Iets anders

Ik had best over Ajax-Feyenoord willen schrijven, ik ben namelijk erg voor Feyenoord en niet alleen omdat daar beginjaren zeventig een oom van mij een erg blauwe maandag heeft gevoetbald. Dat Real Madrid en Barcelona elkaar dit weekeinde te lijf gaan, natuurlijk wil ik de uitslag weten, maar ik ben er anders mee bezig dan normaal.

Het is niet alleen omdat mijn eigen leventje nogal is veranderd. Nog maar een paar jaar geleden maakte ik op zaterdagochtendvroeg een radioprogramma waar niet zelden meer dan honderdduizend mensen naar luisterden. De vrouw met wie ik oud dacht te worden wachtte mij later op de ochtend thuis op met koffie met koek. De koffie en koek zijn er nog wél. De rest niet meer.

Ik schreef in die tijd een goed gelezen column waar wel heel veel mensen een mening over hadden. De hoofdredacteur (nog niet eens zo oud) van dat periodiek lag ineens met een hersenbloeding in Het Roessingh. Een redacteur van ‘mijn’ blad Twentevisie verloor een paar jaar geleden zijn vrouw en wilde afgelopen week even koffiedrinken: ook bij hem was kanker geconstateerd. Zijn kinderen zijn jonger dan die van mij, wat maken die in hemelsnaam allemaal mee, wat zullen ze prakkezeren over hun eigen gezondheid en toekomst….

En afgelopen donderdag werd Jan Beerling begraven, 65 jaar. Meer dan tien jaar geleden viel hij ’s nachts van de trap, uren heeft hij daar gelegen, maar nog veel erger was de onherstelbare dwarslaesie die hij aan die val overhield. Zijn vrouw verliet hem daarna, ik begrijp dat toch wel… Beerling maakte nog jarenlang een radioprogramma over mindervaliden. En hij maakte kunst.

Zijn vrienden en familie hadden een heel mooi afscheidsbijeenkomst in Hertme in elkaar gezet. Het was lekker druk, dat is altijd als je ‘pas’ 65 jaar bent; mijn oma was 93 jaar, het afscheid was toen erg rustig met zeven bezoekers….

Maar ik ben al drie dagen in mijn hoofd druk met Jan Beerling. Er waren drie voormalige collegae van RTV Oost bij het afscheid. Zijn de wegblijvers die met Beerling gewerkt hebben allemaal klootzakken? Nee, natuurlijk niet. Maar daarom gaat dit stukje deze keer niet over voetbal.