Hazewinkel bracht wat Wessels kon gebruiken

Meest invloedrijke ondernemer van Oost-Nederland treedt terug

Hij had, zestien jaar geleden, net opgezegd bij zijn maatschap (“Ik wilde een sabbatical”) toen Dik Wessels de ‘werkloze’ accountant binnenhaalde bij wat destijds nog Kondor Wessels was. Er kwam vervolgens helemaal niets terecht van een jaartje nietsdoen, integendeel, Herman Hazewinkel (59) heeft zich de afgelopen zestien jaar een slag in de rondte gewerkt. Per 1 januari treedt hij terug. Hij is de invloedrijkste bestuurder in Oost-Nederland en de enige uit ondernemerskringen in dit landsdeel die echt serieus genomen wordt in Den Haag. Zonder werk komt hij niet te zitten, hij is al voor verschillende commissariaten benaderd.

Dit wordt geen opsomming van hoogtepunten van Hazewinkel bij Wessels. Niet omdat we dat niet willen, maar omdat we slechts één paginaatje tot onze beschikking hebben. Hazewinkel is één van de mensen op het allerhoogste niveau die echt deugen. Hij liegt niet, manipuleert evenmin en houdt er geen driedubbele agenda op na. En hij praat Wessels niet naar de mond zals het gros van de ondernemers en (politieke) bestuurders doet. Waar Wessels het boerenverstand heeft, heeft Hazewinkel de boekenkennis.
Op de één of andere manier klikt het, maar begrijpen deden en doen ze elkaar niet altijd. Ze zijn ook nooit gezworen kameraden geworden. Qua leeftijd had dat overigens wel gekund, zoveel schelen Hazewinkel en Wessels in levensjaren niet.
Maar Hazewinkel heeft altijd goed in het oog gehouden met wiens geld hij werkt. En daarom wellicht net voldoende afstand gehouden tot zijn collega.
Er zijn ook overeenkomsten. Ze hebben beiden hun jongere broer verloren. Wessels was volledig onthand, Sini (zijn persoonlijke assistent) is zijn gevierde rechterhand in de zakenwereld, zijn broer Herman was de brug naar de sociale contacten. Charles Hazewinkel had juist dringend behoefte aan de adviezen van zijn oudere broer Herman toen hij in de wereld van de geldleners van Gelink was beland.

Elk huisje heeft zijn kruisje. Het heeft het vertrek van Hazewinkel uit de bestuurlijke top van Volker Wessels niet versneld, maar wel zijn voornemen uiterlijk op zijn 60ste jaar te stoppen, ook niet verder vertraagd. Hoewel de huidige malaise in de bouw niet het juiste moment lijkt om plaats te maken voor de 51-jarige Gerard van de Aast uit Langeveen, gebeurt het toch. Van der Aast heeft weliswaar een bouwkundige opleiding in Twente genoten, maar zat verder vooral met zijn neus in de blaadjes (en beurzen) van Reed Elsevier. Volgens Hazewinkel heeft hij veel internationale ervaring en is hij de juiste man die van het huidige VolkerWessels een full service bouwbedrijf moet maken.
Full service betekent in dit geval: weg aanleggen, onderhouden, sneeuwvrij maken, restanten na ongevallen wegslepen, tol heffen en dergelijke. De bouwmalaise treft VolkerWessels wellicht minder hard dan andere bouwbedrijven, omdat het concern ook dit soort dingen in de infrastructurele sfeer doet. Het concern is nog ‘slechts’ voor veertig procent afhankelijk van bouw en vastgoed. De rest wordt verdiend in infrastructuur en daar blijft voorlopig nog wel flink vraag naar.

Een paar jaar geleden heeft Hazewinkel al eens serieus op het punt gestaan terug te treden als bestuursvoorzitter van de tweede bouwer van Nederland (achter BAM), maar toen VolkerWessels van de beurs werd gehaald en hij niet langer het grootste deel van de dag analisten, journalisten en beleggers hoefde te informeren over elke scheet van het bedrijf, heeft hij zich toch nog een keer laten overhalen. Saillant genoeg dachten veel headhunters dat de ‘délisting’ van Volker Wessels reden voor Hazewinkel was een vertrek te overwegen, het tegendeel was dus juist het geval.
Het verkopen van het bedrijf van Wessels is de rode draad in zijn zestienjarige loopbaan. Toen hij kwam in 1993, was ongeveer niemand geïnteresseerd in aandelen van het beursgenoteerde bedrijf, het gros zat bij de familie en de banken. Aan de toen nog jeugdige Hazewinkel de opdracht de ‘freefloat’ flink op te voeren. Het populariseren van het aandeel is eigenlijk nooit goed gelukt. Toen Wessels het zat was dat de beurswaardering ver achter bleef bij de prestaties van het bedrijf, kon Hazewinkel de aandelen van heinde en ver gaan ophalen.
In die zestien jaar is Kondor Wessels gegroeid van een omzet van 250 miljoen tot (anno 2008) vijf miljard. Er werken achttienduizend mensen wereldwijd. En voor de klussen reizen de bouwvakkers van VolkerWessels tot in Australië.
Wat de carrière van Hazewinkel kenmerkt, meer nog dan de beursperikelen en het binnenhalen van CVC als mede aandeelhouder, is natuurlijk de bouwfraude. Dagenlang was Hazewinkel destijds te bewonderen op de televisie waar de ondervragingen rechtstreeks werden uitgezonden. De bouwfraude ging kortweg over bouwers die ambtenaren omkochten en de aanbestede werken tegen prettige marges onderling verdeelden.
Aannemers staan simpelweg bekend als lompe bouwvakkers, Hazewinkel redde bijkans in zijn eentje het blazoen van een hele sector. Sterker nog, de bouwfraude leverde hem diverse eervolle baantjes in Den Haag op. Hij is er trots op dat VolkerWessels op dat vlak een soort voorbeeldbedrijf is geworden waar de winst niet gehaald wordt uit gekonkel in bordelen maar uit innovatie en ondernemerszin.

Hazewinkel heeft ook de regio Twente van zijn kennis en kennissen laten profiteren door voor korte of langere tijd bestuurlijke of toezichthoudende baantjes onder meer bij Oost NV, Saxion, Universiteit en TKH uit te voeren. Hij was al commissaris bij Reggeborgh, het familiebezit van de Wessels, nu treedt hij ook toe tot de raad van commissarissen van VolkerWessels en andere topbedrijven (wordt binnenkort bekend) hebben hem al benaderd. Voor een generatie ondernemers als Hans Siers en Geert Steinmeijer was Hazewinkel een lichtend voorbeeld en een bereikbare vraagbaak.
Hij leefde na de fusie tussen Volker Stevin en Kondor Wessels in 1997 lange tijd in Rotterdam, waar zijn gezin in Almelo bleef. Saillant detail: Hazewinkel was één van de bedenkers van de fusie tussen Kondor Wessels en Volker Stevin. Die fusie zou een grote stap voorwaarts betekenen, realiseerde hij zich, maar hij de bestuursvoorzitter van de regionale bouwer vermoedde ook dat daarmee een einde zou komen aan zijn voorzitterschap. Hij was oprecht verbaasd dat hij na een jaar al bestuursvoorzitter werd van de gefuseerde onderneming. En dat tot en met 31 december blijft, de dag dat hij formeel vertrekt uit een wereld die hij misschien nog wel meer diende dan die wereld hem.