Twee prachtige voorstellingen en een droeve dood

In een eerdere uitgave van deze krant heeft al een verhaal gestaan over de musical Je Anne. Het boek heb ik gelezen, de film gezien en het Achterhuis bezocht, toch had ik na afloop afgelopen weekend in het Theaterhotel te Almelo de tranen in mijn ogen staan. Wat een geweldig spel van met name Thom Hoffman (in zijn rol als Otto Frank) en Abke Bruins (Anne). De musical is gebaseerd op het wereldberoemde dagboek van Anne en vertelt het verhaal van de familie Frank, de familie van Daan en tandarts Dussel gedurende hun twee jarige verblijf in het Achterhuis tijdens de Tweede Wereldoorlog. De musical speelt zich af in een sober decor op een uitvergrote Jodenster. Op deze manier wordt duidelijk dat de ruimte die de onderduikers hadden zeer beperkt was. De voortdurende angst is bijna tastbaar aanwezig. Hoewel bekend is hoe het verhaal eindigt, is het toch een aangrijpend moment. Tijdens de hele voorstelling wordt er niet geklapt, wat ook totaal ongepast zou zijn. Eigenlijk zouden alle scholieren deze musical moeten zien. De week daarvoor zag ik Sanne Wallis de Vries in Enschede in de niet helemaal uitverkochte grote zaal van het Muziekkwartier waar ze ietwat verloren leek. In de kleine zaal stond op datzelfde moment Nathalie Baartman. Inderdaad, niet heel handig geprogrammeerd. Het Muziekkwartier is geweldig, maar mist (uit budgettair oogpunt met voorbedachten rade) een middenzaal, die ook niet te vinden is in het Muziek – centrum waarmee nu een verbinding wordt gebouwd. Voor het grote publiek is Wallis de Vries die dame die zo enig Beatrix imiteert in het satirische programma Koefnoen. Minder bekend is dat Kaka Passa alweer het vijfde programma is van de cabaretière die ooit het Leidse Cabaret Festival won. Kaka passa staat voor shit happens, letterlijk, want dagelijks overlijden vierhonderd kinderen aan diarree. De dood is een rode draad in deze voorstelling, de oma van Wallis de Vries overleed afgelopen jaar, net als de door haar zo bewonderde acteur Heath Ledger en zanger Michael Jackson. Het is niet alleen lachen, gieren en brullen met Wallis de Vries, die wel weer op een fantastische manier vrouwen van diverse leeftijden neerzet. Met dat talent steekt ze boven de rest uit, met kop en schouders. Wat ik deze week vooral gemist heb is een fatsoenlijk afscheid van Ab Coers. Mister FBK is 73 jaar geworden, werd vlak voor de kerst ernstig ziek en stierf nauwelijks een maand later, vrijdag 28 januari. Coers was een geweldige man, vriendelijk, hardwerkend, tikje ijdel, de man die aan de basis heeft gestaan van de huidige moderne FBK Games. Het zou de huidige organisatie sieren als ze tijdens het volgende gala bij zijn verscheiden een moment stil zou staan.