Sparta

Ik mis het voetbal. Ik mis mijn cluppie. Ik vervloekte vroeger die regenachtige zaterdagen dat we met Sparta Enschede 7, 8, 9 ,10, 11 of 12 (ik speelde standaard in het laagste team, het getal was afhankelijk van het aantal ingeschreven teams in het desbetreffende seizoen) op een onmogelijk tijdstip een verre uitwedstrijd op een knollenveld moesten spelen. Mijn zaterdag was ‘kapot’, mijn humeur soms ook, want in al die jaren ben ik één keer kampioen geworden (meestal verloren we dik), maar dat kwam vooral omdat de goede spelers in dat team mij vooral niet aanspeelden. En gelijk hadden ze. Ik kan er niet zo heel veel van. Ben wel bloedfanatiek, compenseerde mijn gebrek aan talent vooral verbaal. Nu ik niet meer speel, mis ik het wel: die kutdouches in Vroomshoop, die schoppers in Deurningen, die zeikscheidsrechters in Haaksbergen. Mijn rol bij Sparta Enschede is nog niet helemaal uitgespeeld.

Ik ben in de rust te horen, dan meld ik dat je bij Libèrty een patatje moet gaan eten na afloop van de wedstrijd. Ik doe namelijk alles wat de oude voorzitter Ab Bakker mij vraagt. Ik noem hem nooit Ab, hooguit mijnheer Bakker, maar eigenlijk altijd ‘voorzitter’. Na hem zijn er volgens mij nog zeven andere voorzitters geweest, ik ken ze niet. En dat wil ik graag zou houden. Hij is er nog steeds druk mee, met Sparta. Ik sponsor Sparta via mijn bedrijf(je), maar kom er soms maanden niet. Ik help mee met het samenstellen van het voetbalforum voor Beltona dat in maart 2014 wordt gehouden. Daarvoor ben ik onlangs even langs geweest. In de kantine zat Peter Schulte. ‘Hee trainer, dat is lang geleden. Ik heb een hartaanval gehad’, meldde hij plompverloren, ben een tijdje uit de running geweest. Wat? Hij? Topfitte gozer. Nee, dan ik, nadat ik gestopt ben, ben ik verder uitgedijd.

Schulte was ooit trainer van Quick’20, dat dat jaar in de hoofdklasse stijf onderaan stond; ze weigeren daar spelers te betalen en dat zou hun dat seizoen de kop kosten, was mijn mening. Schulte bleef rustig en zei dat met Kerst de stand op de ranglijst wezenlijk anders zou zijn. Ik beloofde gebak als hij dat matige team naar grotere hoogte zou stuwen. Met een doos met pakweg dertig gebakjes moest ik eind december opnieuw naar Oldenzaal…

Het gaat goed met Schulte, gelukkig, hij traint de B-jeugd bij Sparta (de mazzelaars), Schulte kan niet zonder voetbal. En ik niet zonder mensen als Schulte…