Zakken vol geld

Ik ben echt jaloers op jongens als Sander Westerveld en Khalid Boulahrouz. Nee, ik weet heus wel dat dit geen jongens zijn die het maximale uit hun carrière hebben gehaald. Althans als je kijkt naar de prijzen die ze gewonnen hebben. Financieel zit het wel goed, heb ik een donkerbruin vermoeden. Ik ben voor mijn werk ook in verschillende landen geweest, maar altijd voor korte tijd, voor een filmpje, een verhaaltje, hooguit een week. Maar daarom weet ik wel dat het je enorm verrijkt. Meer zien dan alleen de bekende pleinen met de toeristenkraampjes. Westerveld heeft na Nederland, Engeland, Spanje, Italië nu bewust gekozen voor Zuid-Afrika. Geweldig. Denkt na over zijn leven, geld is dan net iets minder belangrijk. Een kort berichtje in de krant: Khalid Boulahrouz speelt komend seizoen voor Sporting Portugal. Speelt? Ja, je kunt grappen maken dat hij bij RKC, HSV, Chelsea, Stuttgart, het Nederlands elftal, Sevilla vooral op de bank zat, maar hij was er wel. Zakken vol geld verdiend, maar belangrijker, hij woonde, leefde, speelde in vijf verschillende Europese landen, met vijf verschillende culturen, talen, gewoontes. Hij werd in vijf verschillende landen toegejuicht, ze wilden met hem op de foto. Hij bewonderde meer dan alleen de Big Ben in Londen, hij sjouwde meer dan alleen over de Reeperbahn in Hamburg, hij dronk meer dan een glaasje rosé op Plaça de Catalunya in Barcelona. Hij heeft met ‘echte’ mensen in die landen kunnen praten, lachen, eten. Dat brengt topsport ook, maar dat wordt ondergewaardeerd. Vreemd!