Onmisbaar bij FC Twente

Brama wil weg, lees ik in Voetbal International. Prima, ik mis hem nu al, maar ik begrijp het wel. Helemaal niet erg om eens ergens anders in de keuken te kijken. Mensen die hun hele leven bij één baas blijven, doen zichzelf en het bedrijf waar ze werken tekort, vind ik. Het lijkt veel mensen mooi, maar als je uitsluitend zo ongeveer je hele werkzame leven over FC Twente moet schrijven, dan word je ook simpel, lees ik.
Munsterman was woedend toen Fred Rutten vertrok, hij meende een soort verbond met Rutten te hebben. En waarom? Omdat Munsterman diep in zijn hart weet dat Rutten misschien wel de beste trainer van FC Twente is geweest. Hij redde het niet bij Schalke en ik schat in dat hij ook de eindstreep niet haalt bij PSV – wellicht zelfs vandaag, omdat tien doelpunten tegen in één week toch wel wat veel is voor een topclub… En dan?
Toch heeft Rutten er goed aan gedaan bij FC Twente weg te gaan, ik schat in dat hij nu min of meer financieel onafhankelijk is en ik denk niet dat FC Twente met hem kampioen was geworden. Terwijl ik FC Twente echt heel goed vond spelen, toen Engelaar en El Ahmadi onder regie van Rutten op het middenveld speelden.
De tijd dat Munsterman vertrekt, komt ook steeds dichterbij. En niemand wist wie Rutten moest opvolgen, niemand weet hoe het verder moet zonder keizer Joop. De begraafplaatsen liggen vol met onmisbare mensen. En wie weet keert Rutten na het vertrek van Munsterman weer gewoon terug naar de enige club die hij als speler diende. Ik zag Herman Finkers tenslotte van de week ook in een programma van TV Oost optreden, terwijl ik geen interview van hem kan lezen waarin hij niet zijn gal spuwt over de regionale omroep. Hoe zeggen de Duitsers dat ook al weer zo mooi, ‘was sich liebt das neckt sich’. Of zoiets.