McClaren toch wel blij?

Ik ben bang dat Steve McClaren donderdagavond om kwart voor negen een klein vreugdesprongetje heeft gemaakt toen niemand keek: FC Twente is na het verlies tegen Levante namelijk zo goed als uitgeschakeld voor de Europa League. De ploeg is deze keer niets te verwijten, maar ik vraag me af of de scheidsrechter vooraf door Levante of McClaren is ‘benaderd’. FC Twente is aantoonbaar genaaid door de arbitrage. Normaal loopt McClaren al als en broedse kip langs de lijn als hij vermoedt dat een ingooi ten onrechte niet aan zijn ploeg is gegeven, nu zag of hoorde ik hem nauwelijks.

Vorig seizoen vergooide hij een vervolg in de Europese competitie door een verkapt B-elftal tegen Schalke op te stellen, wat hem op hoon uit Twente en van heel voetbalminnend Nederland kwam te staan. Maar na het gekloot (dit Europese seizoen) tegen Hannover en uit tegen Helsingborg en nu dus de arbitrale dwalingen kan FC Twente zich na de winter volledig op de competitie richten. En dat is ook precies wat het bestuur de Engelsman heeft opgedragen: zorg dat FC Twente in het seizoen 2013-2014 in de Champions League speelt. Hoe dan ook….

Ik vraag me af hoe hij dat aan de supporters en sponsors verkoopt als de volgende uitwedstrijd tegen Hannover definitief een einde maakt aan de mijns inziens niet echt aanwezige Europese ambities van FC Twente; de Champions League is vooral om financiële redenen de opdracht. De kans dat Twente in dat toernooi een serieus kans maakt op de tweede ronde is natuurlijk te verwaarlozen als de ploeg het nu al niet eens tegen Helsingborg, Hannover en Levante kan bolwerken.

Maar ook dit seizoen gaan er weer vele honderden aanhangers mee op ‘tournee’. FC Twente rekende voor journalisten en sponsors 900 euro voor de trip, inclusief toegang, vliegticket en een overnachting. En zelfs nog wat vermaak. Tegen Helsingborg kostte dat ruim zeshonderd euro. En ‘gewone’ supporters zijn weliswaar minder kwijt, maar moeten toch ook diep in de portemonnee vissen om hun ploeg aan te moedigen.

Wat de club tegenwoordig wel uitstekend doet, is de hoffelijk behandeling van de oud-spelers. Op de eerste rij van de eretribune zaten de heren Pahlplatz, Ten Donkelaar en Jeuring te stralen. En terecht, ergens beginjaren zeventig won FC Twente (ook in Levante) een toernooi en daarmee de eerste echte cup die dan wel weer door Kick van der Vall ‘gepikt’ werd, maar toch… En op de tribune verder de man om wie ik werkelijk gehuild heb toen hij als speler van FC Twente in zijn eerste interland door een rotrus bijkans gehandicapt werd geschopt. Huiskamervraag, hoe heette die schoft?