijdperk, voor mij althans.