Frans Willeme blijkt bij Pinkpop een echte Boss

Ex-burgemeester in Twente bestuurlijke mastodont in Limburg

Zoals Maggi een productnaam voor soepkruiden is geworden, zo associëren heel veel mensen Pinkpop met Pinksteren. Dat bleek enkele jaren geleden serieus toen in een televisiequiz aan een kandidaat gevraagd werd naar de betekenis van Pinksteren. Dat was niet moeilijk… Eén van de dragende figuren achter het megafestival is Frans Willeme. Inderdaad, de ex-burgemeester van Denekamp en Dinkelland, die hier overigens nog steeds woont.

Een kleine tweehonderdduizend mensen togen dit weekend naar het zuiden des lands, naar een dorp vlakbij Kerkrade, dat dankzij het popspektakel van Jan Smeets, Mojo en Frans Willeme sinds 1988 op de kaart staat. Smeets is de bedenker, de oprichter en de cultuurbewaker van het oudste popfestival van Europa, Mojo regelt de artiesten en Willeme is letterlijk de man achter de schermen, aan wiens adviezen veel waarde wordt gehecht, Willeme is de man in het pak, afkomstig uit het bestuurlijke circuit. Hij is degene die in stelling wordt gebracht als er ‘op niveau’ met burgemeesters of andere notabelen moet worden onderhandeld.
De oud-burgemeester van Dinkelland (hij vond het verstandig na de affaire ‘Willeme’ weg te gaan uit Dinkelland, maar zijn vrouw en kinderen wilden blijven in hun fraaie nieuwgebouwde woning) is een belangrijke spin in het pop-web. Willeme heeft niets met de muziek, zelfs Bruce Springsteen, die in Landgraaf één van zijn beste concerten in Nederland ooit gaf, bekijkt hij schouderophalend.
Springsteen is er dankzij Leon Ramakers van Mojo. Ze kennen elkaar zo goed, dat Springsteen dit jaar als speciale gast naar Pinkpop kwam. Met tachtig man speciaal uit Amerika naar Limburg waar voor hem en zijn gevolg het luxe vijfsterrenhotel Chateau Gerlach was afgehuurd. Springsteen bedankte door op de bühne elk nummer te spelen alsof het zijn toegift was. Hij liet het podium op een aantal plaatsen tot aan het publiek verlengen en danste met de dame die een bord torste waarop stond dat zij graag de Nederlandse Courtney Cox wilde zijn (bekend van de serie ‘Friends’ en spelend in de clip ‘Dancing in the Dark’).

Willeme heeft niet alleen niets met Springsteen, het leeuwendeel van de andere bands kan hij niet eens noemen, maar het staat vrijwel vast dat Pinkpop in de huidige vorm nog bestaat dankzij Willeme. De man van de organisatie, van de centen. Het aantal kaarten op zaterdag was binnen tien minuten uitverkocht, daarom kochten veel fans waarschijnlijk een driedagenkaart. Verder verzorgt Pinkpop zelf de drank, de eettentjes zijn verpacht. Ook op advies van Willeme die geen gedoe met de Keuringsdienst van Waren wenst.
Festivalgangers zijn andere mensen dan fans die een idool komen bekijken, weet Willeme. Hij heeft gehoord dat er volgend jaar nog grotere namen worden gecontracteerd, maar het maakt hem niet dolenthousiast.
Kent Springsteen Willeme? Waarschijnlijk wel als Springsteen de lijst van zijn masseur ‘dokter Feelgood’ heeft bekeken, want op zaterdag was die ingeroosterd voor The Boss, maar niet nadat Willeme zijn stijve nek had laten kneden.

Willeme was destijds als topambtenaar in Geleen (veiligheid en openbare orde) al betrokken bij Pinkpop aan de andere kant van de tafel. Later (toen Willeme al weg was) leidde onenigheid tussen de organisatie en Geleen tot een breuk en week Pinkpop uit naar Landgraaf, waar de bestuurders aan Willeme vroegen of ze wel toestemming moesten geven aan een reuzenparty van seks, drugs en rock’ n roll tijdens nota bene christelijke feestdagen. Willeme adviseerde het bestuur in Landgraaf toe te happen. Er is (afgezien van 1983 toen een nieuwe korpschef zich wilde bewijzen) nooit gedonder geweest.
Er was afgelopen weekend in de regionale media van Limburg wat commotie als gevolg van het afzeggen van Depeche Mode, de andere topact van het Pinksterweekend. Het Nederlandse Krezip werd op de valreep opnieuw (net als in 2007) als vervanger ingehuurd. Toen was het voor het drankorgel Amy Winehouse, die het liet afweten. ‘I just can’t get enough’, speelde Krezip een klein stukje uit de hit van Depeche Mode.
De komst van Krezip zorgde niet bij iedereen voor opluchting. Leon Ramakers (eigenaar van Mojo) kwam zich keurig bij Willeme afmelden nadat Krezip was aangekomen. Ramakers en de manager van Krezip waren ooit collega’s maar het is een publiek geheim dat ze elkaar niet meer kunnen luchten of zien. Maar buiten Krezip waren er geen topacts meer beschikbaar op zo’n korte termijn, dus Ramaker moest wel akkoord gaan.

Willeme stelt zijn expertise en netwerk voor niets ter beschikking. De vijfduizend vrijwilligers krijgen bij wijze van spreken nog meer. Ramakers, zelf multimiljonair geworden met het organiseren van feesten en partijen, begrijpt niets van de onbaatzuchtigheid, maar Willeme dwingt wél respect af. Zijn standpunt geen honorarium te vragen heeft de positie van Willeme bij de bestuurders in Limburg alleen maar versterkt.
Het is weer eens wat anders dan de voorzitter van de Military in Twente die zich maandelijks bijna vier mille laat uitkeren…
De werkloze, zoals Willeme zichzelf spottend noemt, heeft zelfs interim-baantjes als burgemeester in Limburg afgewimpeld om belangenverstrengeling te voorkomen. Helemaal voor niets is het ook niet, de vroegere drafbaan is voor een derde van Willeme. Hij zou er een aardig slaatje uit kunnen slaan, want verschillende mensen en organisaties hebben hem al een veelvoud van de aankoopsom willen geven voor het stuk land waar jaarlijks zo’n dertig evenementen worden georganiseerd (en een drive-in bioscoop staat).
Voor de bühne gelden andere regels dan daarachter. Terwijl ik naar Madness kijk, praat Willeme tussen de bedrijven door met vertegenwoordigers van de Wielerunie over het naderende NK, hij heeft een afspraak met een gedeputeerde, hij leidt oud-collega Jan Mans rond. Later sjouwt hij met mij over Camping A, waar ik met mijn 47 jaar nog niet dood gevonden wil worden. Het absolute hoogtepunt vindt plaats ‘backstage’: het jammen van Kyteman’s Hiphop Orkest (onlangs te zien bij De Wereld Draait Door).