Verbazing over de monarchie, het volk en een fotografe

Iedereen moet natuurlijk heel fijn doen waar hij of zij zin in heeft, maar ik blijf me erover verbazen dat mensen een dagtocht ondernemen om naar Den Haag te reizen en daar uren achter een dranghek gaan staan om 39 seconden naar de koningin te zwaaien. Ik heb van de week mensen gesproken in Den Haag die speciaal uit Staphorst, Zwolle en Enschede waren gekomen. Ik herken het sprookje dat koningshuis heet niet. Sorry. Ik zie een verbeten bejaarde dame met dedain zwaaien. In een andere koets zie ik een dame die Petra heet, maar die we sinds haar huwelijk met één van de prinsen Laurentien moeten noemen. Ze maakt zich druk in de strijd tegen ongeletterdheid, maar zelf is ze door haar gekunstelde aardappel in de keel nauwelijks te verstaan. Omdat ik af en toe een cursusje volg via de Vrije Academie krijg ik soms aanbiedingen, zoals een exclusieve rondleiding op Paleis Soestdijk. Ook daar heb ik het vorige week niet gevoeld, de monarchie als bindende factor van Nederland, maar ik ben één van de heel weinigen, begrijp ik uit de onderzoeken. Terug naar Prinsjesdag. Ik zwalkte de hele dag over het Binnenhof. Daar heb ik de hoedjes bekeken en ik heb met de agent die uit Hardenberg was ingevlogen gezellig staan praten. Het stikte werkelijk van de agenten, al dan niet in uniform, die onzichtbaar meeliepen met de stoet en het potentiële waxinelichtjes gooiende publiek in de gaten hielden. Ik zag links en rechts op het parcours vluchtauto’s klaar staan. Er was werkelijk geen kans voor gekken met zwarte Suzuki Swifts om ook maar in de buurt van de Gouden Koets te komen. Ik zag Geert Wilders die bij Jan en Alleman zeer populair is en zelfs gekleurde Nederlanders wilden met hem op de foto. Ik stond op pakweg twee meter afstand toen Wilders en Cohen elkaar passeerden na het NOS-debat. Die twee hebben echt een teringhekel aan elkaar, ook buiten het zicht van de camera’s. Annie Schreijer, Ank Bijleveld, de onvermijdelijke Bernard Kobes, allemaal liepen ze weer gezellig rond in de Tweede Kamer om zaken te doen. En ik heb twee nieuwe Twentse Kamerleden gespot: Liesbeth van Tongeren en Linda Voortman, beiden van GroenLinks, met dank aan Henk Nijhof, oud-wethouder van Hengelo, maar al weer een aantal jaren verdienstelijk voorzitter van de partij die, om niet langer als grachtengordelcluppie te worden weggezet, inmiddels een hoofdkwartier in Utrecht heeft betrokken. Na het vertrek van Halsema (die kijkt nogal neer op de regio waar ze vandaan komt) en Nijhof (die zelf binnenkort afzwaait) zijn deze dames naar voren geschoven als het oostelijke geluid van zijn partij. En toch reed ik fluitend naar huis. Dankzij één van die huisvrouwen die er een gezellig dagtochtje van hadden gemaakt. Zij stond achter een dranghek bij de uitgang van Nieuwspoort waar altijd de beroemde receptie van VNO-NCW wordt gehouden. Bij de uitgang stond een rij huisvrouwen achter een dranghek bekende inisters en parlementariërs op te wachten. Eén van de dames wilde met mij op de foto. Gun me dat nou, ik weet ook wel dat ze die foto al voor ze in de auto zat wiste van haar digitale cameraatje…