Ik ben niet zo anti-Henny Ardesch als ik wellicht zou moeten zijn. Natuurlijk, ik ken eigenlijk niemand die ijdeler is dan hij. Openhartig ook. Dat maakt hem leuk en kwetsbaar. Hij lacht bijna altijd om mijn zeikgrapjes over zijn leven als keeper op de bank. Maar hij heeft meer Europacupwedstrijden gekeept dan de meeste spelers ooit zullen spelen. Eén keer vloog hij mij bijna aan, dat was toen wij in een wedstrijd 89 minuten in ons eigen strafschopgebied verdedigde en hij alles pakte wat wij lieten glippen. En dat was een flink aantal ballen. In de allerlaatste minuut vloog de bal er toch in waarna ik vroeg of hij nog voornemens was een bal tegen te houden en dat hij een kutkeeper is die ook bij ons op de bank thuishoort.
Het gaat allemaal om prestige, uiterlijke schijn. Daarom heb ik ook heel lang gedacht dat Ardesch zijn oogleden heeft laten liften, maar hij ontkent ten stelligste. Hij zal niet gauw tot ‘pudding van de wedstrijd’ worden uitgeroepen zoals mij afgelopen zondag overkwam tegen het team van de TOS-club. Sparta 5 won zoals verwacht gemakkelijk met 3-0 ondanks coryfeeën bij de businessclub als Alfred Nijhuis en Gert Jan Morsink. Wie? Gert Jan Morsink. Over ijdelheid gesproken, Morsink was bijkans dagenlang onbereikbaar toen hij werd benoemd tot bestuursvoorzitter van Sandd: hij sms’te zijn vingers blauw: iedereen moest weten dat hij tot opperpostbode was benoemd.