In en uit de Hoogte

Terwijl hij in de Koperen Hoogte in Zwolle zich voor tientallen DGA’s (directeur-grootaandeelhouders) liet interviewen over zijn bedrijf Zwanenberg Food Group en over zijn tijd als bestuurder van FC Twente, ontstond ontstond er in één van zijn bedrijven in Almelo een fikse brand. Het was ongetwijfeld toeval.

Aldo van der Laan (1954) kent de vleessector door en door. Waar ze elkaar in deze sector bijkans letterlijk naar het leven staan, waar zijn concurrenten zelfs een privédetective (Ben Zuidema) op hem af stuurden, omdat ze niet wilden begrijpen dat je zonder frauderen in de sector toch een redelijk belegde boterham kan verdienen, daar groeide en bloeide Zwanenberg.

Van der Laan bouwde het vleeswarenbedrijf dat zijn opa in 1929 begon, flink uit. Pakweg veertig jaar geleden werd het verplaatst naar Almelo, maar als de voorwaarden in Oost-Groningen of Maastricht beter waren geweest, was het bedrijf daarheen verhuisd.

Het bedrijf werd uitgebreid met slachterijen die later weer verkocht werden. En dat is altijd een sterk punt geweest van Van der Laan: inspelen op de wensen van de klant. Wil de klant biologisch vlees, dan zorgt Van der Laan daarvoor. Het is de rode lijn van het bedrijf, blijkt als je je in het bedrijf verdiept.

En daarom was Van der Laan zo geschikt als commissaris bij FC Twente. Als je succesvol ben in de vleessector dan moet de voetballerij ook te doen zijn. Maar daar denkt Van der Laan na zijn jaren bi FC Twente een stuk genuanceerder over. In het voetbal en bij FC Twente in het bijzonder zien ze Van der Laan nooit meer. Hij is verbijsterd over het type mens dat de voetballerij aantrekt, maar nog verbijsterder over de mensen om hem heen die na het echec bij FC Twente alsnog een mes in zijn rug staken. Het gebrekkige toezicht is volgens hem één van de redenen waarom het fout is gelopen. Hij is aan FC Twente vele miljoenen verloren, niet alleen omdat hij af en toe bijsprong als er weer geld nodig was voor een aankoop, maar ook als er in de eerste maanden van het jaar de salarissen moesten worden betaald en de kas leeg was; die liep in de zomermaanden weer vol als sponsorgelden binnen kwamen en de jaarkaarten werden betaald.

Met de kennis van nu had hij veel eerder moeten vertrekken, het liefste na het kampioenschap in 2010, anders na het jaar in de Champions League en het nipt mislopen van het kampioenschap in 2011. Van der Laan zegt niet gebrouilleerd te zijn met zijn toenmalige partner Joop Munsterman, maar ze hebben elkaar al in geen maanden gezien. “We hadden geen goede controle op de financiën. Als onze prognoses waren doorgelopen, had het plaatje wel geklopt. We zijn veel te optimistisch geweest. Dat reken ik mezelf ook aan. Ik vraag me nog steeds af hoe het heeft kunnen gebeuren.” Volgens Van der Laan hebben velen de indruk dat de financiële problemen bij Twente alleen op hem en Munsterman worden betrokken. “We gingen altijd samen naar de wedstrijd en zijn buren op Mallorca, waar Joop een huis kocht naast het mijne. Maar ik was niet zijn rechter- en ook niet zijn linkerhand. Ik deed als commissaris de onderhandelingen over de transfers.”
Er zijn maar weinig mensen uit het bedrijfsleven die het voetbal zonder pek en veren verlaten, constateert hij gelaten…