Lebbis hekelt eeuwig graaien op kosten van anderen

Er verandert niet echt iets wezenlijk. Er wordt alweer gegraaid bij het leven door banken, maar ook door directeuren van semioverheidsinstanties die het voor het grootste deel van subsidies moeten hebben. De cabaretier Lebbis constateert het meesterlijk. Hij vraagt zich in de voorstelling Branding af waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Waarom er niets verandert. Al jaren maken talloze mensen zich druk over de klantenservice die geen klantenservice biedt. Pas nu Youp van ‘t Hek zich ermee gaat bemoeien, lijkt het te veranderen. Een goed gekozen thema. En het heeft er de schijn van dat elke nieuwe dag de actualiteiten op een presenteerblaadje aanbiedt. Hoe kan het dat de banken in Nederland een procent op de hypotheek rente hebben gegooid? Er is twintig miljard uitgetrokken om ze te redden. En nu moeten we achttien miljard bezuinigen. Lebbis ziet een verband. De zelfingenomenheid bij de banken is terug. Onlangs werd schrijver dezes benaderd door een zekere Lianne Lagarde van Van Zandbeek Communications uit Maastricht. Die is door de ABN ingehuurd om de bank weer te promoten. Letterlijk schrijft ze: ‘Fortis Bank Nederland en ABN AMRO zijn onlangs samengegaan, en momenteel worden de zakelijke kantoren samengevoegd. Dit betekent een aantal verschuivingen qua kantoorlocaties, maar ook wat betreft functies. De drie directeuren die inmiddels op hun plek zitten in Enschede, hebben een interessante visie op de regio. Vanuit dit kantoor worden overigens ook de districten Midden Twente en Almelo bediend, het verhaal kan dus breder getrokken worden dan alleen Enschede. Zij zoeken bijvoorbeeld ook bewust de samenwerking met sectorspecialisten op, zodat er specifiek voor Twente kan worden ingespeeld op techno, bouw en industrie. Daarnaast is Fortis nu fysiek ingehuisd bij ABN AMRO in Enschede.’ Kortom, projectmanager Lianne Lagarde van Van Zandbeek Comunications & Events uit de Hoogbrugstraat 43 in Maastricht is erop uitgestuurd om zieltjes te winnen. Natuurlijk wilde ik de heren graag een paar vragen stellen, maar dat was geloof ik niet helemaal de bedoeling, want namens de drie zakelijke bankiers in Twente zag Lagarde toch maar af van een interview. Terug naar Lebbis die onderweg naar het theater De Reggehof in Goor zijn gelijk weer zag bevestigd. Hij reisde met zijn ov-chipkaart van Amsterdam naar Goor. Pas in de Syntustrein kwam hij erachter dat je in zo’n trein niet met de ov-chipkaart kunt reizen. “Ze kunnen daar best wat op verzinnen. Dat is technisch eenvoudig op te lossen. Maar het gebeurt niet. En dat komt, omdat ze het voor zichzelf doen en niet voor ons.” Ik geloof Lebbis als hij zegt dat zodra de winst belangrijk wordt in een bedrijf, meneer en mevrouw Klantvriendelijkheid via de achterdeur verdwijnen. En hoe is het bedrijf begonnen? Iemand opende een winkel, om dingetjes te verkopen. Dat vond hij leuk. En dat werd een succes. En toen werden de winstcijfers belangrijk… Natuurlijk zitten we allemaal te wachten op een Lebbis met opgezette nekspieren en rood aangelopen hoofd. Want het is leuk als hij zich zo druk maakt. Maar ik moet hem helaas wel elke keer gelijk geven. En dan vergaat je het lachen… En de passie waarmee hij met kleine voorbeelden de arrogantie, de onkunde en de onwil aantoont is aanstekelijk, het maakt me jaloers, ik zou er wel wekelijks over kunnen en willen schrijven… Volgens het foldertje dat in het theater ligt is er een verschil tussen de voorstelling in 2010 en die in 2011. De versie in 2010 is een Late-Night-achtige Unplugged-versie van zestig minuten: een rauw geïmproviseerde comedy met één microfoon op een leeg toneel. Vanaf 2011 (28 april in Enschede, 30 april in Deven ter, 21 mei in Hengelo) wordt de gepimpte versie gepresenteerd, een meer reguliere theatervoorstelling die
anderhalf uur gaat duren.