Wim Neeskens

Hoe het ik nieuws hoorde? Gewoon van hem zelf, want hij is er nogal trots op dat in de kranten staat dat Verbeek om hem is weggelopen. Verbeek zelf meldde mij telefonisch dat hij opstapte omdat er geen vragen meer waren. En hoe ik Wim tegenkom? Wim loopt overal gewoon naar binnen; hij ziet er angstaanjagend echt uit als een grizzly, loopt als een grizzly en praat als een grizzly. En eet als een grizzly want vermaard zijn de vooral vrijdagen dat hij met een gebakken visje ergens naar binnen loopt en dat vakkundig met die dikke vingers van hem ontleed en achter zijn kiezen douwt.

Op journalistiek terrein heb ik Neeskens de afgelopen jaren leren kennen als een man die na afloop van een nieuwsfeit zegt dat hij het ‘altied al zegt heb’. Zoals hij praat schrijft hij ook, heb ik helaas bij herhaling gezien, zonder interpunctie, bijkans zonder spaties en met ontelbare schrijffouten. Ik zie zijn naam af en toe opduiken bij verhaaltjes in de Telegraaf, dus er moet iemand bij de Wakkerste krant van Nederland zijn die hem zo vreselijk de hand boven het hoofd houdt… Laat ik het zo zeggen, Hare Koninklijke Hoogheid Petra (pardon Laurentien), prinses der analfabeten in dit land zou hem onmiddellijk liefdevol omarmen als ze een berichtje van hem zou zien.

Jarenlang heb ik een soort haat-liefdeverhouding met hem gehad. Mijn kinderachtigheid ging zover dat ik het niet kon opbrengen hem te feliciteren toen hij in een rechtstreekse confrontatie tegen mij scoorde tijdens een voetbalwedstrijd (journalisten tegen het ‘concern Neeskens’ waarbij bij het ‘concern’ verdacht veel goede voetballers op kwamen draven die nog geen baksteen van een marmeren plaat kunnen onderscheiden). Een wedstrijd later nam ik hem zo onbarmhartig te grazen dat ik (als daar beelden van gemaakt zouden zijn) moeiteloos in rijtje Goicoechea (Slager van Baskenland – 24 september 1984…) en Witsel zou worden opgenomen.

Hij (Neeskens dus) heeft echt maanden lopen hinken. Te pas en vooral te onpas meldt Neeskens dat ‘zijn neef en goede vriend Johan Neeskens’ een balletje zou meetrappen. Eigenlijk onnodig te melden dat ik Johan II zelfs nooit in de nabijheid van Wim heb gezien. Laat staan om met ons mee te voetballen.

Later heb ik meer respect voor hem gekregen toen ik zag dat mensen als Karl van der Wel, Gerard Sanderink en Han ter Huurne (toch geen losers) zijn opmerkingen serieus nemen. Ik heb daar wel eens een halve zaterdag over zitten filosoferen met Sanderink bij Van der Valk.

En in zijn relatie met Sanderink ligt ook de afkeer van Neeskens tegen vooral Peter Bosz die later Gertjan Verbeek binnenhaalde. Dat dateert uit de tijd dat Sanderink hoofdsponsor was bij De Graafschap en Peter Bosz trainer. Sanderink vond destijds (nu misschien ook nog wel) Bosz een waardeloze trainer en hij stak zijn mening niet onder stoelen of banken. Bosz pleurde Sanderink de kleedkamer uit en zei in de krant dat Sanderink fijn zijn kop moest houden.

Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt, dus heb ik Neeskens jarenlang bij Heracles zien fulmineren tegen achtereenvolgens Bosz en Verbeek. Ik ben trouwens benieuwd of u deze bijdrage ooit zal lezen, want Neeskens heeft (naast Eijsink en Van der Ley) ook wat bij deze site te zeggen….