Hennie Ardesch

Ik heb het al meer gezegd, ik heb tegenwoordig veel meer uitvaarten dan bruiloften en partijen op de agenda. Ik heb de afgelopen week veel aan hem gedacht, aan Hennie Ardesch. Niet omdat hij mijn beste vrind was, maar omdat hij volgens mij nog niet aan de beurt was. Zo levenslustig, veel met zijn gezondheid bezig, met allerlei projecten waarover ik hem voor Twentevisie pas nog geïnterviewd heb. Nee, het verhaal gaat niet meer mee. En daarover zal hij wellicht nog het meest de pest in hebben. Want hij was zo ijdel als de hel.

We hebben samen een paar jaar bij Sparta Enschede gevoetbald. En nu hij de pijp uit is, durf ik het wel te schrijven, ik ben in die jaren ooit één keer kampioen geworden, en dat was voor een groot deel aan hem te danken. Want keepen kon hij nog steeds, tot op hoge leeftijd.

In een wedstrijd stonden wij ooit 89 minuten met de rug tegen de muur. Maar het was een dag dat Ardesch werkelijk niet te passeren leek. Tot die 89ste minuut; ik kopte een bal slecht weg en mijn tegenstander schoot daardoor raak. Ik schold Ardesch verrot en vroeg of hij nog voornemens was een bal tegen te houden en dat hij een kutkeeper was die net als bij FC Twente en ADO ook bij ons op de bank thuishoort. Hij heeft mij het hele veld achterna gezeten…

Ik was erbij toen zijn schoonzoon Sander Westerveld in Liverpool voetbalde en wij daar op bezoek waren en hij (Hennie dus) in de bestuurskamer van Liverpool Kevin Keegan uitlegde waarom die nooit tegen hem (bij Ado en Twente…) had kunnen scoren. Zijn dochter en schoonzoon schaamden zich rot. Sander was echt een heel goede keeper (Twente, Vitesse, Liverpool, Sociedad, Sparta, Monza, Ajax Cape Town) en toch vond Hennie het nodig hem elke keer weer uit te leggen wat hij verkeerd had gedaan in bepaalde wedstrijdsituaties.

Hij was met voetbalpluimen in de weer, met keeperacademies, met allerlei bestuursfuncties in tennis, voetbal en paardensport. Maar hij heeft wel ruggengraat, hij trad af als perschef bij de Military omdat hij werd gepiepeld.

Ik las in de voortreffelijke column van Theo de Rooij deze week op deze website wat er afgelopen maandag (Ardesch zou een lezing geven) precies is gebeurd rond het overlijden van Ardesch; toen ik zondag de condoleancezaal verliet stond Theo buiten in de rij. Met een zwart lederen tasje onder zijn arm, die had Ardesch die maandag niet meer meegenomen….

Heb ik ooit tegen Hennie gezegd dat ik hem echt een heel goede keeper vond? Ik weet het niet… Hij was het zeker!