Esther Pierweijer kiest voor klassiek en opera

De innerlijke strijd van een multitalent uit Enschede

Het leven is lastig als multitalent. Esther Pierweijer (31) uit Enschede studeerde af in zang, viool en piano aan de conservatoria van Enschede en Rotterdam. Ze verzorgt de ‘backingvocals’ bij bekende artiesten als Gerard Joling en Thomas Berge. Nog drie, vier shows zingt ze, acteert ze, speelt ze viool en piano in de bekende Dinnershows of Dreams in Studio 21 in Hilversum. Ze heeft namelijk definitief voor opera. Nou ja, definitief, dat staat nog te bezien, want het leven is zoals gezegd lastig multitalent.

Het is voor Pierweijer de tijd van afscheid nemen. Bij Studio 65 (Jezus Christ Superstar), van haar rol in de TV Oost-soap ‘Van Jonge Leu…’ en nu dus ook van de Dinnershows. Ze heeft een leraar gevonden in Duitsland met wie ze een goede klik heeft, zoals ze dat zelf noemt en die haar technisch in vorm moet brengen. Het operapodium wenkt.
Ze is op het spoor gezet door Jaap van Zweden en Maurice Luttikhuis, twee muzikale ‘grootmachten’ in den lande, beidenals dirigent in Twente begonnen.
Luttikhuis heet zelf gekozen voor het meer populistische genre (musicals en shows), hij gaat binnen kort weer met de Drie Baritons ‘on tour’ en hij arrangeert de muziek van Barry Manilow voor de nieuwe show van ‘Holiday On Ice’. “Ik heb gezien hoe Esther worstelt met al haar mogelijkheden. Klassieke muziek is volgens mij haar passie. ‘Ga daarvoor’, heb ik geadviseerd.” Saillant detail is dat de vroegere meester-dirigent en arrangeur van Joop van den Ende Pierweijer een paar jaar geleden nog getracht heeft Pierweijer een grote rol te bezorgen in één van ‘zijn’ musicals.
Dat ambieert ze nu niet meer. “Ik kan niet acht keer per week op de bühne hetzelfde doen, dat voelt echt als lopendebandwerk.”
In nog stelliger bewoordingen heeft Jaap van Zweden zich geuit. Ook hij herkende de vele talenten van Pierweijer. Als ‘klassiek’ mislukt, kan je altijd weer Dinnershows gaan doen, aldus Van Zweden.
Toch is de keuze van Pierweijer opvallend. Eerder dit jaar liet ze een interview in Twentevisie nog weten dat ze ooit met een eigen theatershow de Nederlandse podia langs wil. Maar om zalen vol te krijgen, heeft ze landelijke bekendheid nodig. Dat leek te komen met haar optreden (als zangeres) in het televisieprogramma ‘Singing Bee’ (programma met Gordon), maar dat programma stierf een vroege dood.

Enthousiasme

Haar optreden (afgelopen zaterdag) tijdens de Dinnershow ademt plezier, enthousiasme, vakmanschap. Ze zingt moeiteloos klassiek, pop en musicals door elkaar heen. Pierweijer geniet van het optreden, van het applaus. Dat gaat ze missen, dat kan niet anders.
Straks staat ze in en zaaltje waar bij wijze van spreken dertien mensen komen kijken, al bestrijdt ze dat. “Onderschat dat niet, klassieke zangers zijn in Italië echt sterren. Die kunnen een rol spelen waar toeschouwers soms tot tranen toe door geroerd zijn. Zo’n rol gaan veel dieper dan van de Dinnershow, dat is toch veel oppervlakkiger.”
De overstap heeft niets te maken met het feit dat de kunstelite van dit land neerkijkt op musicals en shows. Ook Pierweijer kreeg net als Luttikhuis hoon en minachting te verwerken van collega’s die zelf vaak bij de sociale dienst lopen. “Nee, daar kan ik inmiddels goed mee omgaan.”

Twijfels

Frank Wentink, de man achter de Dinnershows, had haar twijfels in de afgelopen maanden gezien. Hij kent de talenten van Pierweijer als geen ander en om haar te behouden stelde hij haar een veel grotere rol in de shows voor, in het nieuwe seizoen. Daar was ze in eerste instantie enthousiast over. Tot ze onlangs dus haar ontslag indiende.
Ze blijft wellicht de ‘backingvocals’ verzorgen voor grote artiesten, maar optreden met bijvoorbeeld Thomas Berge doet ze niet of nauwelijks. Tot nu toe kon dat niet omdat hun optredens samenvielen met de Dinnershows. En dat vind ik leuker.”
De carrière van Ester Pierweijer, gezegend met de muzikale talenten van zowel haar vader (concertpianist) als moeder (docente conservatorium), begon bij het legendarische ‘Kinderen voor Kinderen’.
Ze blikt daarop terug: “Het was hard studeren en werken. Als andere meiden uitgingen, stond ik tot diep in de nacht op te treden.” Na haar studie trad ze al veel in opera’s op. Die draad pakt ze nu weer op. Wellicht komt haar ultieme droom (optreden in New York) dan uit. Maar als dat gebeurt, zal ze onherroepelijk ook onderwerp voor de roddelbladen zijn. En aan die kant van het vak heeft ze een grote afkeer.